با سلامیک سوال فنی داشتم....
دوستی خیابانی یعنی چی؟!.....
اگه من با یک دختری در محیطی خارج از فامیل و دانشگاه و در کافی شاپ یا مراکز تفریحی و غیره دوست بشم و برای گذرون وقت و آشنا شدن با همدیگه بریم رستوران و جاهای دیدنی و ... اسمش میشه دوستی خیابانی؟!!!
حالا یک سوال دیگه:
من اگه تو کافی شاپ یک دختری رو دیدم که زیبایی و ظاهرشو و رفتارش به دلم نشست و می خواستم ببینم که دوست پسر یا نامزد داره یا نه و اگه نداره باهاش آشنا بشم تا ببینم که اخلاق و رفتارشم مثل ظاهرش خوب هست یا نه و اگه خوب بود ازش خواستگاری کنم....
آخه همه که دانشگاه نمیرن و نمی تونن از دخترای دانشگاه دوست یا همسر انتخواب کنن.....
من چطوری می تونم با این دختر رابطه داشته باشم و آشنا بشم که رابطمون دوستی خیابانی حساب نشه؟!..نباید باهاش کافی شاپ و سینما و مراکز تفریحی و رستوران و پارک برم؟.....
حداقل باید یک مدت باهاش رفت و آمد کنمو بشناسمشو اگه تا حدودی رفتارش به دلم نشست اونموقع با خانوادم بگم که من یک دختری رو انتخواب کردم و نظر کردم و اگه صلاح بدونید بهتون معرفی می کنم و بریم خونشون تا هم شما آشنا بشید و هم اونا و اگه خانواده ها مشکل نداشتن رفت و آمد و نامزدی داشته باشیم....
اگه توضیحی که واسه سوال اولی دادم تعریفی از دوستی خیابانی باشه پس منم با دوستی خیابانی طرفم رو انتخواب کردم و با دوستی خیابانی یک شناخت نسبی ازش پیدا کردم (البته قبل شناخت پنهانی ازش تحقیق می کنم که سابقه ی بدی نداشته باشه!!)....
یعنی کارم اشتباهه؟...پس چطوری می تونم به اون دختر که تو کافی شاپ دیدمش و مطمئن شدم با کسی دوست نیست( و فرض می کنیم همین طور هم هست) دوست بشم و شناخت نسبت به هم پیدا کنیم؟!!!
یعنی دختری پیدا نمیشه که با دوستش بره کافی شاپ و به دل منم بشینه و اخلاقشم خوب باشه ؟!
همین طوری بعد یک روز که نمی تونم به خانوادم بگم که من یک دختری رو پسندیدم....
باید حداقل خودمون یک مدت کوتاهی باهم اشنا بشیم و همدیگرو قبول کنیم و بعد به خانواده ها اطلاع بدیم.... این آشنایی چطوری امکان پذیره؟..هر کاری که کنیم اسمش میشه دوستی خیابانی....
اگه به خانواده ها همون روز اول هم اطلاع بدیم و بعد با هم بریم بیرون و تفریح و غیره بازم دیگران مارو به چشم دوست خیابانی میبینن
کسی می تونه راهنمایی کنه؟!...... من باید چیکار کنم که دل اون دخترو بدست بیارم...
مرسی
مرسیحرف شما هم درسته من خودم از این موضوع ضربه خوردم ... ولی قصد ما آشنایی ونهایتا ازدواج بوده .... البته نمیشه جلوی حرف مردم رو گرفت
دوستی خیابانی بنظرمن به اونایی میگن که اصلا قصد ونیّت ازدواج ندارن وفقط بخاطر خوشگذرونی وهوس بازی باهم دوستن...
اگه بچه ها نظری دارن بگن...
سلامبا سلام
سوال بسی جالب میباشد
من خودم چندین بار با چنین سوالهایی از بچه های باشگاه و بیرون باشگاه روبه رو شدم.
