درختان و درختچه های زینتی

[vahid mahdavi]

درخت برف
Chionanthus virginica
درخت برف Chionanthus virginica L. گونه ای از گیاهان تیره زیتونها یا اولئاسه Oleaceae میباشد .
اصل این گیاه از کشور آمریکا بوده و درختچه ای است به بلندی 3 تا 4 متر .
خیلی پُرشاخه ، با برگهای کوچک متقابل کشیده و نوک تیز که در اردیبهشت و خردادماه گلهای خوشه ای راست سفید رنگ از بغل دمبرگها یا انتهای شاخه های آن بیرون می آید .
این درخت را باید در زمین قوی و خاک تازه بکارند .

تکثیر :
برای زیاد کردن این گیاه ، می توان به دو روش کاشتن بذر آن و یا قلمه زدن شاخه ها اقدام کرد .
همچنین چون این گیاه با درخت زبان گنجشک از یک تیره است گاهی آنرا روی زبان گنجشک پیوند می زنند . ولی این پیوندها بیش از چند سالی دوام ندارد​

​

​

​

 

[amin_rogh]

درختچه ائونیموسEunimus planipes

درختچه ائونیموسEunimus planipes

سلام
اینبار میخوام درختچه بسیار زیبای ائونیموس رو به دوستان نشان بدهم.
این درختچه از بذر تکثیر میشود و بعد از رسیدن به 4-5 سالگی شروع به گل دادن میکند.سپس میوه ها تشکیل میشوند که به اندازه یک فندق هستند و رنگشون از سبز کم کم به قرمز آتشی تبدیل میشه و پس از رسیدن باز میشه. عین غوزه پنبه ولی برعکس!( منظورم اینه که غوزه باز شده پنبه رو بطرف زمین بچرخونیم. اگه عکسی پیدا کردم میزارم). بعدش دانه ها از داخل میوه ئ باز شده با ریسه های ابریشم مانند بیرنگ بطرف زمین آویزان میشوند.
تنها جذابیت این درختچه میوه ها و بذورش نیست، رنگ بسیار زیبای صورتی-قرمز برگها در باغچه به بهنگام پاییز بسیار زیبا و دیدنی هست و مثل یک یاقوت در باغچه خود نمایی میکنه.
من 3 سال پیش بذر آنرا کاشتم منتها چون آنموقع باغچه نداشتم بمدت 2 سال در گلدان زندگی کرد و الآن که سال سومش هست هنوز خیلی کوچک هست و بقولی شیر سوخته(!) شده.( عکس زیر)

اینهم گیاه گلدار

اینهم میوه های باز شده

این هم رنگ پاییزی درختچه

موفق باشید. امین رخ

 

[amin_rogh]

درختچه های زینتی

درختچه های زینتی

با سلام دوباره
خوب از مگنولیا کابوس شروع میکنیم.
از تعارفاتش که بگذریم که از کدوم شاخه و راسته و خانواده و .... هست،ماگنولیا کابوس یک درخت هست و دارای تنه اصلی هست و ارتفاعش 20تا 15 متر میرسه. برگهاش حالت بیضی داره و نوک تیز نیست.( نمیدونم چرا هر کار میکنم پرشین گیگ باز نمیشه که بتونم عکساش رو آپلود کنم. اگه کسی از دوستان آدرس دیگه ای داره محبت کنه که بتونم اونجا آپ کنم-ممنون). دارای گلهای برنگ سفید هست و خیلی خیلی پر گل هم هست.زیبایی اون تنها بدلیل گلها نیست بلکه پس از اتمام گلدهی میوه های تشگیل شده به شکل یک دوک برنگ قرمز هست و پس از رسیدن میوه، بذور آن بشکل زنگوله از داخل میوهآویزان میشوند که آنهم زیبایی خاصی دارد.
تکثیر آن از طریق کاشت بذر هست اما عمل آوری بذرکار مشکلی هست که از مرحله چیدن میوه و استخراج بذور و تمیز کردن بذور شروع میشه و تا 3 سال استراتیفه کردن و ورنالیزه کردن و کاشت در سال سوم طول میکشه.
(نمیدونم چرا اصلا نمتونم عکسی بزارم.آقای مهندس مهدوی محبت کنید و بررسی کنید که بتونیم ادامه بدیم.ضمن اینکه برای باز کردن فروم گاهی پیش میاد که اصلا همش ارور میده و باز نمیشه مثل 2روز گذشته که فروم اصلا باز نمیشد وامروز که تا ظهر مشکل داشت. نمیدونم ایرا کار چیه در حالیکه با جاهای دیگه این مشکل پیش نمیاد)

http://http://www.natural-reflections.us/resources/magnolia-kobus.jpg

http://http://www.arboretum-denieuweooster.nl/image/column/Magnolia_kobus-vak_71.jpg

تا بعد
موفق باشید.امین رخ

 

[amin_rogh]

ماگنولیای سی بل دی یک درختچه هست.ارتفاعش تا 7-8 متر میرسه و محیطی حدود 7-8 متر رو اشغال میکنه.سی بل دی در واقع خیلی پر گل هست و نژاد خالصی داره ولی براحتی امکان تلفیقش با سایر گونه ها وجود داره .بنا براین برای بدست آوردن بذور خالص باید در انتخاب درخت مادری دقت کرد.از طریق بذر تکثیر میشه و مثل ماگنولیای کابوس دارای مراحل مشابه عمل آوری بذر هست.
برگهاش نسبت به ماکنولیا های دیگه خیلی خیلی سافت( ببخشید کلمه دیگری براش پیدا نکردم شاید ظریف کلمه خوبی باشه) هست و علیرغم بزرگی برگ نوک تیز هست.به هیچ وجه اون براقی و حالت روغنی که دربرگهای ماگنولیای سفید که در ایران زیاد هست دیده میشود را ندارد.حالت بافت برگها شبیه به ماگنولیای بنفشی هست که در ایران هم هست.
از سال سوم شروع به گلدهی میکنه.زیباییش منحصر به گلهای درشت و فراوان و همینطور میوه های صورتی- قرمز بسیار زیباییست که گاهی به 40 سانتیمتر و قطر 5-گاهی 10 سانت میرسند و به هنگام رسیدگی بذور قرمز آتشینی که از میوه خارج شده و آویزان میشود.

رنگ پاییزی برگ

شکل میوه( البته بزرگترشو پیدا نکردم بذارم)

میوه و بذر رسیده

بذور پس از استخراج از میوه

تا بعد که برسیم به کورنوس. البته برای پیش آگی بگم که ما یک گونه کورنوس( که همون زغال اخته خودمونه) تو ایران داریم..
تا بعد
موفق باشید. امین رخ

 

[amin_rogh]

خوب حالا نوبت کورنوس کوزا هست.
کورنوس کوزا یک درخت هست.البته تنه اصلی معمولا بسیار کوتاه هست و بلافاصله شاخه ها از تنه منشعب میشن. زیبایی درخت در هنگام گلدهی مربوط به گلها که در واقع برگهای سفید رنگ هستند و گل اصلی رو در بر میگیرند میشود. بعد از این دوره میوه ها در هنگام رسیدگی به رنگ صورتی تا قرمز آتشین به اندازه یک فندق تا یک گردوی درشت دیده میشوند و بسیار بسیار هم زیبا هستند.در واقع شکل درخت به هنگام گلدهی مثل یک روکش سفیدی که روی درخت کشیده شده هست و نفس را در سینه حبس میکند.
در داخل میوه ( مثل دانه های توت فرنگی) بین 3 تا 15 بذر ( این تعداد بهیچوجه ثابت نیست و ممکن هست کمتر یا بیشتر باشد و به اندازه میوه هم بستکی ندارد!)وجود دارد.
رنگ پاییزی برگها آتشین و اعجاب انگیز است.
تکثیر از مرحله استخراج بذر از میوه و استراتیفه کردن بمدت 3 سال و سرمادهی پیش از کاشت جمعا 3 سال طول میکشد ونیز همواره نهالهای جوان در اطراف درخت دیده میشوند.

رنگ پاییزی

میوه ها

بذور پس از استخراج و تمیز کردن

موفق باشید. امین رخ

 

[amin_rogh]

تا بحال گلهای کامسپاریس را دیده اید؟

تا بحال گلهای کامسپاریس را دیده اید؟

ببخشید با تلفن عکس گرفتم و کیفیتش زیاد خوب نیستو گلها واضح نیستند.

