برایش نوشت :
هیچ حواست به من هست؟ من که دارم از بین می‌روم. هیچ حواست هست که شب‌ها گریه میکنم و روزها دوری؟ حالا حواست هم باشد، تو مگر قرار نبود مراقبم باشی؟ مگر قرار نبود نگذاری دیگر گریه کنم؟ گریه ام زیاد شده، دردهایم زیاد شده، آنقدر که درمان را پس می‌زنم.
به کسی که برایت نمی‌نویسد، مزاحمِ روزهایت نمی‌شود، درباره‌ات نمی‌خواند،
مهم‌ترین تاریخ‌های تو را حفظ نمی‌کند و زندگی‌ات را پُر از کارهای شگفت‌انگیز نمی‌کند، وابسته نشو.