الان وقت ندارم ولی تا چند دقیقه ی دیگه میام و این بحث رو یطور کامل براتون شرح میدممرسی
واقعا دهن مردمو نمیشه بست...حتی اگه قصدت واقعا ازدواج باشه....
به یه چشم دیگه نگاه می کنن...از کجا می دونید اون پسر و دختر تو عکس دوم هدفشون ازدواج نبوده؟!.... عکسشونو به عنوان دوستی خیابانی گذاشتید...
حالا بیاهو تو اولین انتخوابم اشتباه کنم..نه اینکه دختره بد بوده..نه!!..خصوصیات اون دختر اولی به من نمی خورد و بعد فرض کنین 1 ماه دیدیم که به درد هم نمی خوریم و هیچ رابطه ی بدی هم با هم نداشتیم... رابطه ای سالم جهت اشنایی با خصوصیات و با هدف ازدواج)...
بعد تو دومین انتخوابم که مطمئنا تجربم بیشتر شده میرم بیرون و مثلا کافی شاپ..اینطوری دیگه مردم به من به عنوان یک پسری که چنتا دوست دختر داره و از همه سوء استفاده می کنه نگاه می کنن!!!!.. مگه همه تو اولی انتخابشون موفق میشن!؟
سلام
مرسی
یک سوال فنی داشتم....
دوستی خیابانی یعنی چی؟!.....
اگه من با یک دختری در محیطی خارج از فامیل و دانشگاه و در کافی شاپ یا مراکز تفریحی و غیره دوست بشم و برای گذرون وقت و آشنا شدن با همدیگه بریم رستوران و جاهای دیدنی و ... اسمش میشه دوستی خیابانی؟!!!
حالا یک سوال دیگه:
من اگه تو کافی شاپ یک دختری رو دیدم که زیبایی و ظاهرشو و رفتارش به دلم نشست و می خواستم ببینم که دوست پسر یا نامزد داره یا نه و اگه نداره باهاش آشنا بشم تا ببینم که اخلاق و رفتارشم مثل ظاهرش خوب هست یا نه و اگه خوب بود ازش خواستگاری کنم....
آخه همه که دانشگاه نمیرن و نمی تونن از دخترای دانشگاه دوست یا همسر انتخواب کنن.....
من چطوری می تونم با این دختر رابطه داشته باشم و آشنا بشم که رابطمون دوستی خیابانی حساب نشه؟!..نباید باهاش کافی شاپ و سینما و مراکز تفریحی و رستوران و پارک برم؟.....
حداقل باید یک مدت باهاش رفت و آمد کنمو بشناسمشو اگه تا حدودی رفتارش به دلم نشست اونموقع با خانوادم بگم که من یک دختری رو انتخواب کردم و نظر کردم و اگه صلاح بدونید بهتون معرفی می کنم و بریم خونشون تا هم شما آشنا بشید و هم اونا و اگه خانواده ها مشکل نداشتن رفت و آمد و نامزدی داشته باشیم....
اگه توضیحی که واسه سوال اولی دادم تعریفی از دوستی خیابانی باشه پس منم با دوستی خیابانی طرفم رو انتخواب کردم و با دوستی خیابانی یک شناخت نسبی ازش پیدا کردم (البته قبل شناخت پنهانی ازش تحقیق می کنم که سابقه ی بدی نداشته باشه!!)....
یعنی کارم اشتباهه؟...پس چطوری می تونم به اون دختر که تو کافی شاپ دیدمش و مطمئن شدم با کسی دوست نیست( و فرض می کنیم همین طور هم هست) دوست بشم و شناخت نسبت به هم پیدا کنیم؟!!!
یعنی دختری پیدا نمیشه که با دوستش بره کافی شاپ و به دل منم بشینه و اخلاقشم خوب باشه ؟!
همین طوری بعد یک روز که نمی تونم به خانوادم بگم که من یک دختری رو پسندیدم....