موفق باشید
امین رخ

 

[badboy]

درختچه های زینتی

درختچه های زینتی

بامبوکه‌ در زبان فارسي‌ به‌ ني‌ خيزران شهرت دارد، گياهي‌ است‌ که‌ در دامنه کوهها و تپه‌هايي‌ که‌ داراي رط‌وبت‌ 65 تا 90 درصد باشد روئيده يا کشت ميشود. ميزان رط‌وبت‌، حرارت‌ ‌موجود در منطقه و نوع خاک تعيين کننده کيفيت و مرغوبيت بامبو بوده‌ و هر چه‌ ميزان‌رطوبت‌ و حرارت‌ بيشتر باشد، کيفيت محصول نيز بهتر خواهد بود.‌
گياه بامبود که‌ تاکنون بيش از 662 نوع آن شناخته شده داراي قط‌ر و ضخامت‌هاي متفاوت‌‌است‌ و در حال حاضر بهترين‌ نوع بامبو در ژاپن‌، چين و بط‌ور کلي کشورهاي شرق آسيا و هند ‌روئيده و کشت ميشود و در ايران ميتوان ليالستان لاهيجان، علي آباد (در فاصله سخت‌سرو تنکابن‌)، قاسم‌ آباد رودسر و تقريبا بيشتر نقاط شمال کشور را در زمره مساعدترين‌‌مناطق رويش‌ بامبو به‌ حساب آورد. در اين‌ مناطق بيشههاي کوچکي وجود دارد که‌ در فصل‌پائيز و اوايل‌ زمستان، يعني هنگام بريدن و قطع‌ ساقه‌هاي بامبو از هر يک‌ بين 50 الي‌ 200‌شاخه‌ ني‌ بدست‌ مي‌آيد.‌بامبو از چهار قسمت سط‌ح‌ داخلي (داراي پوشش‌ نرم)، ديافراگم‌ (متصل کننده بخشهاي‌ساقه‌ به‌ يکديگر) ميانه‌ و پوشش‌ رويه‌ که‌ بسيار سخت و ديرشکن است‌ تشکيل شده و‌ديافراگم‌ کاملا فشرده‌ بوده‌ و آب در آن نفوذ نميکند.‌

 

[کلروفیل]

متاسفانه منبعی ندارم تا حرفهام رو با استناد به اون منبع بگم .مسوولیت حرفام با خودمه
این درخت هم مصرف فضای سبز داره . با توجه به اینکه از خانواده زیتون هستش و شباهتی هم با زبان گنجشک داره .پس میتونه در حاشیه سازیهای برای کاربردهای فضای سبز و سایه انداز استفاده بشه.مثل این عکس که کاربردش رو برای زیباسازی یک لچکی در خیابون نشون داده.

​

ارزش زیباییش به خاطر گلهای سفید رن و معطر اون هستش که بویی مثل بوی یاس داره . شاید اسم فارسیش نشات گرفته از ظاهرش باشه در زمان گلدهی.اینم شکل گلهاش از نزدیکه

این هم نوع دیگری از این درختانه با اسم علمیه Chionanthus retusus

​

نکته :چقدر اسمش شبیه به گل برف یا همون موگه میمونه! اشتباه نگیرید یه وقت

اینم عکس گل برف یا موگه یا convallaria magalis

​

 

[زهرا فرشید]

كي درختچه هاي زينتي رو ميشناسه ؟!

كي درختچه هاي زينتي رو ميشناسه ؟!

نام فارسي : ابريشم مصري
نام علمي : Caesalpinia giliesii
تيره : Fabaceae or Legominaceae
زادگاه و پراكنش :
بومي آرژانتين و اروگوئه و در مناطق معتدل گرمسيري و نيمه گرمسيري جهان كشت مي گردد.
مورفولوژي ظاهري :
درختچه ايي نسبتا بزرگ و گاهي كوچك و هميشه سبز كه ارتفاع آن تا 3 متر هم مي رسد.
- برگ : دو بار شانه ايي مضاعف با 10 تا 15 برگچه ، متقابل با تعداد زيادي برگچه هاي بيضي يا مستطيل شكل كشيده و به رنگ سبز تيره و فاقد كرك مي باشد.
- گل : گل آذين خوشه ايي افراشته به طول 13 تا 15 سانتي متر ، گلبرگ هاي بزرگ زرد و پرچم ها قرمز رنگ به طول 7 تا 13 سانتي متر كه ميله آن از جام گل خارج مي شود. بساك پهن و داراي دو خامه ي نازك قرمز رنگ است. گلبرگ ها زودريز و بي دوام بوده و در حاشيه ، دندانه دار مي باشد. گل ها از پايين به بالا خوشه باز مي شوند.
محيط كشت :
آفتاب دوست بوده و تا حدودي به سرما مقاوم بوده است. در هر خاك با زهكش و حاصلخيزي مناسب مي رويد. نسبت به نمك خاك ، خشكي و كم آبي تقريبا بردبار است.
افزايش :
بذر : تيمار آب داغ به مدت 24 ساعت ، فبل از كاشت ضروري است.
قلمه : قلمه ي چوب نرم در بهار ريشه دار مي شود و قلمه سبز در تابستان ريشه دار مي شود.
ميوه :
نيام ( لگوم ) شمشري شكل و كركدار با دوكفه چرمي كه بذور قرصي شكل و تيره را در خود جاي داده است.
هرس :
در صورت بروز علائم لكه قارچي روي تنه و بلند بودن تاج درخت به خصوص در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري جهت شكل دهي ،هرس امري بديهي است.
جهت هرس شاخه هاي سرمازده ، بهتر است هرس را تا بعد از ظهور جوانه هاي جديد عقب انداخت.
در مناطق شمالي كه درختان جوان به سرما حساس مي باشند ، تنه را با خاك اره يا كاه پوشانده و فويل آلومينيومي مي پيچند.
در صورت خشك شدن درختچه جوان ، مي توان با قطع قاعده در نزديكي سطح زمين ، شاهد جست هايي در بهار بود.
كاربردها :
هم به صورت لكه ايي در منازل و پارك ها و هم به شكل رديفي در حاشيه پياده روها و خيابان ها كاربرد دارد.
همچنين در احداث باغ هاي صخره ايي به دليل شاخه هاي نرم در بونساي نيز قابل استفاده است.

 

[hortilover]

نام فارسي : ابريشم مصري
نام علمي : Caesalpinia giliesii
تيره : Fabaceae or Legominaceae
زادگاه و پراكنش :
بومي آرژانتين و اروگوئه و در مناطق معتدل گرمسيري و نيمه گرمسيري جهان كشت مي گردد.
مورفولوژي ظاهري :
درختچه ايي نسبتا بزرگ و گاهي كوچك و هميشه سبز كه ارتفاع آن تا 3 متر هم مي رسد.
- برگ : دو بار شانه ايي مضاعف با 10 تا 15 برگچه ، متقابل با تعداد زيادي برگچه هاي بيضي يا مستطيل شكل كشيده و به رنگ سبز تيره و فاقد كرك مي باشد.
- گل : گل آذين خوشه ايي افراشته به طول 13 تا 15 سانتي متر ، گلبرگ هاي بزرگ زرد و پرچم ها قرمز رنگ به طول 7 تا 13 سانتي متر كه ميله آن از جام گل خارج مي شود. بساك پهن و داراي دو خامه ي نازك قرمز رنگ است. گلبرگ ها زودريز و بي دوام بوده و در حاشيه ، دندانه دار مي باشد. گل ها از پايين به بالا خوشه باز مي شوند.
محيط كشت :
آفتاب دوست بوده و تا حدودي به سرما مقاوم بوده است. در هر خاك با زهكش و حاصلخيزي مناسب مي رويد. نسبت به نمك خاك ، خشكي و كم آبي تقريبا بردبار است.
افزايش :
بذر : تيمار آب داغ به مدت 24 ساعت ، فبل از كاشت ضروري است.
قلمه : قلمه ي چوب نرم در بهار ريشه دار مي شود و قلمه سبز در تابستان ريشه دار مي شود.
ميوه :
نيام ( لگوم ) شمشري شكل و كركدار با دوكفه چرمي كه بذور قرصي شكل و تيره را در خود جاي داده است.
هرس :
در صورت بروز علائم لكه قارچي روي تنه و بلند بودن تاج درخت به خصوص در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري جهت شكل دهي ،هرس امري بديهي است.
جهت هرس شاخه هاي سرمازده ، بهتر است هرس را تا بعد از ظهور جوانه هاي جديد عقب انداخت.
در مناطق شمالي كه درختان جوان به سرما حساس مي باشند ، تنه را با خاك اره يا كاه پوشانده و فويل آلومينيومي مي پيچند.
در صورت خشك شدن درختچه جوان ، مي توان با قطع قاعده در نزديكي سطح زمين ، شاهد جست هايي در بهار بود.
كاربردها :
هم به صورت لكه ايي در منازل و پارك ها و هم به شكل رديفي در حاشيه پياده روها و خيابان ها كاربرد دارد.
همچنين در احداث باغ هاي صخره ايي به دليل شاخه هاي نرم در بونساي نيز قابل استفاده است.

