زنگ تفریح ... گپ و گفت های خودمونی!

وضعیت
موضوع بسته شده است.
ni_rosa_ce

ni_rosa_ce

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
افشین... گفت:
چرا زبون در میاری ؟ :surprised:

زشته دختر ! :D
کلیک کنید تا باز شود...

دوز دالم
 
AMIR-ALI

AMIR-ALI

عضو جدید
افتاد روی خاک
سایشم نمیموند
هرگز پشت سرش
غمگین بود و خسته
تنهای تنها
 
AMIR-ALI

AMIR-ALI

عضو جدید
من وسوسه کردی با چشمای خمارت
میخواستی که بمونم همیشه در کنارت
چه احساس قشنگی تو قلبم تو رو دارم
 
**زهره**

**زهره**

عضو جدید
کاربر ممتاز
دو تا شعر اول رو اکثرا خوندن اما شعر سوم رو نه
پس اگه فکر می کنید خوندید یه بار دیگه تا آخر بخونید ​





شعر اول رو حمید مصدق گفته بوده که فکر کنم همه خوندن یا شنیدن : ​



تو به من خنديدي و نمي دانستي ​


من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم ​


باغبان از پي من تند دويد ​


سيب را دست تو ديد ​


غضب آلود به من كرد نگاه ​


سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك ​


و تو رفتي و هنوز، ​


سالهاست كه در گوش من آرام آرام ​


خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم ​


و من انديشه كنان غرق در اين پندارم ​


كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت ​




بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده: ​



من به تو خنديدم ​


چون كه مي دانستم ​


تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي ​


پدرم از پي تو تند دويد ​


و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه ​


پدر پير من است ​


من به تو خنديدم ​


تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم ​


بغض چشمان تو ليك ​


لرزه انداخت به دستان من و ​


سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك ​


دل من گفت: برو ​


چون نمي خواست به خاطر بسپارد ​


گريه تلخ تو را ​


و من رفتم و هنوز ​


سالهاست كه در ذهن من آرام آرام ​


حيرت و بغض تو تكرار كنان ​


مي دهد آزارم ​


و من انديشه كنان غرق در اين پندارم ​


كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت ​




و از اونا جالب تر واسه من جوابیه که یه شاعر جوون به اسم جواد نوروزی بعد از ​


سالها به این دو تا شاعر داده ​


که خیلی جالبه ( این مطلب رو اتفاقی توی وبلاگ همین آقا خوندم ) بخونید : ​



دخترک خندید و ​


پسرک ماتش برد ! ​


که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده ​


باغبان از پی او تند دوید ​


به خیالش می خواست، ​


حرمت باغچه و دختر کم سالش را ​


از پسر پس گیرد ! ​


غضب آلود به او غیظی کرد ! ​


این وسط من بودم، ​


سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم ​


من که پیغمبر عشقی معصوم، ​


بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق ​


و لب و دندان ِ ​


تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم ​


و به خاک افتادم ​


چون رسولی ناکام ! ​


هر دو را بغض ربود... ​


دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت: ​


" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! " ​


پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود: ​


" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! " ​


*سالهاست که پوسیده ام آرام آرام **!* ​


*عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز* ! ​


جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم، ​


همه اندیشه کنان غرق در این پندارند: ​


*این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت​
 
**زهره**

**زهره**

عضو جدید
کاربر ممتاز
گشایش در کارها



این دعا را منتشر کنید و ببینید چطور غم هایتان از بین میرود*
سبحان الله یا فارج الهم و یا کاشف الغم فرج همی و یسر امری و ارحم ضعفی و قله حیلتی و ارزقنی حیث لا احتسب یا رب * *العالمین* *حضرت محمد(ص) فرمودند: هر کسی مردم را از این دعا باخبر کند در گرفتاریش گشایش پیدا میکند.
 
افشـین

افشـین

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
**زهره** گفت:
دو تا شعر اول رو اکثرا خوندن اما شعر سوم رو نه
پس اگه فکر می کنید خوندید یه بار دیگه تا آخر بخونید ​






شعر اول رو حمید مصدق گفته بوده که فکر کنم همه خوندن یا شنیدن : ​




تو به من خنديدي و نمي دانستي ​



من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم ​



باغبان از پي من تند دويد ​



سيب را دست تو ديد ​



غضب آلود به من كرد نگاه ​



سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك ​



و تو رفتي و هنوز، ​



سالهاست كه در گوش من آرام آرام ​



خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم ​



و من انديشه كنان غرق در اين پندارم ​



كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت ​





بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده: ​




من به تو خنديدم ​



چون كه مي دانستم ​



تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي ​



پدرم از پي تو تند دويد ​



و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه ​



پدر پير من است ​



من به تو خنديدم ​



تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم ​



بغض چشمان تو ليك ​



لرزه انداخت به دستان من و ​



سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك ​



دل من گفت: برو ​



چون نمي خواست به خاطر بسپارد ​



گريه تلخ تو را ​



و من رفتم و هنوز ​



سالهاست كه در ذهن من آرام آرام ​



حيرت و بغض تو تكرار كنان ​



مي دهد آزارم ​



و من انديشه كنان غرق در اين پندارم ​



كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت ​





و از اونا جالب تر واسه من جوابیه که یه شاعر جوون به اسم جواد نوروزی بعد از ​



سالها به این دو تا شاعر داده ​



که خیلی جالبه ( این مطلب رو اتفاقی توی وبلاگ همین آقا خوندم ) بخونید : ​




دخترک خندید و ​



پسرک ماتش برد ! ​



که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده ​



باغبان از پی او تند دوید ​



به خیالش می خواست، ​



حرمت باغچه و دختر کم سالش را ​



از پسر پس گیرد ! ​



غضب آلود به او غیظی کرد ! ​



این وسط من بودم، ​



سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم ​



من که پیغمبر عشقی معصوم، ​



بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق ​



و لب و دندان ِ ​



تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم ​



و به خاک افتادم ​



چون رسولی ناکام ! ​



هر دو را بغض ربود... ​



دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت: ​



" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! " ​



پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود: ​



" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! " ​



*سالهاست که پوسیده ام آرام آرام **!* ​



*عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز* ! ​



جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم، ​



همه اندیشه کنان غرق در این پندارند: ​



*این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت​
کلیک کنید تا باز شود...

هر سه تاش رو خونده بودم !

عالی بودن ! :D
 
وضعیت
موضوع بسته شده است.
بالا