سنگهای متشکله پوسته زمین را دو دسته بزرگ تشکیل می دهند. دسته اول سنگهای آذرین که بصورت گداخته از اعماق زمین خارج شده و پس از سرد شدن بصورت فعلی باقیمانده است. دسته دوم سنگهای رسوبی که توسط آب باران و جریان رودخانه ها بداخل دریاها رانده شده و طی سالهای متمادی طبقه طبقه رویهم انباشته و بر اثر فشار طبقات متراکم گشته اند. امروزه اکثر دانشمندان معتقدند که نفت باقیمانده حیوانات و نباتاتی است ذره بینی با اسم "پلانگتون" که اجساد آنها در لابلای رسوبات گفته شده باقیمانده و سپس بر اثر فشار و حرارت و فعل و انفعالات شیمیایی به نفت مبدل شده و میان خلل و فرج برخی از لایه های زمین محبوس مانده اند.
مواد نفتی اصولا از دو عنصر کربن و هیدروژن ترکیب شده و بهمین دلیل مواد هیدروکربوری نامیده می شوند. این هیدروکربورها بنابر نسبت ترکیب و هیدروژن دارای خواص متفاوت هستند. بعضی خیلی سبک بوده بصورت گاز می باشند و برخی مایع و پاره ای کاملا جامد هستند مانند اسفالت و قیر. بنابر این هیدروکربورها برحسب شرایط اولیه در هر نقطه از زمین بصورت مختلفی یافت می شوند. لایه های زمین که نفت در آن ها یافت می شود بیشتر در طبقات سنگهای آهکی متخلخل و سنگهای ماسه می باشند که مانند اسفنج هیدروکربور را در خود نگه می دارند.
چگونگی تشکیل و منشا بسیاری از مواد معدنی منجمله نفت بوسیله آزمایش های شیمیایی و ذره بینی معلوم می گردد. مثلا با آزمایش ذره بینی زغال سنگ و تحقیق در چگونگی تشکیل لایه ها ی مجاور معدنی آن معلوم می شود که منشا زغال سنگ درخت هائی است که در سواحل دریاهای قدیم می روییدند و سپس در زیر لایه های متعدد زمین مدفون گشته و پس از گذشت زمان بصورت رگه های زغال سنگ درآمده اند. اما طرز تشکیل نفت را نمی توان با آزمایش های ذره بینی و یا آزمایش سنگی که نفت در آن جمع شده معلوم ساخت زیرا نفت مایعی است روان که از نقطه ای به نقطه دیگر جریان یافته و در نتیجه ممکن است در جائی غیر از محلی که بوجود امده است جمع گردد.
نفت بصورت دریاچه یا رود در انبارهای زیرزمینی قرار نگرفته بلکه در بین قسمتی از منافذ ریز و خلل و فرج لایه های مخصوص زمین یافت می شود و بقیه فضای این خلل و فرج را آب گرفته است.
در این لایه های منفذ دار آب و نفت و گاز با هم جای گرفته است. منتها بترتیب وزن مخصوص انها.
آب که از همه سنگینتر است در زیر و نفت و گاز در بالای آن.
مواد نفتی اصولا از دو عنصر کربن و هیدروژن ترکیب شده و بهمین دلیل مواد هیدروکربوری نامیده می شوند. این هیدروکربورها بنابر نسبت ترکیب و هیدروژن دارای خواص متفاوت هستند. بعضی خیلی سبک بوده بصورت گاز می باشند و برخی مایع و پاره ای کاملا جامد هستند مانند اسفالت و قیر. بنابر این هیدروکربورها برحسب شرایط اولیه در هر نقطه از زمین بصورت مختلفی یافت می شوند. لایه های زمین که نفت در آن ها یافت می شود بیشتر در طبقات سنگهای آهکی متخلخل و سنگهای ماسه می باشند که مانند اسفنج هیدروکربور را در خود نگه می دارند.
چگونگی تشکیل و منشا بسیاری از مواد معدنی منجمله نفت بوسیله آزمایش های شیمیایی و ذره بینی معلوم می گردد. مثلا با آزمایش ذره بینی زغال سنگ و تحقیق در چگونگی تشکیل لایه ها ی مجاور معدنی آن معلوم می شود که منشا زغال سنگ درخت هائی است که در سواحل دریاهای قدیم می روییدند و سپس در زیر لایه های متعدد زمین مدفون گشته و پس از گذشت زمان بصورت رگه های زغال سنگ درآمده اند. اما طرز تشکیل نفت را نمی توان با آزمایش های ذره بینی و یا آزمایش سنگی که نفت در آن جمع شده معلوم ساخت زیرا نفت مایعی است روان که از نقطه ای به نقطه دیگر جریان یافته و در نتیجه ممکن است در جائی غیر از محلی که بوجود امده است جمع گردد.
نفت بصورت دریاچه یا رود در انبارهای زیرزمینی قرار نگرفته بلکه در بین قسمتی از منافذ ریز و خلل و فرج لایه های مخصوص زمین یافت می شود و بقیه فضای این خلل و فرج را آب گرفته است.
در این لایه های منفذ دار آب و نفت و گاز با هم جای گرفته است. منتها بترتیب وزن مخصوص انها.
آب که از همه سنگینتر است در زیر و نفت و گاز در بالای آن.