سلام ..
از همه معذرت می خوام قصد فضولی و بر هم زدن نظم تاپیک رو ندارم ، فقط یک مطلب بگم شاید بتونه به جواب بعضی سوالات کمک کنه ....
عدالت خداوند یه جورایی مثل همین داستانه ، عدالت به معنای تساوی نیست ، مگر اون سه کودک از همه لحاظ مثل هم و برابر بودند که هر سه به یک نسبت سهم ببرند ، هر انسانی یک ظرفیت وجودی داره که باید متناسب با اون ظرفیت با اون برخورد شه ، خداوند هم به همین صورت عمل می کنه ، هیچ وقت هیچ انسانی نمی تونه برابری برای خودش پیدا کنه چون شرایط زندگی برای هر فرد متفاوته که این هم از زیباترین جنبه های خلقته که خداوند در قرآن این تنوع رو مستحق تفکر می دونه ....
حالا اینکه بعضی وقت ها فکر کنیم مو پاره شده یا نشده ، این پاره شدن یا نشدن به رفتار خدا با ما ربطی نداره بلکه به جهان بینی و اعتقاد و مخصوصا اعمال و ظرفیت ما ربط داره ، خداوند نگذاشت ابراهیم خلیل الله یک فرزندش رو در راه خدا قربانی کنه ، اما امام حسین توفیق پیدا کرد که هر چه داشت رو برای خدا قربانی کند ، پس اگر ظرفیت ما بالا بره بهمون نسبت دست خدا رو بیشتر حس می کنیم ، اگر ظرفیتمون پایین باشه هیچ رنگ و بویی از خدا تو زندگیمون پیدا نمی کنیم ، هرچند که به میزان زیاد هست ، اما متاسفانه ما نمی بینیم ...
همونطور که بیش از 1170 سال هست که امام زمانمون رو نمی بینیم در صورتی که هست و متاسفانه طولانی شدن این غیبت منجرب به این شده که ما ایشون رو فراموش کردیم
خدا میدونه که تمام مشکلات ما باز نمی شه مگر با دعای حجه بن الحسن ، بعضی ها که فکر می کنن ائمه رابط بین ما و خدا نیستند بدونن که راهی به خدا پیدا نمیشه مگر اینکه از طریق ولی خدا باشه ، متاسفانه کسی رو که خدا انتخاب کرده تا ما بوسیله او با آرامش به زندگیمون ادامه بدیم و به خدا برسیم رو رها کردیم و شدیم مثل قوم بنی اسرائیل که خدا پیامبر می فرستاد و اونها ............
یا علی
