bi metal
عضو جدید
بسیاری از دروغگویان از ضمیر من یا ضمایر دیگر مربوط به من استفاده نمیكنند. مثلا وقتی كسی با شما قرار ملاقات داشته و در محل قرارش حاضر نشده، بعدا به شما زنگ میزند و میگوید "سر راه اتومبیل خراب شد" یا "باطری اتومبیل خراب شد". وقتی این حرف را شنیدید در مقایسه با وقتی كه او میگوید "اتومبیلم خراب شد" بیشتر تردید كنید كه دروغ میگوید.
دروغگوها در ضمن اغلب از بردن نام كسی كه درباره اش دروغ میگویند خودداری میورزند. مثلا میگویند: "من با آن زن رابطه نداشتم." و نمیگویند: "من با سحر رابطه نداشتم."
وقتی گوینده از كلماتی مانند "صادقانه" یا "رك و راست بگویم" استفاده میكند باید نتیجه بگیرید كه احتمالا آنقدرها هم صادق و صمیمی نیست. اگر به كسی بگویید دوستت دارم او این را بیشتر از وقتی كه به او میگویید باور كن دوستت دارم از شما میپذیرد.
كلمات "تنها"، "فقط"، "صرفا" و كلمات مشابه برای كم كردن اهمیت و كاستن از بار كلمات بعدی مورد استفاده قرار میگیرند. كسی كه میگوید: "من فقط 5 دقیقه وقت شما را میگیرم" در واقع میخواهد یك ساعت یا بیشتر وقت شما را بگیرد.
كسانی كه دروغ میگویند معمولا ضربان قلبشان تند میشود و سرعت تنفسشان بیشتر میشود.
وقتی كسی دروغ میگوید تحت تاثیر استرس ناشی از دروغ لحن صدا تیز و جیغ گونه میشود. سرعت و شدت و بلندی صدا هم احتمالا افزایش میابد. اگر دروغگو بخواهد با دقت صحبت كند كه مبادا دروغش بر همگان روشن شود، شمرده و آرام حرف میزند.
اشخاص وقتی نسبت به موضوعی تردید دارند بیشتر دست خود را به صورتشان میمالند. در این میان تشخیص دادن دروغهای مردان ساده تر است. مردها به هنگام دروغ گفتن ممكن است چشمان و یا بینی خود را بمالند و یا گوشهایشان را بكشند.
پلك زدن زياد نشانه تنش است. وقتي از كسي سوال ميكنيد و جهت ديد شخص تغيير ميكند اين هم ميتواند نشانه اي باشد كه به دورغگويي او ظنين شويد. اغلب راست دست ها وقتي به ياد حادثه اي مي افتند چون مغز سمت چپشان درگير ميشود به سمت راست نگاه ميكنند اما وقتي داستاني از خود خلق ميكنند مغز سمت راستشان درگير ميشود و بنابراين به سمت چپ نگاه ميكنند.
وقتي اشخاص دروغ ميگويند خون بيشتري در بدنشان جاري ميشود كه اين به خصوص در ناحيه بيني مشهودتر است. جمع شدن خون در بخش جلوي بيني توليد خارش ميكند و شخص با دست بيني اش را ميخاراند. همين پديده وقتي شخص ناراحت يا عصباني باشد روي ميدهد.
دروغگو نميتواند در چشمانتان نگاه كند.
خنده كاذب و دروغين به كندي بر لبان شخص مينشيند و حالت قرينه هم ندارد. وقتي اشخاص احساس و عاطفه اي را بروز ميدهند كه آن را احساس نميكنند حالت صورتشان متقارن نيست. اين تبسم در اصل دروغين و كاذب است.
اگر كسي در حالي كه صورتش را لمس ميكند از عباراتي مانند "باور كن، به من اعتماد كن" و غيره استفاده كند، ميتوانيد منطقا فرض را بر اين بگذاريد كه دارد دروغ ميگويد.
خلاصه ای از آثار و نشانه هایی كه می توانند حكایت از دروغ گفتن بكنند:
1. گره شدن و جمع شدن عضلات صورت
2. برقرار نكردن تماس چشمی
3. به حالت ضربدری قرار دادن دستها
4. تبسم زوركی
5. باریك شدن مردمك چشم
6. صحبت كردن با سرعت زیاد
7. پنهان كردن دستها. برای مردها دروغ گفتن وقتی دستهایشان را در جیبشان فرو كنند آسان تر است.
8. تلفظ اشتباه كلمات
9. تظاهر به دوستی و خنده بیش از اندازه
چه كنیم كه كمتر دروغ بشنویم:
1. روی صندلی بلندتری بنشینید.
2. ساقهایتان را روی هم نیندازید. بازوانتان را از هم باز كنید و به پشتی صندلی تكیه بدهید.
3. آنچه را میدانید با آنها در میان نگذارید. نگویید كه میدانید آنها دروغ میگویند
4. خودتان را به آنها نزدیك كنید
5. حركات و حالات آنها را به خود بگیرید و آینه وار آن را تكرار كنید
6. به سبك خودشان با آنها حرف بزنید.
