رفتن...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
جان آمده رفته ، هیجان آمده رفته
نام تو گمانم به زبان آمده رفته
احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته
صف از پی صف تا به اذان آمده رفته ؟
تا پلک زدم خواب ، مرا آمده برده
تا پلک زدم نامه رسان آمده رفته
امسال نبرده ست مرا روزه فقط گاه
بر لب عطشی مرثیه خوان آمده رفته
من در به در او به جهان آمده بودم
گفتند کجایی ؟! به جهان آمده رفته
ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته …
نام تو گمانم به زبان آمده رفته
احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته
صف از پی صف تا به اذان آمده رفته ؟
تا پلک زدم خواب ، مرا آمده برده
تا پلک زدم نامه رسان آمده رفته
امسال نبرده ست مرا روزه فقط گاه
بر لب عطشی مرثیه خوان آمده رفته
من در به در او به جهان آمده بودم
گفتند کجایی ؟! به جهان آمده رفته
ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته …
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بوی رفتـــــن می دهی ![/FONT][FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در را باز می گذارم ...[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]وقتی برو که گنجشک ها و ستاره هـا خـوابنـــد ![/FONT]
[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در را باز می گذارم ...[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT]
[FONT=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]وقتی برو که گنجشک ها و ستاره هـا خـوابنـــد ![/FONT]
کاش می شد مصدرهای درد آور را بازنویسی می کردند
مصدرهایی که در هر صرف آنها غمی زاییده می شود
مصدرهایی که در پی هم می آیند
رفتن،سوختن،شکستن
رفتی ،سوختم،شکستم
مصدرهایی که در هر صرف آنها غمی زاییده می شود
مصدرهایی که در پی هم می آیند
رفتن،سوختن،شکستن
رفتی ،سوختم،شکستم
فنا2011
اخراجی موقت
what?
[h=2][/h]
رفتنت آغاز ويراني است حرفش را نزن
ابتداي يک پريشاني است حرفش را نزن
گفته بودي چشم بردارم من از چشمان تو
چشم هايم بي تو باراني است حرفش را نزن
آرزو داری که ديگر بر نگردم پيش تو
راهمان با اينکه طولاني است حرفش را نزن
دوست داري بشکني قلب پريشان مرا
دل شکستن کار آساني است حرفش را نزن
خورده اي سوگند روزي عهد ما را بشکني
اين شکستن نا مسلماني است حرفش را نزن
حرف رفتن مي زني وقتي که محتاج توام
رفتنت آغاز ويراني است حرفش را نزن
ابتداي يک پريشاني است حرفش را نزن
گفته بودي چشم بردارم من از چشمان تو
چشم هايم بي تو باراني است حرفش را نزن
آرزو داری که ديگر بر نگردم پيش تو
راهمان با اينکه طولاني است حرفش را نزن
دوست داري بشکني قلب پريشان مرا
دل شکستن کار آساني است حرفش را نزن
خورده اي سوگند روزي عهد ما را بشکني
اين شکستن نا مسلماني است حرفش را نزن
حرف رفتن مي زني وقتي که محتاج توام
رفتنت آغاز ويراني است حرفش را نزن
می خواهی بروی ؟؟ بهانه می خواهی ؟؟
بگذار من بهانه دستت دهم...
برو و هر کس پرسید بگو :
لجوج بــــــــــود ،
همیشه سر سختانه عاشق بود
بگو فریاد می کرد
همه جا فریاد می کرد
کــــــــــــه
فقط " مــــرا " می خواهد
بگو دروغ می گفت
می گفت هرگز ناراحتم نکردی
بگو درگیر بود
همیشه درگیر افسون نگاهم بود
بگو بی احساس بود
بگو او نخواست
کسی جز مـــن در دلش خانه کند
بگذار من بهانه دستت دهم...
برو و هر کس پرسید بگو :
لجوج بــــــــــود ،
همیشه سر سختانه عاشق بود
بگو فریاد می کرد
همه جا فریاد می کرد
کــــــــــــه
فقط " مــــرا " می خواهد
بگو دروغ می گفت
می گفت هرگز ناراحتم نکردی
بگو درگیر بود
همیشه درگیر افسون نگاهم بود
بگو بی احساس بود
بگو او نخواست
کسی جز مـــن در دلش خانه کند
ادمها چه برای رفتن چه مادن بهانه نیاز
ندارند
اگر بخواهند
بمانند
میمانند
اگر هم بخواهند
بروند
هزار بهانه هم
دستشان بدهی
میروند
پس خیلی وقت میشود
که دیگر میدانم
اگر کسی بخواهد
بماند بی بهانه کنارم میماند
و اگر کسی بخواهد برود
هزار بهانه دارد
برای رفتن
ندارند
اگر بخواهند
بمانند
میمانند
اگر هم بخواهند
بروند
هزار بهانه هم
دستشان بدهی
میروند
پس خیلی وقت میشود
که دیگر میدانم
اگر کسی بخواهد
بماند بی بهانه کنارم میماند
و اگر کسی بخواهد برود
هزار بهانه دارد
برای رفتن
گامهايت، طنين شکفتن را جاری ساخت و دستهايت، چه روشن، تاريکی*ام را دور کرد.
تو آن صداقت محض هستی
که با تک تک نفس*هايت، خشکترين دشتها را به سيراب*ترين بيشه*ها تبدیل کرد
نگاه آسمانی*ات ابرها در خود داشت
و من با اندکی درنگ ، زير قطره* قطره باران محبتت، نهری شدم جاری به سوی دريای عشق
برق چشمانت، سياهی ممتد شبهايم را شکافت.
جوانه اميد را بر شاخه کلامت احساس کردم و بر پيشانی انديشه*ات قرائت کردم
و تو چه زيبا، گل احساسم را بوستانی کردی و کبوتر جانم را آسمانی
سهم من از خدا توئي
تو آن صداقت محض هستی
که با تک تک نفس*هايت، خشکترين دشتها را به سيراب*ترين بيشه*ها تبدیل کرد
نگاه آسمانی*ات ابرها در خود داشت
و من با اندکی درنگ ، زير قطره* قطره باران محبتت، نهری شدم جاری به سوی دريای عشق
برق چشمانت، سياهی ممتد شبهايم را شکافت.
جوانه اميد را بر شاخه کلامت احساس کردم و بر پيشانی انديشه*ات قرائت کردم
و تو چه زيبا، گل احساسم را بوستانی کردی و کبوتر جانم را آسمانی
سهم من از خدا توئي
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122