باید حداقل خودمون یک مدت کوتاهی باهم اشنا بشیم و همدیگرو قبول کنیم و بعد به خانواده ها اطلاع بدیم.... این آشنایی چطوری امکان پذیره؟..هر کاری که کنیم اسمش میشه دوستی خیابانی....
اگه به خانواده ها همون روز اول هم اطلاع بدیم و بعد با هم بریم بیرون و تفریح و غیره بازم دیگران مارو به چشم دوست خیابانی میبینن
کسی می تونه راهنمایی کنه؟!...... من باید چیکار کنم که دل اون دخترو بدست بیارم...
مرسی
این چیزی که شما میگی اصا دوستی خیابانی نیست آشنایی بیشتر برای یه ازدواج موفق. دوستی خیابانی پنهانیه و خانواده ها اصا اطلاع ندارن .هدف یه دوستی خیابانی ازدواج نیست ممکنه به ازدواج ختم بشه ولی هدف اولیه ازدواج نیست همه ما اینو میدونیم.اصا شما داری از مراحل یه ازدواج سالم ودرست وبا شناخت حرف میزنی دوستی خیابانی کیلو چنده .شما کارت درسته ودرست داری میگی .تو دوستی خیابانی طرف یه دقیقه عاشق میشه یه دقیقه دیگه فارق اصا بحث رفت و آمد خانوادگی و این حرفا تو یه دوستیه خیابانی معنی نداره .........
با سلام دوبارهمرسی...
حالا یه سوال...
اگه بخوام با یک دختری واسه ازدواج آشنا بشم همون روز اول باید به خانوادهامون بگیم؟!..یا یک مدت(فرض1 یا 2 ماه) با هم آشنا بشیم و اگه همدیگرو تا حدودی قبول کردیم قضیه رو به خوانواده ها بگیم و ازشون بخوایم به ما اجازه بدن بیشتر با هم ارتباط داشته باشیم؟!... اگه جوابتون اولیه که هیچ( البته من اگه ب دختری آشنا بشم همون روز اول به خانوادم نمیگم..یه مدت صبر می کنم اگه تو مدت کم اخلاقشم به دلم نشست اونموقع از طرف خانواده ها اقدام می کنیم!).... اگه جوابتون دومیه پس اسمش تو اون لحظه میشه دوستی خیابانی چون خانواده ها اون موقع مطلع نیستن....اگه گشت ارشاد بگیره با ما میگه دوست خیابانی.. هر دوستی و آشنایی که مارو ببینه چپ چپ نگاه می کنه و میگه طرف دوست دختر داره(بماند یک کلاغ چل کلاغ هم می کنن)....
یه سوال دیگه...
الان ازکجا معلوم اون عکس های اول تاپیک دوستی خیابانی هستند؟...از کجا می دونید که خانواده ها در جریا نیستند؟!..
چطوری تو خیابون یک دخترو پسر و که می بینیم نباید بهشون بگیم دوست خیابونی ؟ چطوری می تونیم زود قضاوت نکنیم؟..از کجا معلوم خانوادهاشون درجریان نیستند؟
یه سوال دیگه...
الان اون دختری که من ازش درخواست دوستی کردم چطوری می تونه به من اعتماد کنه و مطمئن باشه من تنهاش نمیذارم و قصدم ازدواجه؟
این همه مطلب تو رسانه و اینترنت و از دیگران میشنوه که نباید به دوستی هی خیابونی اعتماد کرد....
تازه من خیلی از پسرارو میشناسم که به خانواده طرف هم آشنا میشن ولی بعد یک سال میرن دنبال یک دختر دیگه!!!!...
خیلی خیلی خیلی از دوستی های اینچنینی هدفشون ازدواج نیست و هدفشون چیزهای دیگست..ولی هستند افرادی مثل من... ما باید چیکار کنیم این وسط؟!!!!!!!111
با سلام دوباره
همچنان که قبلا" گفتم در این مورد با چند نفر در باشگاه و خارج اشگاه صحبت کرده و بعضی از آنها بابت همین امور به شکست و سرخوردگی رسیده بودند.