 

[زهرا فرشید]

آرديسيا

آرديسيا

نام فارسي : آرديسيا​

Ardisia نام انگليسي :​

Ardisia crenata نام علمي :​

نام خانواده : Myrsinaceae

آرديسيا گياهي گرمسيري ، هميشه سبز با سرشاخه هاي جذاب و پردوام و ميوه هاي گرد و آلبااويي براق است.
آرديسيا درختچه زينتي كوچكي است كه تا ارتفاع كمتر از يك متر رشد ميكند و بسيار مناسب ومستعد پرورش در ظرف ها و گلدان هاست.
آرديسيا عمر درازي دارد ، بعد از 3 تا 5 سال به بلوغ مي رسد.
آرديسيا باغ هاي سايبان دار را دوست دارد.
آرديسيا از همان سال اول خوشه هاي سرخش را به نمايش مي گذارد.

اقليم مناسب :​

تنها مناسب نواحي معتدل است زيرا تنها ملايم ترين يخبندان ها را تحمل مي كنند.​

مكان هاي سايه يا نيمه سايه و مكان هاي دور از بادهاي شديد را دوست دارد.​

برگ هايش در معرض بادهاي شديد مي سوزد.​

خاك مناسب :​

هر گونه خاك خوب زهكشي شده را مي پسندد اما اگر خاك گياه با خاك برگ يا كود حيواني تقويت و مالچ پاشي شود بهتر رشد ميكند.​

تكثير :​

از طريق كشت بذر در بهار تكثير مي شود. قسمت هاي گوشتي روي ميوه ها را برداريد و دانه ها را يكباره بكاريد.​

كود دهي :​

در اواخر زمستان تا اوايل بهار بايد يه گياه غذاي كامل داد.​

فصل گل دهي :​

گل هاي چندان چشمگيري ندارد. گل هاي سفيد و كوچك آن از بهار تا تابستان بسته به اقليم ، توليد مي شوند.
حبه هاي قرمز رنگ درخشان آلبالو مانند ، بعد از گلدهي در زمستان پديدار ميشوند و تا ماه ها روي شاخساره مي مانند.
مشكلات :
گاهي به شپشك سپردار مومي سفيد دچار مي شود ، كه به آساني با دور كردن آن از روي بوته يا از راه پاشيدن روغن تابستانه برطرف مي شود ، اما بوته هايي كه بنيه قوي و رشد كافي داشته اند به ندرت دچار حمله اين كونه آفت ها مي شوند.

هرس و پيرايش :​

هرس چندان ضروري نيست جز اين كهسر هر گونه ساقه هاي نابجا و خود سر را بايد چيد.​

 

[زهرا فرشید]

آبه ليا

آبه ليا

​

نام فارسي : آبه ليا

Abelia نام انگليسي :
Abelia x Grandiflora نام علمي :
Caprifoliaceae نام تيره :

گياهي هميشه سبز با تركه ايي و لاغر و قوس دار ، 2 تا 3 سال به حداكثر ارتفاع ( 2 متر ) خواهد رسيد.
گل هاي صورتي رنگ آبه ليا با كاسبرگ قرمز پر دوام رنگي ماندني به گياه مي دهد و اگر هر چند سال يكبار شاخه هاي لاغر و مسن را قطع كنيد عمر اين گياه زياد خواهد شد.
اقليم مناسب : در معرض بادهاي شور و شديد نبايد قرار گيرد. آبه ليا روزانه حداقل 6 ساعت آفتاب نيازمند است تا خوب رشد كند.
خاك مناسب : آبه ليا به اكثر خاك ها به جز خاك هاي سنگين و مرطوب سازگاري نشان مي دهد.
تكثير :
قلمه هاي نيمه خشبي در اوايل تابستان تا اواسط پاييز صورت مي گيرد.
قلمه هاي خشبي در ازمستان صورت مي گيرد.
آبياري :
آبه لياي جا افتاده خشكي را كاملا تحمل مي كند . هر 3 – 4 هفته يك بار بايد آبياري شود ، مگر شرايط چندان سخت شده باشد كه آب بيشتري بطلبد.
كود دهي :
در اوايل بهار بايد يه گياه غذاي كامل داد. گياه سازگار شده در اوايل رشد شرايط فقر كامل خاك را تحمل مي كند ولي نسبت به كود دهي و تغذيه حساس است و متاثر مي شود.
فصل گل دهي :
دوره طولاني گل دهي گياه سراسر فصل تابستان است. كاسبرگ قرمز آبه ليا تا اوايل زمستان روي بوته باقي مي ماند.
هرس و پيرايش :
براي هرس و اصلاح درختچه هاي آبه ليا ، در اوخر زمستان يا اوايل بهار ، شاخه ها و تركه هاي يك ساله را در حد دلخواه قطع كنيد اما حالت و اثر قوسي شدن شاخه ها را ضايع نكنيد . به همان نسبت كه سن بوته بالا مي رود ، ايده آل آنست كه بعضي شاخه هاي چوبي شده و قديمي را از نزديكي سطح خاك قطع كنيد تا راه و فرصتي مناسب براي شاخه هاي جوان وجود آيد.​

​

 

[زهرا فرشید]

آندرومدا

آندرومدا

نام فارسي : Andromeda
نام علمي : Pieris japonica or Andromeda japonica
نام تيره : Ericaceae
درختچه هميشه سبز و دوست داشتني است.
تا ارتفاع 2 تا 3 متر رشد مي كند و شكوفه ي سفيد تا صورتي كمرنگ آن در بهار مي شكفد.
سرشاخه ها يا برگساره هاي جوان آن صورتي ، زرد يا قرمزاند. به تديج كه گياه بالغ مي شود به سبز تيره مي گرايد.
محتملا آندرومدا در بهار بازار پر رونقي دارد لذا مي توانيد اميدوار باشيد كه فرم دلخواه تان را بدست خواهيد آورد. اين گياه در اقليم مناسب عمر طولاني دارد.
آندرومدا بعد از 5 سال به بلوغ مي رسد ولي گلدهي آن از اوايل عمرش آغاز مي گردد.
مي توان آن را مخلوط با ساير بوته ها در مرزهاي باغ يا زمين كاشت يا به صورت منفرد در گلدان روياند.
اقليم :
آندرومدا بايد از بادهاي شديد و آفتاب داغ بعد ظهرها حفظ شود.
در سايه آفتاب رشد خوبي دارد و جاهايي كه صبح ها آفتاب مستقيم محدودي دارد براي آن مناسب است.
خاك :
بايد زهكشي خوبي داشته باشد. مواد آلي كاملا پوسيده زيادي مدتي قبل از زمان كاشت با خاك مخلوط كنيد. سطح خاك نيز بايد با مواد آلي پوسيده شود.
تكثير :
بهترين طرز تكثير آندرومدا كاشت قلمه هاي نيمه خشبي است كه ميان تابستان يا اوايل پاييز از بوته ها گرفته باشند.
آبياري :
در طول ماههاي گرم سال آبياري عميق و منظم ضروري است.
كود دهي :
دادن كود كامل در اواخر زمستان مفيد است و در اواسط تابستان نيز تكرار شود.
فصل گلدهي :
ايام گلدهي آندرومدا از اواخر زمستان تا اواسط بهار خواهد بود.
هرس ( پيرايش ) :
فقط سرشاخه هاي آندرومدا را هرس و پيرايش كنيد تا گل هاي باز شده ي بي رمق را بزداييد. اصولا آندرومدا به آرايش و پيرايش ديگري نياز ندارد.

 

[زهرا فرشید]

بانكسيا

بانكسيا

نام فارسي : بانكسيا
نام علمي : Banksia …
نام انگليسي : Banksia
نام تيره : Proteaceae

از ميان 75 رقم از گروه بانكسياها گونه هايي است به صورت كاملا بزرگ و بلند و گونه هايي به صورت بوته هاي كوتاه در حد پوشش دهنده سطح زمين ، زمان بالغ شدن آنها بسته به گونه شان دارد ، اما اگر در شرايط مناسبي قرار گيرند غالبا بعد از 2 تا 3 سال به گل مي نشيند و بسيار پر دوام اند. بعضي از انواع تماشايي آنها خاص نواحي خشك و تقريبا باير هستند و به سختي در نواحي مرطوب رشد مي كنند.
ارقام B.ericifolia , B.marginata , B.spinulosa با برگ هاي چرم مانند و گل آذين و شكوفه هاي سيخكي و انبوه گل به رنگ نارنجي سوخته ي سايه دار و كرم و زرد ، عالي ترين درختچه هاي زينتي براي باغچه اند. بانكسياها باعث جذب پرندگان به باغ مي شوند.
اقليم :
هر رقم آب و هواي خاص خود را مي طلبد. بعضي از گونه ها به هواي گرم نياز دارند ، برخي به شرايط مناطق خنك و يخبندان مقاومت نشان مي دهند برخي شرايط ساحلي را مي پسندند.
آفتاب كامل را ترجيح مي دهند ولي سايه را هم در بخشي از روز تحمل مي كنند.
خاك :
خاكي با زهكشي خوب را مي طلبند. اطراف بوته ها را خاك مخلوط با كود و خاك برگ بپاشيد.
تكثير :
با كاشت بذر تكثير مي شوند.
مخروط هاي چوبي شده بالغ را مي توان در كيف يا كيسه هاي كاغذي گذاشت و در آفتاب يا تنور يا اجاق گرم خاموش قرار داد تا بذرهاي داخل آن آزاد شوند. بذرها در خاك مخلوط زهكشي شده سريعا مي رويند.
نشاهاي حاصله را زماني جاي اصلي بكاريد كه به قدر كافي بزرگ شده باشد.
هنگام جا به جايي ، از به هم فشرده شدن و در هم پيچيدن ريشه ها جلوگيري كنيد. به بوته هاي تازه كاشته شده منظم آب بدهيد. اما بوته هاي سازگار شده گاه به گاه به آبياري عميق نياز دارند.
آبياري :
بوته هاي تازه كاشته شده منظم آب بدهيد. اما بوته هاي سازگار شده گاه به گاه به آبياري عميق نياز دارند.
كود دهي :
به كود و خصوصا فسفر حساس است. اگر رشد گياه خوب است به آن كود شيميايي ندهيد. اگر بايد كودي بدهيد كودي را برگزينيد كه حداقل فسفر را دارد.
مشكلات :
در خاك هاي ضعيف از نظر زهكشي شديدا مستعد ابتلا به پوسيدگي يا گنديدگي ريشه اند.
انواع مختلفي از كرمها برگها را مي خورند ، ولي با برداشتن كرمها با دست مي توان اين مشكل را مهار كرد.
فصل گلدهي :
گونه هاي نامبرده فوق همه داراي دوره گلدهي طولاني در پاييزاند.
هرس ( پيرايش ) :
در صورت نياز و احسا س ضرورت ، بعد از خاتمه گلدهي ، براي فرم دادن ، بانكسيا را هرس كنيد ، اما شكل و حالت طبيعي آنها عموما به هيچ گونه اصلاح و پيرايشي نياز ندارد.
گلهاي بانكسيا را مي توان بريد و به صورت جداي از بوته در گلدان استفاده كرد. انجام لين كار نيز مي تواند به منزله نوعي هرس و پيرايش باشد.

 

[زهرا فرشید]

آزالیا

آزالیا

نام فارسی : آزالیا ( آزاله ، خرزهره هندی )
نام انگلیسی : Azalea
نام علمی : Rhododendron hybrids
نام خانواده : Ericaceae

آزالیا دارای گل هایی با رنگ های بسیار متنوع است.
ارتفاع آزالیا بین 0.5 تا 2.5 تر متغیر است.
آزالیاهای فعلی از گونه های مختلفی از rhododendron مشتق شده اند که در جهان از گیاهان بسیاری دورگیری گردیده اند.
این درختچه های زینتی پر عمر ، از 3 تا 5 سال بعد از کشت به بلوغ می رسند ، ولی از سال اول رشد خود گل می دهند.
گل های پرپر یا تمام پرپر آزالیا برای کاشت در گلدان جالب اند.
گیاهان گلدار آزالیا را میتوان در دوره گلدهی به طور موقت و به جهت زیباسازی قسمت های داخلی به درون ساختمان آورد ولی برای پرورش و نگهداری دائم در درون ساختمان مناسب نیستند.
عموما و غالبا آزالیا را همزمان با کاملیا می کارند زیرا همان خاک مورد علاقه کاملیا را می پسند.

گروه های دورگه :
1- مولیس : خزان کننده اند و فقط برای اقلیم های سرد دنیا مناسب هستند. آنها تا ارتفاع 2 متر رشد می کنند. گلهای آن به رنگ زرد درخشان روشن ، نارنجی ، قرمز ، کرم و عنابی روشن دارند. بیشتر آنها قبل از اینکه برگ هایشان آشکار شود به گل می نشینند.

2- اندیکا : همیشه سبزند و درنواحی گرم تا خنگ به گل می نشینند ، ولی برای مناطق گرمسیر خشک و لم یزرع و اقلیم های خیلی سرد مناسب نیستند. گل های آنها به رنگ های صورتی ، میخکی ، ازغوانی روشن ، جگری لاکی یا قرمز سیر ، سفید ، عنابی روشن و دورنگ های مرکب دیده می شوند. گل های این گروه به صورت کم پر ، نیمه پرپر یا کاملا پرپر می باشند. بعضی از گل های این گروه به شکل های معمولی و ساده و بعضی هم به شکل فردار یا چین دار یا طوق دار هستند.

3- کوروم : آزالیاهای گروه دورگه کوروم برگ ها و گل های کوچکتر از انواع همیشه سبز دو گروه دیگر دارند و کمی بیشتر از آنها در مقابل سرما تحمل نشان می دهند.رنگهای گلهای انواع این گروه ، مانند افراد گروه اندیکا است و ممکن است به صورت کم پر و تودرتو یا گل در گل یعنی به صورت گلی در ظاهر درون گل دیگر مشاهد شوند.

• گروه دورگه کوروم تا حدودی به نواحی سرد تحمل نشان می دهد.
• گروه دورگه مولیس فقط در نواحی خنک تا سرد می رویند.

میزان نور و دما :
حداکثر رشد در فضای آزاد ترجیحا در جایی در پناه از بادهای شدید و آفتاب داغ بعدازظهر صورت می گیرد.جاهای نیمه سایه و محلهای با آفتاب لکه لکه فوق العاده مناسب است ، اما اخیرا نژاد خاصی به نام آزالیا " آزالیا آفتاب دوست" تولید کرده اند که به تابش خورشید موقیت هایی با شرایط فضای آزاد تحمل نشان می دهد.
از میان ارقام قدیمی ، پابلندها و کم پرها ، مثل Magnifica , Splendens , Alba magna در صورت ضرورت قادرند در قسمت های بیشتری از روز تابش آفتاب را تحمل کند ، اما در پی آن تعدادی از گلهایش پژمرده می شوند و می ریزند.
آزالیاهای بال قرمز معتدل با گلهای نیمه پرپر هستند که به تابش آفتاب تحمل نشان می دهد.

خاک :
همه آزالیاها به خاک مشابه نیاز دارند. خاک مناسب آنها باید اسیدی باشد در غیر این صورت درختچه ها رشد کافی نمی کنند و از کمبود آهن در رنج می افتد.
مالچ پاشی و ایجاد پوشش در سطح خاک با لایه ایی ضخیم از مواد آلی مانند کود پوسیده حیوانی ، خاکبرگ و سر علفهای پوسیده ی تابستان امری ضروری است.

تکثیر :
قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در اوایل تابستان و حتی اوایل پاییز بهترین طریقه برای تکثیر است. تکثیر از طریق خوابانیدن نیز میسر است به شرط آنکه فقط ازدیاد یک یا دو بوته مورد نظر باشد.

آبیاری :
در تمام ماههای سال باید خوب آبیاری شود ولی هیچگاه نباید خیس نگاه داشته شود. در زمستان هم ، اگر باران نبارد گاهگاهی آبیاری عمیق ضروری است.

