رباعی و دو بیتی

[*** s.mahdi ***]

وصل تو کجا و من مهجور کجا

دردانه کجا حوصله مور کجا

هر چند ز سوختن ندارم باکی

پروانه کجا و آتش طور کجا

 

[eksir]

تو که ناخوانده ای علم سماوات
تو که نابرده ای ره در خرابات

تو که سود و زیان خود ندانی
به یاران کی رسی هیهات هیهات

 

[Ghazal_joon]

خوشا آنانکه الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنانکه دایم در نمازند

بهشت جاودان بازارشان بی

 

[محـسن ز]

همایون کرمانی

همایون کرمانی

دیدم شتری روانه در رهگذری
بربسته مهار او بر پالان خری
گفتم عجب . انکه هنر مند تر است
باشد زچه او اسیر هر بی هنری

 

[محـسن ز]

همایون کرمانی

همایون کرمانی

دیدم شتری چهد روان در پی هم
بربسته مهارشان به یک خر محکم
گفتم به خرد چه باشد این؟ گفت خموش
خر در همه کارها بود پیش قدم
دوستان عزیز لطف کنید نام شاعر را هم ذکر کنید

 

[*** s.mahdi ***]

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست
طوفان زده ام راه نجاتی بفرست

فرمود که با زمزمه یا مهدی
نذر گل نرگس صلواتی بفرست​

 

[*** s.mahdi ***]

تا بر تن من است سری در هوای توست
تا در درون سینه دلی هست جای تست

از دیدن تو سیر نگردد دو چشم من
این هردو پادشاه وجودم گدای تست

 

[eksir]

دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند
متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست
گروهی آن گروهی این پسندند​

 

[shimikarbordi]

شب سلسله موی بلندی بده است
مه ،مونس جان دردمندی بوده است
این روز که چشم عالمی روشن از اوست
لبخند نگار نوشخندی بوده است

 

[shimikarbordi]

ما حادثه ای به زخم آراسته ایم
کز تیرگی قدیم شب کاسته ایم
صبحیم که صادقانه از خواب گران
با یک نفس عمیق برخواسته ایم

 

[shimikarbordi]

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نی نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبُد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهدبود

 

[shimikarbordi]

به دریا شکوه بردم از شب دشت
وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت
به هر موجی که می گفتم غم خویش
سری می زد به سنگ و باز می گشت

 

[eksir]

نسیـمی کز بن آن کـاکل آیو
مرا خوشتر ز بوی سنبل آیو

چو شو گیرم خیالش را در آغوش
ســحـر از بسـتـرم بـوی گـل آیـو

 

[eksir]

عزیزون از غم و درد جدایی

به چشمونم نمانده روشنایی

گرفتارم به دام غربت و درد

نه یار و همدمی نه آشنایی ​

 

[naghmeirani]

هاتف اصفهانی

هاتف اصفهانی

هر گل که شمیم مشکبار آید ازو

بی‌روی تو خاصیت خار آید ازو

جانی که گرامی‌تر از آن چیزی نیست

ای جان جهان بی تو چکار آید ازو؟

 

[*** s.mahdi ***]

صدبار ز من شنیده بودی کم و بیش
کایزد همه را هرچه کنند آرد پیش
در کرده‌ی خویش مانده ای ای درویش
چه چون کندی فزون ز اندازه‌ی خویش
فرخی سیستانی​

 

[*** s.mahdi ***]

بوئی ز تو و گل معطر نی نی
با دیدنت آفتاب و اختر نی نی
گوئی که شب است سوی روزن بنگر
گر تو بروی شب است دیگر نی نی

"مولوي"

 

[eksir]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد
هر آنچه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز پولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

 

[*** s.mahdi ***]

در سكوت دادگاه سرنوشت
عشق بر ما حكم سنگينى نوشت​

گفته شد دلدارها از هم جدا
واى بر اين حكم و اين قانون زشت

 

[*** s.mahdi ***]

چون نیست حقیقت و یقین اندر دست
نتوان به امید شک همه عمر نشست
هان تا ننهیم جام می از کف دست
در بی خبری مرد چه هشیار و چه مست

خیام....

 

[*زهره*]

اوحدی

اوحدی

گل شرم چمن به هیچ رویی نبرد
از لاله خجالت سر مویی نبرد

شب غنچه ازان نواله بر شاخ آویخت
تا گربهٔ بید باز بویی نبرد​

 

[*زهره*]

اوحدی

اوحدی

بس شب که به روز بردم، ای شمع طراز
باشد که شبی روز کنم با تو به راز

شد بی‌شب زلف و روز رخسار تو باز
روزم چو شب زلف تو تاریک و دراز​

 

[*زهره*]

اوحدی

اوحدی

از ژاله چو لاله راست لل در کام
برخیز و به سوی گل و گلزار خرام

تا در ورق جوی ببینی مسطور
صد بار که: می‌نیست درین فصل حرام​

 

[*زهره*]

اوحدی

اوحدی

ای خط تو گرد لاله وشم آورده
سیب زنخت آب ز یشم آورده

لعل تو ز من خون جگر کرده طلب
دل رفته روان بر سر و چشم آورده​

 

[eksir]

خیام زمانه بس دلی دارد تنگ
جز در پی دلتنگ نیاید دلتنگ
تو بنگر و میدان که چه می خواهی کرد
نوشیدن می همی کند حالم تنگ​

 

[eksir]

گفتم میان عالم وعابد چه فرق بود
چون اختیار کردی میان این فریق را
گفت آن گلیم خویش بدر میبرد ز موج
و این سعی میکند که بگیرد غریق را

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

بیچاره کسی که بر تو مفتون باشد
دور از تو گرش دلیست پر خون باشد

آن کش نفسی قرار بی‌روی تو نیست
اندیش که بی‌تو مدتی چون باشد​

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

سودای تو از سرم به در می‌نرود
نقشت ز برابر نظر می‌نرود

افسوس که در پای تو ای سرو روان
سر می‌رود و بی‌تو به سر می‌نرود​

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

کس با تو عدو محاربت نتواند
زیرا که گرفتار کمندت ماند

نه دل دهدش که با تو شمشیر زند
نه صبر کها ز تو روی برگرداند​

 

[eksir]

کس با تو عدو محاربت نتواند

زیرا که گرفتار کمندت ماند​

نه دل دهدش که با تو شمشیر زند

نه صبر کها ز تو روی برگرداند​

با تشكر

رندان گاهی ملک جهان می‌بازند
گاهی به نگاهی ، دل و جان می‌بازند
این طور قمار ، نه چند است و نه چون
هر طور برآید ، آنچنان می‌بازند