این روابط در کل به چند دسته ی زیر تقسیم می شوند :
1- هر دو طرف برای روابط جنسی (به هر دلیل) رابطه دارند و برای ازدواج نیست.
2- هر دو طرف برای خوش گذرانی و گذراندن اوقات فراغت با هم هستند.
3-هردو طرف با هم هستند شاید به ازدواج بانجامد یا نیانجامد.
4- یکی از طرف ها به قصد ازدواج هست و طرف دیگر به قصدی دیگر.خانواده ها هم در جریان نیستند.
5- هر دو طرف به قصد ازدواج هستند و خنواده ها در جریان هستند.
که به طور واضح 3مورد اول غلط است
مورد 5 هم بطور واضح صحیح هست.
تمام بحث در باب مورد 4 هست.
2-
سلامسلام...
خوب در مورد 4 بحث کنیم:دی
یک مورد دیگه هم هستا... اینکه هر دو به فکر ازدواج هستند ولی به خانواده ها فعلا اطلاع ندادن( که اسمش میشه دوستی خیابانی فعلا).... یک مدت با هم آشنا می شوند که ببینند با هم می تونن کنار بیان یا نه و اگه اکی شد اونوقت به خانواده ها می گن که بگید درسته یا نه...یا جای بحث داره یا نه...
نمیشه که تا یک دختری رو دیدم برم همون روز به خانوادم بگم!!... اومدیمو با هم کنار نیومدیم... بعد سر دومی بهم می گن بی اراده ای و اصلا قصد ازدواج نداری!!!!
در مورد دومی ( هر دو برای گذران وقت و خوش گذرانی با هم ارتباط سالم داشته باشند و هیچکدوم به فکر ازدواج نباشند) هم بعدا وقتی مورد 4 به نتیجه رسید هم بحث کنیم.... و بگیم این مورد 2 چرا خوبه یا چرا بده.. آیا تو ایران بده و جای دیگه بود خوب بود یا خیر...
مرسی
سلام
موارد دیگری هم هست که زیرمجموعه اون 5 مورده که دیگه ننوشتم.
مورد 4 هم مورد تقریبا" غلط هست و تمام بحث ها در مورد 5 و زیرمجموعه های 5 باید باشه.
مرسی...
حالا یه سوال...
اگه بخوام با یک دختری واسه ازدواج آشنا بشم همون روز اول باید به خانوادهامون بگیم؟!..یا یک مدت(فرض1 یا 2 ماه) با هم آشنا بشیم و اگه همدیگرو تا حدودی قبول کردیم قضیه رو به خوانواده ها بگیم و ازشون بخوایم به ما اجازه بدن بیشتر با هم ارتباط داشته باشیم؟!... اگه جوابتون اولیه که هیچ( البته من اگه ب دختری آشنا بشم همون روز اول به خانوادم نمیگم..یه مدت صبر می کنم اگه تو مدت کم اخلاقشم به دلم نشست اونموقع از طرف خانواده ها اقدام می کنیم!).... اگه جوابتون دومیه پس اسمش تو اون لحظه میشه دوستی خیابانی چون خانواده ها اون موقع مطلع نیستن....اگه گشت ارشاد بگیره با ما میگه دوست خیابانی.. هر دوستی و آشنایی که مارو ببینه چپ چپ نگاه می کنه و میگه طرف دوست دختر داره(بماند یک کلاغ چل کلاغ هم می کنن)....
یه سوال دیگه...
الان ازکجا معلوم اون عکس های اول تاپیک دوستی خیابانی هستند؟...از کجا می دونید که خانواده ها در جریا نیستند؟!..
چطوری تو خیابون یک دخترو پسر و که می بینیم نباید بهشون بگیم دوست خیابونی ؟ چطوری می تونیم زود قضاوت نکنیم؟..از کجا معلوم خانوادهاشون درجریان نیستند؟
یه سوال دیگه...
