رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
لبخند بزن ؛
به نسیمی که مدام نوازشت می کند
و به بلبلانی که با حس و شوقی وصف ناپذیر برایت ترانه ای عاشقانه سر می دهند .
لبخند بزن ؛
به دیروزی که خوش بود
و به امروزی که زیباست
و به فردایی که رویایی خواهد بود .
لبخند بزن ؛
به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش ،
اشک شوق جاری می سازد .
لبخند بزن ؛
به شقایق ها ،
نیلوفر های آبی و نرگس ها
لبخند بزن ؛
به خدایی که با نعمتهایش ،
لبخند را میهمان لبهایت می کند .
به نسیمی که مدام نوازشت می کند
و به بلبلانی که با حس و شوقی وصف ناپذیر برایت ترانه ای عاشقانه سر می دهند .
لبخند بزن ؛
به دیروزی که خوش بود
و به امروزی که زیباست
و به فردایی که رویایی خواهد بود .
لبخند بزن ؛
به آسمانی که برای لطافت زمین زیر پایش ،
اشک شوق جاری می سازد .
لبخند بزن ؛
به شقایق ها ،
نیلوفر های آبی و نرگس ها
لبخند بزن ؛
به خدایی که با نعمتهایش ،
لبخند را میهمان لبهایت می کند .
زیر آسمان تک ستاره های دور ...(رضا مقصدی)
زیر آسمان تک ستاره های دور ...(رضا مقصدی)
((رضا مقصدی))
زیر آسمان تک ستاره های دور ...(رضا مقصدی)
زیر آسمان تک ستاره های دور
پشت، بر درخت سربلند کاج
روی صندلی پنج شنبه ات نشسته ام.
بوی گفت و گوی روزهای رفته را
واژه های ناشکفته را
در زلال لحظه های عاشقانه، راه می دهم.
نیستی، ولی کنار این دل به تنگ آمده
جای خالی تو را به ماه می دهم.
((رضا مقصدی))
دوستت دارم
و این صادقانه ترین عاشقانه ی دنیاست
که با نبودنت کنار نمی آید
چه زود دیر می شود !
در باز شد ،
بر پا ،
بر جا ...
درس اول :
بابا آب داد ،
ما سیراب شدیم !
بابا نان داد ،
ما سیر شدیم !
اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند ،
در سبد مهربانی شان ...
و کوکب خانوم چقدر مهمان نواز بود !
و چقدر ،
همه منتظر آمدن حسنک بودند ...
کوچه پس کوچه های کودکی را ،
به سرعت طی کردیم ،
و در زندگی گم شدیم ،
همه زیبایی ها رنگ باخت !
و در زمانه ی سنگ و سیمان ،
قلب هایمان یخ زد !
نگاهمان سرد شد ،
و دستانمان خسته ،
دیگر باران با ترانه نمی بارد !
و ما کودکان دیروز دلتنگ شدیم ،
زرد شدیم ،
پژمردیم ،
و خشکزار زندگیمان ،
تشنه آب شد ...
سال هاست ،
وقتی پشت سرمان را نگاه می کنیم ،
جز رد پایی ،
از خاطرات خوش بچگی نمی یابیم ،
و در ذهنمان ،
جز همهمه زنگ تفریح ،
صدایی نیست ...!!!
و امروز ،
چقدر دلتنگ ،
آن " روز ها " اییم !
و هرگز ،
نفهمیدیم ،
چرا برای" بزرگ شدن "،
این همه بی تاب بودیم ؟
در باز شد ،
بر پا ،
بر جا ...
درس اول :
بابا آب داد ،
ما سیراب شدیم !
بابا نان داد ،
ما سیر شدیم !
اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند ،
در سبد مهربانی شان ...
و کوکب خانوم چقدر مهمان نواز بود !
و چقدر ،
همه منتظر آمدن حسنک بودند ...
کوچه پس کوچه های کودکی را ،
به سرعت طی کردیم ،
و در زندگی گم شدیم ،
همه زیبایی ها رنگ باخت !
و در زمانه ی سنگ و سیمان ،
قلب هایمان یخ زد !
نگاهمان سرد شد ،
و دستانمان خسته ،
دیگر باران با ترانه نمی بارد !
و ما کودکان دیروز دلتنگ شدیم ،
زرد شدیم ،
پژمردیم ،
و خشکزار زندگیمان ،
تشنه آب شد ...
سال هاست ،
وقتی پشت سرمان را نگاه می کنیم ،
جز رد پایی ،
از خاطرات خوش بچگی نمی یابیم ،
و در ذهنمان ،
جز همهمه زنگ تفریح ،
صدایی نیست ...!!!
و امروز ،
چقدر دلتنگ ،
آن " روز ها " اییم !
و هرگز ،
نفهمیدیم ،
چرا برای" بزرگ شدن "،
این همه بی تاب بودیم ؟
کاش می شد قلب ما از یاس بود
تک تک گلبرگ آن احساس بود
پاک و سبز و ساده و بی ادعا
کاش می شد بهتر از الماس بود
کاش می شد عشق را تفسیر کرد
عاشقی را با محبت سیرکرد!!!
