رباعی و دو بیتی

[naghmeirani]

علي
چون، اوجِ کمالِ بشری می بینم
چون، جمعِ صفانِ آدمی می بینم
در دور نمای عالمِ انسانی
کوتاه سخن ، فقط علی می بینم

 

[baran-bahari]

اول تو سخن بگو ، که آغاز توئی
جادوی سخنگوی سخن ساز توئی
من در سخنم اگر به پرواز آیم
ای بال سخن ، مجال پرواز توئی !​

 

[رنگ خدا]

می خور که به زیر گل بسی خواهی خوفت
بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت
زنهار مگو به کس تو این راز نهفت
هر لاله که پژمرد نخواهد شکفت​

 

[naghmeirani]

میل دریا گر کنی ، من دیده را دریا کنم
میل صحرا گر کنی ، من سینه را صحرا کنم
نا امیدم گر کنی میمیرم اما باز هم
در همان حالت که میمیرم دعایت می کنم​

 

[afsaneh_k]

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ​

وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ​

شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ​

من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ​

 

[afsaneh_k]

افسوس که سرمايه ز کف بیرون شد​

در پای اجل بسی جگر ها خون شد​

کس نامد از آن جهان که پرسم از وی​

کاحوال مسافران دنیا چون شد​

 

[ne_sh67]

رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
با اشک تمام کوچه را پر کردم..
دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد..
وابستگیم را به تو باور کردم...

 

[*Afash*]

خوبرویان جهان رحم ندارد دلشان
باید از خود گذرد هر که شود عاشقشان

روز اول که سرشتند ز گل پیکرشان
سنگی اندر دلشان بود،همان شد دلشان

 

[naghmeirani]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

وز بستر عافیت برون خواهم خفت

باور نکنی خیال خود را بفرست

تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت

 

[*Afash*]

از مـن رمقی بـسعی سـاقی مانده است


وز صحبت خلق بی وفایی مانده است​

از بـاده دوشــین قــدحی بـيش نــمـاند

از عـمر نـدانم که چه باقی مانده است​

.​

 

[naghmeirani]

گفتم صنما لاله رخا دلدارا **در خواب نمای چهره باری یارا
گفتا که روی به خواب بی ما وانگه **خواهی که دگر به خواب بینی ما را

 

[سهراب 1364]

گر می نخوری طعنه مزن مستان را / بنیاد مکن تو حیله و دستان را /
تو غره بدان مشو که می مینخوری / صد لقمه خوری که می غلام‌ست آن را!
- خیام

 

[baran-bahari]

چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو
آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو
آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو
نه عاشق کس بود نه کس عاشق او​

 

[baran-bahari]

نه هر که ستم بر دگری بتواند

بیباک چنانکه می‌رود می‌راند

پیداست که امر و نهی تا کی ماند

ناچار زمانه داد خود بستاند

 

[naghmeirani]

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بي‌چاره دلم در غم بسيار افتاد

بسيار فتاده بود اندر ره عشق
اما نه چنين زار که اين‌بار افتاد

"مولانا"

 

[محـسن ز]

دگر شب شد كه من جانم بسوزه
گريبان تا به دامانم بسوزه
براي خاطر دلدارم امشب
همي دانم كه ايمانم بسوزه
فايز دشتستاني

 

[محـسن ز]

عجب رسمي است رسم آدميزاد
كه دور افتادگان را كم كند ياد
كه دور افتاد گان را مرده خواند
پيام مرده را كي ميبرد باد
فايز

 

[naghmeirani]

اگر دستم رسد بر چرخ گردون
ازو پرسم که این چونست و آن چون
یکی را داده ای صد ناز و نعمت
یکی را قرص جو آلوده در خون
"بابا طاهر"

 

[*Afash*]

خوبرویان جهان رحم ندارد دلشان
باید از خود گذرد هر که شود عاشقشان

روز اول که سرشتند ز گل پیکرشان
سنگی اندر گلشان بود همان شد دلشان

والا شاعرشو نمیدونم کیه ...

 

[naghmeirani]

سری ديرم كه سامونش نمي بو
غمي ديرم كه در مونش نمي بو
اگر باور نداري سوي من آي
ببين دردي كه درمونش نمي بو​

 

[محـسن ز]

يارب نظري برمن سر گردان كن
رحمي به من دلشده حيران كن
بر من مكن انچه من بر اي آنم
آنچه از كرم لطف تو باشد آن كن
ابو سعيد ابو الخير

 

[محـسن ز]

در هر سحري با تو ميگويم راز
در حضرت تو همي كنم عرض نياز
بي منت بند گانت اي بنده نواز
كار من در مانده بيچاره بساز
ابو سعيد

 

[naghmeirani]

در هر سحري با تو ميگويم راز
در حضرت تو همي كنم عرض نياز
بي منت بند گانت اي بنده نواز
كار من در مانده بيچاره بساز
ابو سعيد

خوش آن ساعت كه يار از در در آيو
شو هجران و روز غم سر آيو
ز دل بيرون كنم جان را به صد شوق
همين باجم كه جايش دلبر آيو​

 

[بابا حاجي]

از می طرب افزاید و مردی خیزد
وز طبع گیا خشکی و سردی خیزد
در باده‌ی سرخ پیچ و در روی سپید
کز خوردن سبزه، روی زردی خیزد

 

[afsaneh_k]

افلاک که جز غم نفزايند دگر​

ننهند به جا تا نربايند دگر​

ناآمدگان اگر بدانند که ما​

از دهر چه می کشيم نايند دگر​

 

[محـسن ز]

اگر دل دلبر و دلبر كدام است
وگر دلبر دلو دل را چه نام است
دل و دلبر به هم آميته وينم
نزونم دل كه و دلبر كدام است
با با طاهر

 

[محـسن ز]

بود درد مو و درمونم از دوست
بود وصل موو هجرونم از دوست
اگر قصابم از تن واگره پوست
جدا هر گز نباشه جونم از دوست
با با طاهر

 

[baran-bahari]

نادان همه جا با همه کس آمیزد
چون غرقه به هر چه دید دست آویزد
با مردم زشت نام همراه مباش
کز صحبت دیگدان سیاهی خیزد

 

[naghmeirani]

زان لحظه كه ديده بررخت واكردم
دل دادم و شعر عشق انشاء كردم

ني، ني غلطم، كجا سرودم شعري
تو شعر سرودي و من امضاء كردم
***
"حمید مصدق"​

 

[ویدا]

دستی ز کرم به شانه ی ما نزدی
بالی به هوای دانه ی ما نزدی

دیریست دلم چشم به راهت دارد
ای عشق! سری به خانه ی ما نزدی