کوددهی :
کود را ابتدا در اوایل بهار که رشد جدید بوته ها آغاز می شود و مجددا در اواخر تابستان به خاک بدهید. دیرتر از این هیچگاه به درختچه ها کود ندهید زیرا در آن صورت دوره رشد برگها با کوشش های ناگهانی و نابهنگام گیاه بسیار کوتاه و ایجاد جوانه گل نیز زیادتر و ÷ر هزینه تر خواهد شد.

مشکلات :
1- بیماریهای قارچی بلایت گلبرگ یا سفیدک دروغی در گلبرگها :
در نواحی مرطوب و پرباران شایع است. در این بیماری گلها حالت خمیری نرم و شل یا سست به خود بگیرند و در وضع چسبنده در روی بوته ها باقی می ماند. سم مورد استفاده تریادیمفون با چندین بار تکرار است.

2- سفیدک گردی میلدیو ( Mildew ) :
در مناطق مرطوب و بدون تهویه و سایه کامل بسیار شایع است . استفاده از سم تریادیمفون و تغییر مکان گیاه در درمان این بیماری کاربرد دارد.

3- سنک توری آزالیا :
به تما سرشاخه ها در طول دوره بهار ، تابستان و پاییز خسارت می زند. خاله یا لکه های براق سیاه یا قهوه ایی همان مدفوع و تزشح بدن حشرات است ، که در سطح زیرین برگ مشاهد می شود. اگر شروع خسارت باشد میتوان با شستن زیر برگها زیر آنها را شست. برای مبارزه باید از صابونهای حشره کش یا پیرتروم کمک گرفت و بوته ها را سمپاشی کرد.

4- گال قارچی برگ :
برگها متورم و کلفت و گوشت دار میشود و نواحی متورم به رنگ سبز رنگ پریده و رنگی بالاتر از رنگ زرد و صورتی درمی آید. برای مبارزه باید بگهای آلوده را جدا کرد.

5- تریپس :
خسارتی شبیه سنک نولید می کند. در هوای گرم وخشک شیوع این بیماری شدت می گیرد.

6- کنه نباتی دو نقطه ( کنه عنکبوتی قرمز ) ( دارای دو خال نقطه ایی ) :
از شیره گیاهی برگها تغذیه می کند. این کنه در هوای داغ و خشک به شدت افزایش میابد. جهت مبارزه قبل از گلدهی با شستن برگها می توان قدری از جمعیت آن کاست

فصل گلدهی :
گلهای نیمه پرپر یا پرپر ، به صورت تک به تک و پراکنده یا لکه ایی ، در طول زمستان آشکار می شوند اما انیوه گلهای گیاه عمدتا در بهار شکوفا می شود.
آزالیاهای قدبلند با گل کم پر گلهای خود را در اوایل فصل بهار ظاه می سازند. آزالیاهای گونه کوروم و هیبرید مولیس نیز در بهار به گل می نشینند.

هرس ( پیرایش ) :
قطع شاخه های گلدار آزالیا به صورت شاخ بریده برای قراردادن در گلدان خونه به منزله هرس بوته ها است و یک ضرورت است.
بوته های آزالیا را در صورت نیاز بعد از اتمام دوره گلدهی میتوان بلافاصله هرس نمود.
بوته های پیر با رشد زیاد را میتوان با بریدن شاخه های نسبتا سخت و چوبی شده ی آنها و حذف تمام شاخه های باریک کم رشد و لاغر از وسط و مرکز بوته ، بازسازی و جوان نمود. اما نباید آنها را طوری هرس شدید کرد که فقط یک ساقه چوبی شده بدون هیچ گونه برگی ، باقی بماند.
ساقه های خودسر و هرز را در هر موقع سال می توان هرس کرد.
بعضی از باغبان ها و گلکاران برای قطع ساقه و شاخه های آزالیاهای گروه کوروم از قیچی باغبانی خاص یا قیچی سرزنی استفاده می کنند زیرا ساقه های این نوع آزالیا خیلی کوچک و با رشدی ترکه مانند یا شاخه ایی هستند و این عمل برای ایجاد بوته های کروی بسیار ثمربخش خواهد بود.

 

[زهرا فرشید]

بوهینیا

بوهینیا

نام فارسی : بوهینیا
نام انگلیسی : Bauhinia
نام علمی : Bauhinia galpinii
نام خانواده : Caesaipinaceae

بسیاری از اقلام این گیاه درخت ماننداند ، بوهینا درخت کاملا سبز است که تا ارتفاع 2 متر یا بیشتر و تا عرض 3متر رشد می کند.
بعد از 2-3 سال به گل می نشیند و بعد ار 5 سالگی به بلوغ می رسد.
برای کاشت باغهای مناطق گرمسیری بسیار مناسب است.

اقلیم :
در نواحی گرم به خوبی رشد می کند و از نواحی سرد بیزار است.
به آفتاب کامل و گرمای آن نیاز وافر دارد ، در خارج از مناطق گرمسیری باید آنه را از بادهای سرد زمستانی محافظت کرد.

خاک : در خاکی که خوب زهکشی شده و از نظر مواد آلی غنی باشد بهترین نتیجه را می دهد.

تکثیر :
توسط بذر است ، وقتی که گلهای بوهینیا خشک و قهوه ایی شدند بذرها را خارج میکنند و آنها را به مدت یک شب در آب گرم می خیسانند ، سپس آنها را در خاک مخلوط خوب مناسب بذرکاری می کارند.

آبیاری :
در ماه های گرم آبیاری عمیق و خیس کننده را هفته ایی یکبار در مورد این گیاه انجام دهید ، ولی بوهینیا به دوره های خشکی به طور قابل ملاحظه ایی مقاومت نشان می دهد.
در فصل زمستان و مخصوصا نواحی غیرگرمسیری شاید لازم باشد فقط ماهی یکبار آبیاری انجام گیرد.

کوددهی :
در اول بهار غذای کامل گیاهی یا آرد استخوان بدهید. این عمل را در اواسط تابستان تکرار کنید.

فصل گلدهی :
گل های قرمز عنابی و درخشان درختچه های بوهینیا از اواسط تابستان تا اوایل پاییز شکوفا می شوند. این گل ها در نوک سرشاخه ها پدیدار می شوند و جلوه جذاب و شگفت آور ویژه ایی به وجود می آورند.

هرس ( پیرایش ) :
پس از خاتمه دوره گلدهی می توان بلافاصله هرس سبکی انجام داد ، اما هر گونه پیرایش سنگینی را در اوایل بهار انجام دهید.

 

[زهرا فرشید]

زرشک

زرشک

نام فارسی : زرشک
نام انگلیسی : Berberry
نام علمی : Berberry thunbergii
نام تیره : Berberidaceae

متداول ترین انواع زرشک زینتی که پرورش داده می شود ، B.thunbergii ، درختچه ایی با شاخ و برگ متراکم و گرد و خزان کننده به ارتفاع 1 متر با پهنای زیاد و با خارهای تیز بر ساقه است.
زرشک گیاهی بادوام و حدودا پس از 5 سال بالغ می شود ، ولی از اوان عمر گل می دهد. این گل دارای گل های کوچک زرد درخشان است. رنگ یرگهای آن در پاییز در نواحی خنک جالب است.
نوعی زرشک ، معروف به زرشک ارغوانی ، با برگهای ارغوانی تیره ، به خاطر تفاوت نمایان سرشاخه هایش به مقدار زیاد کاشته می شود. حبه های قرمز درخشان آن در طول زمستان بر بوته باقی می ماند. این گیاه در هر فصلی از سال زیبایی خاصی به باغ می بخشد.

اقلیم :
مناسب مناطق گرمسیری نیست ، ولی در بسیاری از مناطق دیگر می روید. نسبت به یخبندان بسیار مقاوم است.
برای نشان دادن همه محاسن خود به نور کامل نیاز دارد.

خاک :
در همه خاک ها به خوبی رشد می کند ولی بهترین رشد را در خاک تقویت شده با موادآلی دارد.

تکثیر :
گونه های دارای ساقه های راست می توانند از طریق بذر برویند ، به شرط که حبه های قرمز روی بوته برسند و بذرها را از آنها درآورند و تازه در خاک بکارند.
قلمه های گرفته شده در اواسط تا اواخر زمستان نیز به سهولت ریشه می دهد.

آبیاری :
با اینکه همه زرشک ها در برابر خشکی تحمل نشان می دهند ولی آبیاری تابستانه آنها را پر جاذبه می سازد.