زندگیست دیگر!
همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست،
همه سازهایش کوک نیست!
باید یاد گرفت با هر سازش رقصید،
حتی با ناکوک ترین ناکوکش...
اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن!
حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد...
به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند،
به این سالها که به سرعت برق می گذرند....
همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست،
همه سازهایش کوک نیست!
باید یاد گرفت با هر سازش رقصید،
حتی با ناکوک ترین ناکوکش...
اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن!
حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد...
به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند،
به این سالها که به سرعت برق می گذرند....
آن قدر جای خالیت اینجاست،
که کنارم دراز می کشد،
برایم قصه میگوید،
سربرشانه ام میگذارد:
وگاه باهم ،گریه می کنیم...
آن قدر به نبودنت،عادت کرده ام،
که اگریک روز بیایی،
دلم برای جای خالی ات تنگ می شود،
دلم برای دلتنگی ات،
دلم برای آوازهایی،
که جای خالی ات می خواند...
هم دوست دارم که بیایی
هم میترسم که بیایی...
که کنارم دراز می کشد،
برایم قصه میگوید،
سربرشانه ام میگذارد:
وگاه باهم ،گریه می کنیم...
آن قدر به نبودنت،عادت کرده ام،
که اگریک روز بیایی،
دلم برای جای خالی ات تنگ می شود،
دلم برای دلتنگی ات،
دلم برای آوازهایی،
که جای خالی ات می خواند...
هم دوست دارم که بیایی
هم میترسم که بیایی...
حسین پناهی:
شرم می کنم با ترازوی کودک گرسنه کنار خیابان، سیری ام را وزن کنم! ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرا را سیر کنیم نه این که گرسنگی و تشنگی کشیده تا فقط رنج آن ها را درک نماییم! آری هزاران بار افسوس که دیریست وا مانده ایم در ظاهر دین، دهانمان پر شده است از غلظت تلفظ حرف در کلمه "و لا الضالین" ولی غافل ازآن که خود عمریست در گمراهی به سر می بریم....
به راستی ما به کجا می رویم...
وچه زیباگفت پروفسور اسماعیل ملک زاده ：
روزه داران هیچ گاه حال گرسنگان را درک نخواهند کرد
زیرا به افطار اطمینان دارند...!
شرم می کنم با ترازوی کودک گرسنه کنار خیابان، سیری ام را وزن کنم! ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرا را سیر کنیم نه این که گرسنگی و تشنگی کشیده تا فقط رنج آن ها را درک نماییم! آری هزاران بار افسوس که دیریست وا مانده ایم در ظاهر دین، دهانمان پر شده است از غلظت تلفظ حرف در کلمه "و لا الضالین" ولی غافل ازآن که خود عمریست در گمراهی به سر می بریم....
به راستی ما به کجا می رویم...
وچه زیباگفت پروفسور اسماعیل ملک زاده ：
روزه داران هیچ گاه حال گرسنگان را درک نخواهند کرد
زیرا به افطار اطمینان دارند...!
دلهای ما که بهم نزدیک باشند,
دیگر چه فرقی می کند که کجای این جهان باشیم.
دور باش اما نزدیک,
من از نزدیک بودن های دور, می ترسم!
#احمد_شاملو
دلم که می گیــــرد ..
کودک می شوم...!!!
کفش هایم تا به تا می شوند...
دستانی می خواهم که آرامم کنند...
مهربانی که به فکر دلتنگی هایم شود...
و گلویی که بغض امانش را نبرد...
بهانه گیر می شوم...
نق می زنم که این را می خواهم...
که آن را می خواهم...
ولی هیچکس نمی داند؛
که به جز تو هیــــــــچ نمی خواهم...!!!
کودک می شوم...!!!
کفش هایم تا به تا می شوند...
دستانی می خواهم که آرامم کنند...
مهربانی که به فکر دلتنگی هایم شود...
و گلویی که بغض امانش را نبرد...
بهانه گیر می شوم...
نق می زنم که این را می خواهم...
که آن را می خواهم...
ولی هیچکس نمی داند؛
که به جز تو هیــــــــچ نمی خواهم...!!!
به کوچه ای وارد می شدم که پیرمردی از آن خارج شد.
پیرمرد گفت: نرو، بن بست است...
گوش نکردم و رفتم...
بن بست بود...
برگشتم...
به سر کوچه که رسیدم...
پیر شده بودم...
آدم موفق کسی نیست که همه چیز را تجربه کند.
کسی است که از تجربه دیگران استفاده می کند.
ولی متاسفانه اغلب
ما تا چیزی را خودمان تجربه نکنیم نمی پذیریم.
پیرمرد گفت: نرو، بن بست است...
گوش نکردم و رفتم...
بن بست بود...
برگشتم...
به سر کوچه که رسیدم...
پیر شده بودم...
آدم موفق کسی نیست که همه چیز را تجربه کند.
کسی است که از تجربه دیگران استفاده می کند.
ولی متاسفانه اغلب
ما تا چیزی را خودمان تجربه نکنیم نمی پذیریم.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |