مردهایی هستند که از نگاهشاناز لبخند و حرف زدنشاناز جرعه هایِ کوتاه قهوه خوردنشانمی شود فهمیدرازی دارند می شود فهمید که می فهمندمرهایی هستند که با دیدنت دستپاچه نمی شونداما عجیب دستپاچه ات می کنندشاید هرگز کنارِ بودن هایِ تو قرار نگیرند... شاید بودنشان لحظه ای باشدبه حدِ همان چند دقیقه چشم در چشم شدن در کافه ای دوربه حدِ لحظه ای در را نگه داشتن و با احترام تو را راهی کردناما باور کن کفایت می کندتا تو باور کنیهستند مردانی که هنوز هم می شودبرایِ بودنشان کنارِ لحظه هایتزنانه به انتظار نشست