رباعی و دو بیتی

[*setareh66*]

در کـارگـه کـوزه گـری بــودم دوش
دیـدم دو هزار کـوزه گـويا و خـموش
هــر يک به زبان حــال با مـن گفتند
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش​

 

[mahyam68]

​

در آن چشمان زیبا عشق و ناز است​

​

خوشا چشمی که بر چشم تو باز است​

​

اگر در سینه ات دل نیست؛غم نیست​

​

همین چشمان تو عاشق نواز است​

​

​

 

[mahyam68]

دلم کافر شد و گفتم خدا تو​

​

بهشت زندگانی را صفا تو​

​

غم پنهان خود را با که گویم​

​

توبامن،بی من ومن بی تو،باتو​

​

​

​

​

 

[maryam_22]

از باده‌ی عشق شد مگر گوهر ما؟
آمد به فغان ز دست ما ساغر ما
از بسکه همی خوریم می را بر می
ما درسر می شدیم و می در سرما


عراقي​

 

[siyavash51]

برای خواندن آواز با من

گریزی نیست جز پرواز بامن

بگیر از من دل و خود را رها کن

میان پرده های ساز بامن

کرم قلاوند

 

[eksir]

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست ​

 

[eksir]

امروز ترا دسترس فردا نیست
و اندیشه فردات بجز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست
​

 

[mahyam68]

حسنت به ازل نظر چو در کارم کرد
بنمود جمال و عاشق زارم کرد
من خفته بدم به ناز در کتم عدم
حسن توبدست خویش بیدارم کرد​

 

[mahyam68]

با یار به بوستان شدم رهگذری
کردم نظری سوی گل از بی نظری
آمد برمن نگار ودر گوشم گفت:
رخسار من اینجا وتو در گل نگری؟​

 

[eksir]

آن سست وفا که یار دل سخت منست

شمع دگران و آتش رخت منست

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست

 

[eksir]

روزی نظرش بر من درویش آمد

دیدم که معلم بداندیش آمد

نگذاشت که آفتاب بر من تابد

آن سایه گران چو ابر در پیش آمد


​

 

[eksir]

نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز

خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز

ور بگریزم ز دست ای مایهٔ ناز

هر جا که روم پیش تو می‌آیم باز


​

 

[دختر شرقی]

پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود
بهتر ز داغ مهر نماز از سر ریا
نام خدا نبُردن از آن بِه که زیر لب
بهر فریب خلق بگویی خدا خدا
(فروغ فرخزاد)​

 

[eksir]

راه من تا دور دست دشت ها می رفت
من شناور در شط اندیشه های خویش
می خزیدم در دل امواج سرگردان
می گسستم بند ظلمت را زپای خویش
​

 

[mahyam68]

ای دوست، به دوستی قرینیم تو را
هر جا که قدم نهی زمینیم تو را
در مذهب عاشقی روا نیست که ما،
عالم به تو بینیم و نبینیم تو را​

 

[mahyam68]

گفتم: دل من، گفت که: خون کرده‌ی ماست
گفتم: جگرم، گفت که: آزرده‌ی ماست
گفتم که: بریز خون من، گفت برو
کازاد کسی بود که پرورده‌ی ماست​

 

[mahyam68]

شوقی، که چو گل دل شکفاند، عشق است
ذهنی، که رموز عشق داند، عشق است
مهری، که تو را از تو رهاند، عشق است
لطفی، که تو را بدو رساند، عشق است​

 

[eksir]

جامی است که عقل افرین میزندش
صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش
این کوزه گر دهر چنین جام لطیف
میسازد و باز بر زمین میزندش
​

 

[shabahangh]

جامی است که عقل افرین میزندش
صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش
این کوزه گر دهر چنین جام لطیف
میسازد و باز بر زمین میزندش
​

نی من منم نی تو تویی نی تو منی
هم من منم هم تو تویی هم تو منی
من با تو چنانم ای نگار ختنی
کاندر غلطم که من توام یا تو منی

 

[siyavash51]

سلام استاد ارجمند

بسیار خوشحالم که باز در این تالار مارا به دیدار خویش سرفراز فرمودید ... خواهشمندم هر روز تالار را خورشیدوار زرافشان کنید ...

برای من معمایی ست چشمت

نگو چشمه ! که دریایی ست چشمت

من نارس به این معنی رسیدم

پری خیلی تماشایی ست چشمت !

 

[shabahangh]

سلام استاد ارجمند

بسیار خوشحالم که باز در این تالار مارا به دیدار خویش سرفراز فرمودید ... خواهشمندم هر روز تالار را خورشیدوار زرافشان کنید ...

برای من معمایی ست چشمت

نگو چشمه ! که دریایی ست چشمت

من نارس به این معنی رسیدم

پری خیلی تماشایی ست چشمت !

من سر نخورم که سر گران است
پاچه نخورم که استخوان است
بریان نخورم که هم زیان است
من نور خورم که قوت جان است

 

[floe]

هشیار سری بود ز سودای تو مست

خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست


بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست

از رباعیات سعدی

 

[maryam_22]

عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت
وز دیده بسی خون دل ساده بریخت
بس زاهد خرقه پوش سجاده نشین
کز عشق تو می بر سر سجاده بریخت

عراقي​

 

[floe]

بستان رخ تو گلستان آرد بار

وصل تو حیات جاودان آرد بار


بر خاک فکن قطره‌ای از آب دو لعل

تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

سعدی

 

[floe]

آن یار که عهد دوستاری بشکست

می‌رفت و منش گرفته دامان در دست


می‌گفت دگرباره به خوابم بینی

پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست

سعدی

 

[eksir]

گويند که هم صحبتی حور خوش است
هجران و وصال و عشق پر شور خوش است

اما من از عشق و وصل تو فهميدم
آواز دهل شنيدن از دور خوش است
​

 

[eksir]

ای چرخ فلك فغان ز بیداری تو
شادان اَحَدی نگشته در وادی تو

در دور جهان به هر طرف میگشتم
خوشحال كسی نبود ز آبادی تو
​

 

[eksir]

آمدي با تاب گيسو تا كه بيتابم كني؟
زلف يكسو زدي تا غرق مهتابم كني؟
آتش از برق نگاهت ريختي بر جان من
خواستي تا در ميان شعله ها آبم كني؟

​

 

[eksir]

آنان که پریروی و شکر گفتارند

حیفست که روی خوب پنهان دارند

فی‌الجمله نقاب نیز بیفایده نیست

تا زشت بپوشند و نکو بگذارند


​

 

[eksir]

مردان نه بهشت و رنگ و بو می‌خواهند

یا موی خوش و روی نکو می‌خواهند

یاری دارند مثل و مانندش نیست

در دنیی و آخرت هم او می‌خواهند


​