الان اون دختری که من ازش درخواست دوستی کردم چطوری می تونه به من اعتماد کنه و مطمئن باشه من تنهاش نمیذارم و قصدم ازدواجه؟
این همه مطلب تو رسانه و اینترنت و از دیگران میشنوه که نباید به دوستی هی خیابونی اعتماد کرد....
تازه من خیلی از پسرارو میشناسم که به خانواده طرف هم آشنا میشن ولی بعد یک سال میرن دنبال یک دختر دیگه!!!!...
خیلی خیلی خیلی از دوستی های اینچنینی هدفشون ازدواج نیست و هدفشون چیزهای دیگست..ولی هستند افرادی مثل من... ما باید چیکار کنیم این وسط؟!!!!!!!111
قبل از جواب دادن به سوالات باید 2تا نکته رو بگمخوب این سوالتو اگه میشه جواب بدید....در راستای مورد 5
1_ اگه یک دختری رو ببینم و و از ظاهرش خوشم بیاد باید بریم همون روز اول به خوانواده هامون بگیم یا یه مدت با هم آشنا بشیم و از نظر فرهنگی و سطح سواد و آداب معاشرت و کمی اخلاق همدیگرو بسنجیم و بعد که خیال خودمون تا حدی راحت شد بریم به خانواده ها بگیمو ازشون درخواست کنیم که بیشتر با طرفمون ارتباط داشته باشیم؟
اینو اول جواب بدیم تا بریم وارد جزئیات و دید جامعه و بقیه ی ماجرا بشویم!!!
این سوالم اگه میشه جواب بدید( در مورد 5 نیست)
دوستی ای که قصد ازدواج نباشه و صرف خوش گذرونی با رابطه ای سالم همراه باشه خوبه یا بده یا تو ایران بده یا اگه دو طرف و اطرافیانشون فرهنگشو داشته باشن ایراد داره یا نه؟!
مرسینه کی همچین حرفی زده. به نظر من اون موقع که دو طرف یه اعتماد نسبی به همدیگه پیدا میکنن باید خانواده هاشونو در جریان بزارن. اگه طرف دختر خوب و پاک و خانواده داری باشه به محض اینکه از نیت خیر شما باخبر بشه حداقل موضوع و با مادرش در میون میزاره. ببین بحث این نیست که دیگران چه فکری میکنن بحث اینه که خودت میدونی دوستیت خیابانی یا نیست (اونجوری باشه که آدم با خواهرشم بیرون میره باید شناسنامه ببره)
بابا اون عکس ها برای نمونه واینکه این تاپیک تو تالار عکسه گذاشته شده زیاد روش حساس نباش . اصا چرا شما فکر میکنیی دوستی خیابانی تو خیابون اتفاق میافته ممکنه تو فامیل هم باشه مهم اون نیت دوستی هست که یه وقت سو استفاده جنسی یه وقت مالی و...یه وقتم ازدواج که ما با یه نگاه به دختر پسری که تو خیابونن نمیتونیم اینو بفهمیم و نباید بهشون بچشم یه دوستی خیابانی نگاه کنیم متاسفانه این مشکل تو جامعه ما هست و من با شما کاملا موافقم که بعضی وقت ها با خواهرتم باشی ملت بهت چپ چپ نگا میکنن.
میدونم خیلی ها مثه شما هستند که نیتشون پاک پاک ولی تو آتیش بعضی ها میسوزن که نباید اونطوری باشه.به نظر من شما که نیتت پاک نباید نگران حرف مردم باشی.
قبل از جواب دادن به سوالات باید 2تا نکته رو بگم
پاسخ این سوالات از هر نفر به نفر دیگه متفاوته چون در ایران مردم ادیان مختلفی دارن و حتی مسلمون ها اعتقادات مختلفی دارن از مسلمانانی که مقید هستن به دینشون یا اونایی که فقط اسمش رو به یدک میکشن.