7. به آنها فرصت استراحت بدهید. كاری كنید كه بتوانند به راحتی حقایق را بگویند
8. آرامش خود را حفظ كنید. هرگز در برابرشان شگفت زده نشوید
9. آنها را متهم نكنید. عباراتی مانند چرا به من زنگ نزدی؟ و غیره میتواند آنها را به دروغ گفتن تشویق كند
10. به آنها آخرین فرصت را هم بدهید. دروغشان را نادیده بگیرید و بگویید: چه میتوانیم بكنیم كه چنین چیزی تكرار نشود؟
دروغگوها در ضمن اغلب از بردن نام كسی كه درباره اش دروغ میگویند خودداری میورزند. مثلا میگویند: "من با آن زن رابطه نداشتم." و نمیگویند: "من با سحر رابطه نداشتم."
وقتی گوینده از كلماتی مانند "صادقانه" یا "رك و راست بگویم" استفاده میكند باید نتیجه بگیرید كه احتمالا آنقدرها هم صادق و صمیمی نیست. اگر به كسی بگویید دوستت دارم او این را بیشتر از وقتی كه به او میگویید باور كن دوستت دارم از شما میپذیرد.
كلمات "تنها"، "فقط"، "صرفا" و كلمات مشابه برای كم كردن اهمیت و كاستن از بار كلمات بعدی مورد استفاده قرار میگیرند. كسی كه میگوید: "من فقط 5 دقیقه وقت شما را میگیرم" در واقع میخواهد یك ساعت یا بیشتر وقت شما را بگیرد.
كسانی كه دروغ میگویند معمولا ضربان قلبشان تند میشود و سرعت تنفسشان بیشتر میشود.
وقتی كسی دروغ میگوید تحت تاثیر استرس ناشی از دروغ لحن صدا تیز و جیغ گونه میشود. سرعت و شدت و بلندی صدا هم احتمالا افزایش میابد. اگر دروغگو بخواهد با دقت صحبت كند كه مبادا دروغش بر همگان روشن شود، شمرده و آرام حرف میزند.
اشخاص وقتی نسبت به موضوعی تردید دارند بیشتر دست خود را به صورتشان میمالند. در این میان تشخیص دادن دروغهای مردان ساده تر است. مردها به هنگام دروغ گفتن ممكن است چشمان و یا بینی خود را بمالند و یا گوشهایشان را بكشند.
پلك زدن زياد نشانه تنش است. وقتي از كسي سوال ميكنيد و جهت ديد شخص تغيير ميكند اين هم ميتواند نشانه اي باشد كه به دورغگويي او ظنين شويد. اغلب راست دست ها وقتي به ياد حادثه اي مي افتند چون مغز سمت چپشان درگير ميشود به سمت راست نگاه ميكنند اما وقتي داستاني از خود خلق ميكنند مغز سمت راستشان درگير ميشود و بنابراين به سمت چپ نگاه ميكنند.
وقتي اشخاص دروغ ميگويند خون بيشتري در بدنشان جاري ميشود كه اين به خصوص در ناحيه بيني مشهودتر است. جمع شدن خون در بخش جلوي بيني توليد خارش ميكند و شخص با دست بيني اش را ميخاراند. همين پديده وقتي شخص ناراحت يا عصباني باشد روي ميدهد.
دروغگو نميتواند در چشمانتان نگاه كند.
خنده كاذب و دروغين به كندي بر لبان شخص مينشيند و حالت قرينه هم ندارد. وقتي اشخاص احساس و عاطفه اي را بروز ميدهند كه آن را احساس نميكنند حالت صورتشان متقارن نيست. اين تبسم در اصل دروغين و كاذب است.
اگر كسي در حالي كه صورتش را لمس ميكند از عباراتي مانند "باور كن، به من اعتماد كن" و غيره استفاده كند، ميتوانيد منطقا فرض را بر اين بگذاريد كه دارد دروغ ميگويد.
خلاصه ای از آثار و نشانه هایی كه می توانند حكایت از دروغ گفتن بكنند:
1. گره شدن و جمع شدن عضلات صورت
2. برقرار نكردن تماس چشمی
3. به حالت ضربدری قرار دادن دستها
4. تبسم زوركی
5. باریك شدن مردمك چشم
6. صحبت كردن با سرعت زیاد
7. پنهان كردن دستها. برای مردها دروغ گفتن وقتی دستهایشان را در جیبشان فرو كنند آسان تر است.
8. تلفظ اشتباه كلمات
9. تظاهر به دوستی و خنده بیش از اندازه
چه كنیم كه كمتر دروغ بشنویم:
1. روی صندلی بلندتری بنشینید.
2. ساقهایتان را روی هم نیندازید. بازوانتان را از هم باز كنید و به پشتی صندلی تكیه بدهید.
3. آنچه را میدانید با آنها در میان نگذارید. نگویید كه میدانید آنها دروغ میگویند
4. خودتان را به آنها نزدیك كنید
5. حركات و حالات آنها را به خود بگیرید و آینه وار آن را تكرار كنید
6. به سبك خودشان با آنها حرف بزنید.
7. به آنها فرصت استراحت بدهید. كاری كنید كه بتوانند به راحتی حقایق را بگویند
8. آرامش خود را حفظ كنید. هرگز در برابرشان شگفت زده نشوید
9. آنها را متهم نكنید. عباراتی مانند چرا به من زنگ نزدی؟ و غیره میتواند آنها را به دروغ گفتن تشویق كند
10. به آنها آخرین فرصت را هم بدهید. دروغشان را نادیده بگیرید و بگویید: چه میتوانیم بكنیم كه چنین چیزی تكرار نشود؟