کوددهی :
کوددهی در اوایل بهار و اواسط تابستان مناسل است.

مشکلات :
ممکن است حشرات سپردار به بوته ها حمله کنند. این حشرات با سمپاشی یا پاشیدن روغن زمستانه به خوبی مهار می شوند.

فصل گلدهی :
گل های زرد درخشان در طول ماههای بهار شکوفا می شوند.

هرس ( پیرایش ) :
اصولا به هیچ نوع هرسی نیاز ندارند ولی برخی با قیچی سرزنی آن را به شکل در می آورند.
بهترین وقت قیچی زدن با شاخه ها اواخر زمستان است ، اما مرتب کردن در هر موقعی از سال مجاز است.

 

[زهرا فرشید]

بگونیا

بگونیا

نام فارسی : بگونیا
نام انگلیسی : Begonia
نام علمی : Begonia coccinea
نام خانواده : Begoniaceae
این گیاه بوته ایی که به غلط با نام < درخت بگونیا > از آن یاد می شود ، تا ارتفاع 2-3 متر رشد می کند و ساقه های آن مستقیم و ترکه مانند است.
بگونیاها در شرایط خوب محیط بعد از 2 سال به بلوغ می رسند و می توان آنها را با قطع ساقه های لاغر مسن همواره جوان نگه داشت.
برگ های کمی گوشتی بکونیا ، در قسمت لبه ، موجدار و گل هایش روی مجموعه ی خوشه ها یا نگاه دارنده های مومی و چرب آویخته است.
در جاههای سایه دار خوب رشد می کند.

بعضی از اقلام خوب و بوته ایی بگونیا عبارتند از :
1- Begonia fuchsioides : با گل های کوچک صورتی یا میخک رنگ و سفید گل های آویز شبیه یا گل های فوشیا با دوام چندین ماهه روی بوته.
2- Begonia scharffii : با گل های قرمز رنگ ، ساقه های موم دار و مجموعه خوشه ها یا پایه های سفید و گل های قرمز ، بهترین وضع رشد و نمو دارد.

اقلیم :
آب و هوای گرم و مرطوب را می پستدد و در یخبندان مقاومتی نشان نمی دهد یا خیلی کم مقاومت اند.
باید از بادهای شدید و تابش آفتاب داغ در بعدازظهرها حفاظت شودو در نور لکه لکه رشدخوبی دارد.

خاک :
به خاک کاملا زهکشی شده نیاز دارد و بهترین رشد را خاکی نشان می دهد که محتوی موادآلی زیادی باشد. خاک شدیدا رسی یا سنگین مناسب بگونیا نیست.

تکثیر :
اغلب بگونیاها به سهولت از طریق قلمه های سرشاخه ، که در همه ایام جز زمستان ها گرفته می شوند تکثیر می یابند.

آبیاری :
در ماه های گرم آبیاری عمیق و هفته ایی یکبار در مورد این گیاه انجام دهید ، در فصل زمستان فقط گاه به گاهی آب دهید. ریشه فیبری بگونیا آب بیش از حد را تحمل نی کند و می پوسد.

کوددهی :
در اول بهار و مجددا در اواسط تابستان کمی آرد استخوان بدهید. پاشیدن کود حیوانی و کمپوست پوسیده برای ریشه ها فیبری بگونیا شرایط مطلوبی فراهم می آورد.

مشکلات :
آبیاری بیش از اندازه یا خاک زهکشی نشده موجب خشکیدن این گیاه می شود.
گاهی دچار حمله و تاثیر سفیدک سطحی و حقیقی یا سفیدک گردی می گردد. اگر جریان هوا در اطراف بوته ضعیف باشد و بوته ها کاملا در سایه باشند باید شرایط را تغییر دهید و اصلاح کنید و در صورت لزوم با سم تریادیمفون را سمپاشی کنید.

فصل گلدهی :
در شرایط خیلی مطلوب این گیاه دوره طولانی گلدهی را از اواسط بهار تا اواخر پاییز ادامه می دهد. اغلب اقلام آن گل های قرز درخشان دارند ، ولی چند قلم هم دارای گل های سفید ، صورتی یا میخکی قرمز و نارنجی اند.

هرس ( پیرایش ) :
همیشه گل های پژمرده را قطع کنید. بوته های قدیمی باریک بلند بر اثر قطع شاخه های قدیمی لاغر پیر ، جوان و تازه می شوند و به رشد ادامه خواهد داد. حتی می توان شاخه های دراز را از بالای یک گره یا جوانه کوتاه کرد ، اما این کار باید بعد از پایان دوره گلدهی ، در پاییز یا اوایل بهار ، انجام گیرد.

 

[زهرا فرشید]

گل معین التجار - کلرودندرون

گل معین التجار - کلرودندرون

نام فارسی : گل معین التجار - کلرودندرون
نام انگلیسی : Blue butterfly bush
نام علمی : Clerodendrun ugandense
نام تیره : verbenaceae

گل های این گیاه با 2 رنگ کبود مختلف و پرچم های بلند ، نمای جالبی ایجائ می کند. در دوره طولانی گلدهی ، در سراسر تابستان ، لطافت و شادابی مضاعفی به باغ های مناطق گرم می بخشد. به علاوه وقتی بوته پروانه کبود گل می دهد که هنوز جوان است و این امر به ارزش آن می افزاید. این درختچه کوچک پر شاخه بعد از 2 سال به بلوغ می رسد و به ارتفاع 2-3 متر رشد می کند. عمر متوسطی دارد. بوته پروانه کبود گیاهی همیشه سبز است . چه به تنهایی و چه مخلوط با دیگر گیاهان کاشته شود ، در هر دو صورت گیاهی اثرگذار و جالب خواهد بود.

نکته مهم : بوته هایی که گل تیره دارند مایلند در بوستانی تابستانی جولان بدهند. این یکی خود مثال بارزی است از گیاهانی که شاخ برگ تیره دارند یا رنگ گلشان گرم است ، مثل ختمی یا دیگر گیاهان استوایی.

اقلیم :
بهترین رشد را در نواحی گرمسیری دارد و برای جاهای خنک کاملا نامناسب است.
برای در امان ماندن از بادهای سرد و شدید نیاز به پناهگاه دارد. در آفتاب کامل بهتر رشد می کند.

خاک :
به خاک کاملا زهکشی شده نیاز دارد و خاک های محتوی موادآلی زیاد را ترجیح می دهد. پوشاندن سطح خاک با کود حیوانی یا خاکبرگ وضع گیاه را بهبود می بخشد.

تکثیر :
به سهولت با کاشتن یا خودگرده افشانی بذر تکثیر می شود.
از طریق قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در اواخر تابستان تا اوایل پاییز تکثیر کرد.

آبیاری :
در تابستان به آبیاری عمیق و منظو نیاز دارد. در زمستان های خشک نیز گاه به گاه به آبیاری محتاج است ، اما هیچ گاه نباید بشدت خیس یا خیلی مرطوب شود ، به ویژه در سرما.

کوددهی :
آرد استخوان یا کود مرغی دانه بندی شده یا غذای کامل گیاهی را در اوایل بهار بکار برید و در اواسط تابستان کودهی را تجدید کنید.

فصل گلدهی :
دوره طولانی گلدهی از اواخر بهار تا اوایل پاییز است.

هرس ( پیرایش ) :
پیش از بهار و پیش از گرم شدن هوا این گیاه را هرس نکنید ، زیرا به سردی هوا حساس است. در هر موقع از فصل گرما می توان آن را پیراست. در واقع ، برای داشتن شکل متراکم ، نیاز دارد که تا حدود یک سوم شاخه ها بریده شود.

 

[زهرا فرشید]

پرنده ی پردیس

پرنده ی پردیس

نام فارسی : پرنده ی پردیس
نام انگلیسی :​

Bird of pardise​

نام علمی :​

Strelitzia reginae​

نام تیره :​

Sterlitziaeceae​

گلهای نارنجی و آبی رنگ واقعا تماشایی و زیبایی دارد که گلبرگ های آنبه شکل پرنده پر جنب وجوشی هم آمده اند.
عمر بوته این گیاه بسیار زیاد است و تا بوته جوان به گل بنشیند چندین سال طول می کشد.
برگ های پارو شکل سبز متمایل به آبی گیاه اثر نیرومند بر ساختار درختچه به وجود می آورد.
بوته های استرلیتزیا تا ارتفاع یک متر بلند می شود و تا عرض 2 متر یا بیشتر پهنا می گیرد.
به صورت بوته ای منفرد در بوستانی بزرگ یا در مقابل دیوار نیز می توان از آن استفاده کرد.