1-روز اول صد در صد نه.اونو کجا میبینید ؟ دانشگاه ؟ بعد از چند روز یا هفته میتونید به خانواده تون اطلاع بدید. گر چه در این مدت میتوانید دورادور اطلاعات جمع کنید و احتیاج به رابطه رو در رو نیست.چون خیلی از افراد و خانواده ها هم نیست به این روابط نظر خوبی ندارند.
2-خوشگذرونی چیه؟ سالم چیه؟ فرهنگشو داشته باشن یعنی چی؟
صد در صد حرف شما درست.اول تحقیق میکنید بعد به خانواده ها اطلاع میدید بعد میتونید با هم باشید.به اسم نامزدی یا هر اسم دیگه و از نظر فرهنگ ایران مشکلی نداره.مرسی
خوب اون اعتماد نسبی چطوری بدست میاد؟ با اینور اونور رفتنو پارک و سینما رفتن و کافی شاپ رفتنو از اخلاق و طرز حرف زدن و فرهنگش اشنا شدن بدست میاد دیگه...
درسته که من باید تو دل خودم بگم که دوستی ما خیابونی نیست و فرق میکنه!! ولی!!!!!!!!..ولی ما تو یک جامعه زندگی می کنیم.. مگه میشه با حرف مردم کاری نداشته بایم!!!...مگه میشه به طعنه های دوستامون یا دوستاش و اون مغازه دار سر کوچه یا اون همسایه یا فلانی توجه نکرد؟!....
تو اون مدتی که شما میگی آشنایی نسبی بدست بیاد اگه گشت ارشاد بیاد منو با اون دخترو ببره بعد زنگ بزنن به پدرو مادر من و بعد بیان و بگم که ای پسر ابلهووخاک تو سرت و .. حالا بیا و بهشون بگو که قصد من ازدواج بوده و من می خواستم اول خودم شناخت داشته باشم
اگه پدر و مادر اون دختر بیان به نظرت در مورد من چی فکر می کنن!؟.... اگه بگیم که قصدمون دوستی خیابانی نبوده اعتماد می کنن!؟...امرا...
فرض کن اعتماد کنن.... بعد بگن اشکال نداره یه مدت با هم باشید و یکم خصوصیات همدیگه رو بشناسید..حالا اگه دیدم که اخلاقمون به هم نمی خوره و ازدواج ما واسمون خوب نیست اونموقع اون پدر و مادر در مورد من چی فر می کنن؟!
اون جامعه و اطرافیان چی فکر می کنن؟..
اگه یک سال از این ماجرا و اینکه منو اون دختر همدیگرو نپسندیم بگذره و من در نا امیدی با یک دختر دیگه آشنا بشم چی؟!.. باز دوباره مردم منو چطوری نگاه می کنن وقتی می بینن با یک دختر جدید دارم میگردم؟!!!....
نمیشه که فقط به قلب خودت و نیت خودت نگاه کنین.. فردا اومدیمو عکس منو گذاشتن تو تاپیک های سایتها و بگن دوستی خیابونی.. حالا شانس بیاریم که شطرنجی هم نکرده باشن( دیدیم عکس دختران بد حجابو که شطرنجی هم نیست و میذارن تو سایتا)...
1-اونو تو کافی شاپ می بینم... جواب بعد از چند روز یا هفته به خانواده ها اطلاع بدیم و بالا توضیح دادم..بخونین ببینین نظرتون چیه...بله صد درصد اصلا قبل از اینکه ازش درخواست کتنم پنهانی درموردش تحقیق می کنم...
