رباعی و دو بیتی

[بارانی]

دیشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آبدار با پنجره داشت
یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد
چک چک، چک چک، ... چکار با پنجره داشت
قیصر امین پور

 

[بارانی]

دلبرم اندر خيالم خود نمايي ميكند

در فراقش اي دل من بينوايي ميكند



او برفت و پشت پا زد بر دل و دنياي من

كار دل را بين كه بهرش بيقراري ميكند
​

.

 

[بارانی]

دلم تنگ است امشب بهر زاری

به روی موج گریه تک سواری


صفای گریه ای در خلو تم را

نمی بخشم به سال خنده داری
​

 

[بارانی]

کم زندگی مرا نمایش بدهید
تابوت برای من سفارش بدهید

باید بروم گور خودم را بکنم
لطفآ دو سه سطر مرگ را کش بدهید​

 

[بارانی]

سردم شده است و از درون می سوزم

حالا شده کار هر شب و هر روزم



تو شعر مرا بپوش سرما نخوری

من دکمه ی این قافیه را می دوزم

​

 

[بارانی]

بیهوده در اضطراب ماندیم همه

در تاب و تب و عذاب ماندیم همه



این ساعت زنگ خورده هم زنگ نزد

عشق آمد و رفت و خواب ماندیم همه​

 

[بارانی]

با دیدن تو دست و دلم می لرزد

زیبایی تو چقدر وحشتناک است



انگار که چاره ای ندارم دیگر

دختر!پدر تو بود چوپان می خواست؟​

 

[بارانی]

من آمده ام که با تو راهی بشوم
آنی که تو از دلم بخواهی بشوم


دریا بغلم کن! بغلم کن دریا!
می خواهم از این به بعد ماهی بشوم
​

 

[بارانی]

در اوج یقین اگر چه تردیدی هست
در هر قفسی کلید امیدی هست


چشمک زدن ستاره در شب، یعنی
توی چمدان ماه خورشیدی هست

​

 

[بارانی]

کم نامه‌ی خاموش برایم بفرست
از حرف پرم گوش برایم بفرست


دارم خفه می‌شوم در این تنهایی
لطفاً کمی آغوش برایم بفرست​

 

[بارانی]

در دفتر شعر من صدا پنهان است
یک رود پر از ستاره در جریان است


من در سر خود ابر زیادی دارم
جیب کلمات من پر از باران است​

 

[بارانی]

در حنجره‌ام شور صدا نیست رفیق
یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق

بگذار که قصه را به پایان ببرم
آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق​

 

[sepde]

در وطن مثل غریبانم،نمی دانم چرا
روز و شب سر در گریبانم، نمی دانم چرا
هر که از روی دل جانم فدایش می کنم
مثل عقرب می زند نیشم، نمی دانم چرا

 

[محـسن ز]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر از هزار نتوانم کرد
خواجه عبدالله انصاری

 

[رنگ خدا]

نی قصه ان شمع چو گل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از انست که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

 

[محـسن ز]

عید غدیر

عید غدیر

بر چرخ حقیقت آفتاب است علی
مفتاح کلید فتح بابست علی
در گوش خرد در خوشابست علی
فرمود نبی که بو تراب است علی
خواجه عبد الله انصاری

 

[محـسن ز]

عید غدیر

عید غدیر

یارب به علی بن ابیطالب و آل
آن شیر خداوند جهان جل و جلال
کاندر سه مکان رسی به فریاد همه
اندر دم نزع و قبر و هنگام سئوال
خواجه عبدالله انصاری

 

[رنگ خدا]

درخت غم بجانم کرده ریشه
بدرگاه خدا نالم همیشه
رفیقان قدر یکدیگر بدانید
اجل سنگست وادم مثل شیشه

 

[محـسن ز]

دی آمدم و وزمن نیامد کاری
و امروز زمن گرم نشد بازاری
فردا برم بی خبر از اسرار
نا آمده به بدی از این بسیاری
خواجه عبدالله انصاری

 

[abfa]

اجزای پياله ای که در هم پيوست


بشکستن آن روا نمی دارد مست


چندين سر و ساق نازنين و کف دست


از مهر که پيوست و به کين که شکست ​

 

[baran-bahari]

ای جمله بی کسان عالم را کس​

یک جو کرمت تمام عالم را بس​

من بی کسم و تو بی کسان را یاری​

یارب تو به فریاد من بی کس رس​

 

[بارانی]

من مانده ام و شعر سرودن بی تو
از خواب غزل پلک گشودن بی تو
××××

دلگیرم از این زندگی اجباری
با مرگ برابر است بودن بی تو​

 

[بارانی]

در بستر بی رحمی و خون زاده شدم
از اول عمر با جنون زاده شدم



خاکستریم .دست خودم نیست عزیز
ققنوسم از آتش درون زاده شدم​

 

[رنگ خدا]

اگر مستان مستیم از ته ایمان
وگر بی پا و دستیم از ته ایمان
اگر گبریم وترسا ور مسلمان
بهر ملت که هستیم از ته ایمان

 

[sepde]

چشم مست تو عجب جلوه گه بیداد است
خم ابروی تو سرمشق کدام استاد است؟
خم ابروی تو را دیدم و رفتم به سجود،
صید را زنده گرفتن هنر صیاد است

 

[sepde]

ای گلشن گلها به گلستان چه نویسم؟
من نیز غریبم،به غریبان چه نویسم؟
ترسم که قلم شعله کند،صفحه بسوزد
با این دل تنگم به عزیزم چه نویسم؟!

 

[رنگ خدا]

هر نیک وبدی که در نهاد بشر است
هر شادی وغم که در قضاوقدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

 

[nooshafarin]

آورد به اضطرابم اول به وجود
جز حیرتم از حیات چیزی نفزود
رفتیم به اکراه و ندانیم چه بود
زین آمدن و بودن و رفتن مقصود
*********************
زآوردن من نبود گردون را سود
وز بردن من جاه و جلالش نفزود
وز هیچکسی نیز دو گوشم نشنود
کآوردن و بردن من از بهر چه بود

رباعیات خیام

 

[nooshafarin]

در دایره ای کآمدن و رفتن ماست
آنرا نه بدایت نه نهایت پیداست
کس می نزند دمی در این معنی راست
کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

خیام

 

[nooshafarin]

در عشق تو از بس که خروش آوردیم
دریای سپهر را به جوش آوردیم
چون با تو خروش و جوش ما درنگرفت
رفتیم و زبانهای خموش آوردیم

مختارنامه/عطار