​

اقلیم :​

برای کاشت در مناطق سرد مناسب نیست و در مناطق گرم بهترین رشد را دارد.
بهترین رشد را در آفتاب کامل ، در تمام طول روز ، به دست می دهد. لازم است از بادهای شدید و سرد محافظت شود.

​

خاک :​

در اکثر خاک ها ، جز خاک های رسی سنگین ، تحمل نشان می دهد. در خاک زهکشی شده که با موادآلی تقویت شده باشد رشد خوبی خواهد داشت.

​

تکثیر :​

ی توان از طریق بذر اما معمولا از طریق تقسیم بوته از طریق توده گیا یا از دسته شاخه های قدیمی تکثیر می کنند.
دسته شاخه های قدیمی را در اواخر زمستان از زمین بالا بکشید و هر دسته را چندین قسمت کنید ، باید به هر قسمت ریشه هایی متصل باشد. ساقه ها را کوتاه کنید . مراقبت زیادی لازم است تا این قسمت ها کاملا مستقر شوند.

​

آبیاری :​

در ماه های گرم آبیاری سنگین لازم دارد ، ولی در زمستان فقط گاه به گاه آن را آبیاری کنید.

​

کوددهی :​

هر نوع غذای کامل گیاهی برای آن مناسب است. کود را در اوایل بهار و اواسط تابستان به خاک بیفزایید.

​

مشکلات :​

مشکل خاصی از نظر آفات و بیماری ها ندارد.

​

فصل گلدهی :​

گلهای نارنجی و آبی رنگ پردوام این گیاه از پاییز تا اواخر بهار سال آینده شکوفا باقی می ماند.

​

هرس ( پیرایش ) :​

ساقه هایی که گل آنها تمام شده یا برگ های نامرتب و نابجا دارند، باید در اوایل هر تابستان از حدود سطح زمینقطع شوند. هیچ هرس یا پیرایش دیگری لازم ندارد.​

 

[زهرا فرشید]

بورونیا

بورونیا

نام فارسی : بورونیا
نام انگلیسی : Boronia
نام علمی : Boronia spp
نام تیره : Rutaceae​

اقلام زیادی از بورونیاها به خاطر گلها یا سرشاخه های معطرشان کاشته می شوند.
این گیاه خیلی زود به گل می نشینند و می توانند در عرض 2 سال بالغ شوند.
امکان دارد عمرشان کوتاه شود ، مثلا بورونیای مگاستیگما ، با گلهای قهوه ایی معطر ، که اصل آن از استرالیای غربی است ، به سختی در بسیاری از مناطق ، خصوصا در نواحی مرطوب ساحلی قادر به زندگی و رشدند. اگر شرایط دریافت مایحتاج اصلی او قدری آماده تر باشد راحت تر می تواند به زندگی ادامه دهد. به باغچه های محلی سر بزنید تا بورونیای مناسب و دلخواه تان بیابید.
بورونیای لدیفولیا ، بورونیای سیدنی توده ای دلپذیر از گلهای ستاره ایی شکل جواهرنشان خود را به نمایش می گذارد.
بوی این گلها تند است.
​

اقلیم :​

به کونه بورونیا بستگی دارد ، اما به هیچ وجه برای مناطق گرمسیری مناسب نیست.
به آفتاب صبح و سایه بعدظهر و آفتاب لکه لکه برای مدت زیادی از طول روز نیاز دارد.
برای همه بورونیاها حفاظت از بادهای شدید یک ضرورت است.

​

خاک :​

خاک بورونیاها باید خوب زهکشی شده باشد و باید بتواند مقداری رطوبت را همواره در خود نگاه دارد. این وضعیتی است که سخت بدست می آید. پوشاندن خاک با مالچ در اطراف بوته ها به این امر کمک می کند. افزودن قلوه سنگ و ریگ یا دانه ها ی ساچمه ایی ، به اندازه مالچ ، که گاهی باعث گندیدگی اطراف ساقه می شودد ، می تواند مفید باشد.

​

تکثیر :​

از طریق قلمه های نوک ، که در اواخر بهار تا اواسط تابستان می گیرند، تکثیر می شود.

​

آبیاری :​

به آبیاری زیاد در طول ماههای گرم نیاز دارد ، ولی آبیاری بیش از اندازه تحمل نمی کند. در زمستان خاک اطراف بورونیاها را خشک تر نگاه دارید ولی نه به آن حد که خاک به حالت کاملا خشک و به صورت پودر در آید.

​

کوددهی :​

مقدار کمی آرد استخوان به صورت گردپاشی سبک در اواخر بهار و بعد از گلدهی مفید است ولی الزامی نیست.

​

مشکلات :​

بورونیاها همه مستعد ابتلا به گندیگی ریشه اند ، ولی هیچ مشکل خاصی از لحاظ آفت یا بیماری ندارند.

​

فصل گلدهی :​

در بهار به گل می نشیند ، اما بعضی بورونیاها در اواسط زمستان گل می دهند و می شود انتظار داشت که هر سال بین اواخر زمستان تا انتهای بهار سال آبنده گل بدهند.

​

هرس ( پیرایش ) :​

بعد از هر خاتمه دوران گلدهی بوته ها را هرس و پیرایش کنید ولی هیچگاه ساقه های خیلی سنگین و قوی را قطع کنید.

　​

 

[زهرا فرشید]

شیشه شوی

شیشه شوی

نام فارسی : شیشه شوی
نام انگلیسی : Bottle brush
نام علمی : callistemon
نام تیره : Myrtaceae​

شیشه شورها ، هنگام ظاهر کردن گلهای خود ، شهد نباتی زیادی هم تولید می کنند و این شهد باعث جلب پرندگان شهد خوار به داخل باغ می گردد.
گلهای گونه های بسیاری به رنگ قرمز روشن اند ، اما بعضی هم گل زرد میخکی ، کرم ، شرابی سایه دار دارند. لذا برای هر نوع سلیقه ایی یا متناسب با هر باغی احتمالا می توان گونه ایی از این گیاه را پیدا کرد.
انواع پا کوتاه شیشه شور را می توان درون ظرف ها یا گلدان ها پرورش داد. حدود ارتفاع ، برای نوع « جان کوچک » 60 سانتی متر است. نوع « کاپیتان کوک » 180 سانتی متر است ، اما در حالت حداکثر رشد خود به حدود 3 تا 4 متر می رسد.
این گیاه خیلی زود به گل می نشیند و بعد از 5 سال بالغ می شود.
اگر شرایط زندگی آن مناسب باشد ، عمر گیاه زیاد است.
​

اقلیم :​

به نوع گیاه بستگی دارد . بیشتر شیشیه شوی ها یخبندان های سبک را تحمل می کنند ، ولی در اولین زمستان باید از یخبندان یا سرمای زیاد حفاظت شوند.
به آفتاب کامل در سراسر روز نیاز دارد.
​

خاک :​

به بسیاری از انواع خاکها پایداری نشان می دهد ، حتی در خاک رسی سنگین خوبر رشد می کند. البته بهترین خاک برای آنها خاک های سبک تر است.
​

تکثیر :​

اغلب گونه های آن از طریق بذر تکثیر می شوند ، اما انواع مشهور آن را باید از طریق قلمه های نیمه خشبی ، که اواخر تابستان تا اوایل پاییز گرفته می شند ، تکثیر کرد.
​

آبیاری :​

برای بوته ها آبیاری منظم ضروری است. آنها به دوره های طولانی خشکی تحمل نشان می دهد اما بهترین رشد و خوب ترین گل دهی را وقتی خواهند داشت که در ماه های گرم هر دو هفته یک بار آبیاری عمیق شوند.
​

کوددهی :​

بدون کود هم از عهده ی رشد و رویش بر می آید ، اما در صورت افزودن مقدار کمی آرد استخوان در اواخر زمستان و در انتهای تابستان رشد و شادابی بهتری نشان می دهد.
​

مشکلات :​

در بعضی فصول ، کرم های حشرات تارتن به بوته ها خسارت می زنند. شاخ و برگ های تار تنیده را ببرید. انجام سم پاشی هیچ موثر نیست . زنبورها یا مگس های تحم ریز اره ایی ، که در اوایل پاییز ظاهر می شوند ، اگر به موقع شناسایی نشوند ، می توانن بوته ها را بی برگ کنند. سعی کنید لاروهای تارتن را با دست جمع کنید و در ظرف آبی بیندازید که در آن مقداری نفت سفید ریخته باشید تا معدوم شوند.
​

فصل گلدهی :​

اصلی ترین زمان گلدهی از اواسط تا اواخر بهار است ، اما جوانه زنی و گل افشانی مختصری هم در فصل پاییز دارد.