2-خوشگذرونی اینه که دلت تنگه و کسی رو می خوای که تنها نباشی و اون دختر هم همین حسو داره..اینه که می خوای بری بیرون با ماشین دور بزنی یک دختر هم باهات باشه ولی با ارتباطی سالم..یعنی هیچ کدوم حتی فکر نیاز جنسی هم نیوفته..اینکه همدیگرو به چشم یک دوست نگاه کنن.. و هیچکدوم هم تقاضای ازدواج نداشته باشن.... فرهنگشو داشته باشن یعنی اینکه به نظرت همچین چیزی امکان داره؟ یا تو ایران امکان پذیر هست یا نه!؟.... جامعه و دولت که میگه امکان پذیر نیست.. حالا اگه تو ایران باشیم و هر دو طرف فرهنگ این نوع دوستی رو داشته باشن و خانوادهاشونم در جریان این دوستی باشن این دوستی امکان پذیره؟..... حالا بر فرض محال اگه از نظر اطرافیانشون و جامعه هم ایرادی نداشته باشه و مردم چشک قوره نرن به نظرت دوستی یک دختر و پسر بدون اینکه فکر ازدواج یا روابط جنسی باشن تو سن 18 یا 20 یا .. ایرادی داره از نظرتون یا نه؟!..
صد در صد حرف شما درست.اول تحقیق میکنید بعد به خانواده ها اطلاع میدید بعد میتونید با هم باشید.به اسم نامزدی یا هر اسم دیگه و از نظر فرهنگ ایران مشکلی نداره.
از نظر خانواده ها ، فرهنگ ایرانی و .... اشکال داره.از نظر اینها هم مشکلی نداشته باشه باز هم مشکلی داره چون به مرور به جاهای دیگه میکشه !!
مرسی
خوب اون اعتماد نسبی چطوری بدست میاد؟ با اینور اونور رفتنو پارک و سینما رفتن و کافی شاپ رفتنو از اخلاق و طرز حرف زدن و فرهنگش اشنا شدن بدست میاد دیگه...
درسته که من باید تو دل خودم بگم که دوستی ما خیابونی نیست و فرق میکنه!! ولی!!!!!!!!..ولی ما تو یک جامعه زندگی می کنیم.. مگه میشه با حرف مردم کاری نداشته بایم!!!...مگه میشه به طعنه های دوستامون یا دوستاش و اون مغازه دار سر کوچه یا اون همسایه یا فلانی توجه نکرد؟!....
تو اون مدتی که شما میگی آشنایی نسبی بدست بیاد اگه گشت ارشاد بیاد منو با اون دخترو ببره بعد زنگ بزنن به پدرو مادر من و بعد بیان و بگم که ای پسر ابلهووخاک تو سرت و .. حالا بیا و بهشون بگو که قصد من ازدواج بوده و من می خواستم اول خودم شناخت داشته باشم
اگه پدر و مادر اون دختر بیان به نظرت در مورد من چی فکر می کنن!؟.... اگه بگیم که قصدمون دوستی خیابانی نبوده اعتماد می کنن!؟...امرا...
فرض کن اعتماد کنن.... بعد بگن اشکال نداره یه مدت با هم باشید و یکم خصوصیات همدیگه رو بشناسید..حالا اگه دیدم که اخلاقمون به هم نمی خوره و ازدواج ما واسمون خوب نیست اونموقع اون پدر و مادر در مورد من چی فر می کنن؟!
اون جامعه و اطرافیان چی فکر می کنن؟..
اگه یک سال از این ماجرا و اینکه منو اون دختر همدیگرو نپسندیم بگذره و من در نا امیدی با یک دختر دیگه آشنا بشم چی؟!.. باز دوباره مردم منو چطوری نگاه می کنن وقتی می بینن با یک دختر جدید دارم میگردم؟!!!....
نمیشه که فقط به قلب خودت و نیت خودت نگاه کنین.. فردا اومدیمو عکس منو گذاشتن تو تاپیک های سایتها و بگن دوستی خیابونی.. حالا شانس بیاریم که شطرنجی هم نکرده باشن( دیدیم عکس دختران بد حجابو که شطرنجی هم نیست و میذارن تو سایتا)...
1-اونو تو کافی شاپ می بینم... جواب بعد از چند روز یا هفته به خانواده ها اطلاع بدیم و بالا توضیح دادم..بخونین ببینین نظرتون چیه...بله صد درصد اصلا قبل از اینکه ازش درخواست کتنم پنهانی درموردش تحقیق می کنم...
