طبیعت همیشه چیزی توی آستینش برای غافلگیر کردن ما داره
هر وقت دلمون میگیره دوست داریم بریم توی طبیعت البته بکرش
هروقت خوشحالیم بازم میریم
هر وقت جشنی داریم،میریم(نوروز و سیزده به در و .......)
هروقت نا امیدیم بازم میریم
هر وقت بغضمون میخواد بترکه بازم میریم
هر وقت دوست داریم تنها باشیم بازم میریم
میریم
میریم
میریم
به دلایل مختلف.......ولی خدایی راست گفتن طبیعت مادر دوممونه
پس قدرشو بدونیم ،ازش مواظبت کنیم
تا هر موقع که خواستیم بریم بدونیم همیشه آغوشی هست که بی منت بغلمون میکنه