2-خوشگذرونی اینه که دلت تنگه و کسی رو می خوای که تنها نباشی و اون دختر هم همین حسو داره..اینه که می خوای بری بیرون با ماشین دور بزنی یک دختر هم باهات باشه ولی با ارتباطی سالم..یعنی هیچ کدوم حتی فکر نیاز جنسی هم نیوفته..اینکه همدیگرو به چشم یک دوست نگاه کنن.. و هیچکدوم هم تقاضای ازدواج نداشته باشن.... فرهنگشو داشته باشن یعنی اینکه به نظرت همچین چیزی امکان داره؟ یا تو ایران امکان پذیر هست یا نه!؟.... جامعه و دولت که میگه امکان پذیر نیست.. حالا اگه تو ایران باشیم و هر دو طرف فرهنگ این نوع دوستی رو داشته باشن و خانوادهاشونم در جریان این دوستی باشن این دوستی امکان پذیره؟..... حالا بر فرض محال اگه از نظر اطرافیانشون و جامعه هم ایرادی نداشته باشه و مردم چشک قوره نرن به نظرت دوستی یک دختر و پسر بدون اینکه فکر ازدواج یا روابط جنسی باشن تو سن 18 یا 20 یا .. ایرادی داره از نظرتون یا نه؟!..
مرسی...
خوب اگه منظورتون اینه که همون تحقیق کردن در مورد اینکه مثلا دوست پسر نداشته باشه و اینکه با چه افرادی رفت و آمد داره و ...کفایت می کنه و بعد از همون اولین روز اشنایی باید به خانوااده ها اطلاع داد باید بگم که خوب این نظر شماست و همون طور که گفتید نظرات افراد مختلفه...( من نمی تون همون روزی که با یک دختر آشنا شدم به خانوادم بگم و 4 روز بعد که دیدم اون دختر به درد من نمی خوره بهشون بگم که قسمت نبود و روز پنجم دوباره با یک دختر دیگه آشنا بشم و همون روز به خانوادم بگم و بعد 6 روز که دیدم نمی تونیم با هم کنار بیایم باز به خانوادم بگم که قسمت نبود و همینطور ادامه داشته باشه.... یک مدت می ذارم بگذره و اگه با هم کنار اومدیم اونموقع با خانوادم میکم)
اگه هم با نظر من و free doom موافقید که قبل از اینکه به خانواده ها بگیم باید خودمون قبلش (مثلا 1 ماه) نسبت به هم یک شناخت نسبی پیدا کنیم و بعد اگه تا حدوددی با هم کنار اومدیم خانواده هارو در جریان بذارم...اونموقع نظرتون در مورد این یک ماه و این مدتی که خانواده ها مطلع نیستند و دید جامعه و مردم و دوستان و غیره چیه؟ چطوری میشه این نگاه هارو نادیده گرفت( همون مثال هایی که در پست قبل زدم)
در مورد ایران و فرهنگش و جامعه اشکال داره درست....حالا اگه این فرهنگ اسلامی نبود و فرض کنین در یک کشور دیگه بودید یا خانواده هایی مشکلی با این جور دوستیا نداشته باشن مشکل داره؟!..... شما از کجا می دونید بعدا به مشکل بر می خوره یا نه؟!.... یعنی نمیشه دو نفر با هم دوست باشن و به هیچ چیز دیگه فکر نکنن؟!.... امکان نداره مثل خواهر و برادر با هم رفیق باشن؟!...(فرض کنین جامعه و این فرهنگش یه روزی عوض بشه..)
Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
---|---|---|---|---|
![]() |
دوستی بعید اما شگفت انگیز یک سگ و یک جغد | تالار عکس | 1 | |
![]() |
تصاویر دوستی های جالب و شگفت انگیز | تالار عکس | 0 | |
![]() |
تصاویر دوستی های جالب و شگفت انگیز | تالار عکس | 0 | |
![]() |
دوستی یعنی... | تالار عکس | 5 | |
![]() |
دوستی های عجیب و غیر معمول حیوانات | تالار عکس | 5 |