​

هرس ( پیرایش ) :​

اگر مایل به پیرایش هستید ، این کار را هرچه زودتر بعد از تمام شدن گل ها انجام دهید ، زیرا شاخه های نو از انتهای گل ها می رویند. برش قسمتی از شاخه ها کمک می کند که بوته متراکم تر شود. همچنین قسمت های لاغر و دوکی و چوب های مرده را از بوته ببرید. شاخه بوته پیر را می توانید کاملا قطع کنید تا بوته احیا ، اما همه برگ های سبز تازه را نبرید.
​

 

[زهرا فرشید]

شمشاد

شمشاد

نام فارسی : شمشاد
نام انگلیسی : Box
نام علمی : Buxus sempervirens , Buxus microphylla var.japonica
نام خانواده :​

Buxaxeae​

هر دو نوع گیاه : انگلیسی (​

Buxus sempervirens ) و ژاپنی ( Buxus microphylla var.japonica ) می توانند تا ارتفاع زیاد رشد کنند ، ول غالبا آنها به صورت پرچین یا قیچی خورده در حاشیه باغچه ها یا جداکننده فضاهای مختلف دیده می شوند.
شمشاد گیاهانی پایا و پردوام اما کند رشداند و پس از 5 سال به ارتفاع حدود یک متر می رسند.
برگ هر دو نوع شمشاد فوق الذکر کوچک است : انگلیسی تیره و پرنقطه ، اما ژاپنی سبز براق و ملایم و گردتر.
گل های شمشاد بسیار کوچک و اندکی معطرند ، به همین دلیل به شدت جاذب زنبورها هستند.
بوته ی شمشاد را غالبا ابتدا در درون ظرف یا گلدان پرورش می دهند.

​

اقلیم :​

شمشاد انگلیسی مناطق سردتر را ترجیح می دهد ، اما شمشاد ژاپنی ، با اینکه سردی را تحمل می کنند ، مناطق معتدل را بیشتر دوست دارد. درختچه های شمشاد برای جاهای خیلی گرم مناسب نیستند.
برای درآمدن به شکل متراکم و انبوه ، به آفتاب کامل نیاز دارد.

​

خاک :​

شمشاد بیشتر خاکها را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد در خاکی دارند که زهکشی آن محتوی مقداری مواد آلی باشد.

​

تکثیر :​

از طریق کاشت بذر قابل تکثیر است ، اما بهترین روش تکثیر آنها کاشت قلمه های نیمه خشبی است که در هر موقع از ماه های اواخر بهار یا پاییز گرفته می شوند.

​

آبیاری :​

شمشادهای کاشته و سازگار شده ، خشکی را تحمل می کنند ، اما بهترین رشد و سرسبزی را وقتی خواهند داشت که در ماه های گرم آب کافی به آنها برسد ، منظو و عمیق.
شمشادهای کاشته شده در گلدان را باید همیشه ، مخصوصا در ماه های گرم تابستان ، خوب آب داد.

​

کوددهی :​

آرد استخوان یا غذای کامل گیاهی را در ابتدای بهار و در اواسط تابستان می توان کار برد.اگر چه خیلی نیازمند مواد غذلیی نیست ولی دادن کود را کنار نگذارید.

​

مشکلات :​

هیچ آفت یا مرض خاصی این گیاه مقاوم را مبتلا نمی کند.

​

فصل گلدهی :​

دوره گلدهی شمشادها فصل بهار است ، اما گل های آنها ظاهر قابل توجهی ندارد.

​

هرس ( پیرایش ) :​

در هر وقت از سال می توان آنها را قیچی کاری کرد و به هر شکل دلخواهی درآورد. اگر شمشادها را به منظور ایجاد حریم و حایل کاشته اید یا منظورتان شکل خاصی است بهتر است به جای قیچی باغبانی و قطع تک به تک شاخه ها از وسیله سرزنی جمعی ( قیچی بزرگ ) استفاده کنید.
​

 

[زهرا فرشید]

بودلیا

بودلیا

نام فارسی : بودلیا ( بوته پروانه )
نام انگلیسی :​

Butter fly bush​

نام علمی :​

Buddleia davidii​

نام خانواده :​

Loganiaceae​

برگ ها سز تیره و در سطح زیرین به رنگ سفید خاکستری اند و این امر عامل زیبایی شاخ و برگ و جلب توجه بیشتر نسبت به بوته های کاشته شده در حاشیه می گردد.
رنگ گل اقلام مختلف آن ، همه ارغوانی روشن است اما نژادها و گونه های مختلف مشهوری است که گل های آنها سفید ، قرمز ، ارغوانب ، آبی تیره یا اناری است.
بوی گلها کمی ناخوشایند است ، اما همین بو باعث جلب پروانه ها می شود.
درختچه های بوته پروانه تا ارتفاع 3 متر رشد می کنند و اغلب تعداد زیادی ساقه می آورند.
در اوایل عمر به گل می نشیند و بعد از 3 تا 5 سال به بلوغ می رسند.
عمر این گیاه زینتی را می توان با قطع منظم شاخه ها و ترکه های پیر طولانی کرد.
​

اقلیم :​

برای نواحی خیلی گرم استوایی مناسب نیست ، اما در مناطق گرم وسرد ، هر دو به طور موقت نشو و نمو می کند.
در محیط دارای آفتاب کامل خوب گل می دهد.
​

خاک :​

با اغلب خاک ها سازگار است ، ولی بهترین رشد را در خاک یا زهکشی خوب و تقویت شده با موادآلی خواهد داشت. پوشش دادن به سطح خاک یا مالچ پاشی در طول ماه های گرم تابستان به نگهداری رطوبت خاک کمک می کند.

​

تکثیر :​

از طریق قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در پاییز یا قلمه های خشبی گرفته شده در زمستان تکثیر می شود.
​

آبیاری :​

آبیاری عمیق و منظم در ماه های فصل بهار و تابستان شما را مطمئن خواهد کرد که شکوفه و گل خوبی خواهید داشت.
اگر خاک قبلا مالچ پاشی شده و پوشش سطحی خوبی داشته باشد به دوران خشکی تحمل نشان می دهد.

​

کوددهی :​

برای تقویت خاک محل کاشت گیاه را در اوایل بهار به زمین مواد کامل غذایی بدهید.

​

مشکلات :​

به هیچ نوع آفت و بیماری خاصی مبتلا نمی شود.

​

فصل گلدهی :​

سنبله های درختچه ی بوته ی پروانه از اوایل تابستان تا اواسط پاییز ظاهر می شوند.

​

هرس ( پیرایش ) :​

در اواخر زمستان شاخه ها و ترکه های دراز را کوتاه کنید. کلیه شاخه های لاغر و ضعیف باید قطع شوند. در صورت تمایل می توانید قطع شاخه ها را بلافاصله بعد از خاتمه دوره گلدهی بوته ها انجام دهید.
​

　​

 

[زهرا فرشید]

یاس درختی کالیفرنیا

یاس درختی کالیفرنیا

نام فارسی : یاس درختی کالیفرنیا
نام انگلیسی :​

Californian lilac​

نام علمی :​

Ceanothus
نام خانواده : Rhamnaceae


یاس درختی کالیفرنیایی در فرم های و شکل های گوناگون یافت میشود : خیلی خیلی کوتاه و در حد پوشش زمین و خوابیده بر سطح زمین تا خیلی خیلی بلند با ارتفاع 4 تا 5 متر.
همه ی انواع این گیاه گل های تقریبا آبی دارند ، ولی آبی های متفاوت ، از خیلی کم رنگ تا آبی کبود و بنفش سیر.
در آب و هوای کاملا مساعد ، پر عمر و پردوام اند اما در غیر این صورت عمر کوتاهی خواهند داشت. آنها خصوصا از تابستان های مرطوب و بارانی یا رگبار بیزارند.
این گیاه زود به گل می نشیند ، اما زمان بالغ شدنش ، بسته به نوع متفاوت است.


اقلیم :
در آب و هوای خنک تا معتدل بهترین نشو و نمو دارد. برای کاشت در نواحی گرم و نواحی مرطوب ساحلی مساعد نیست.
تابش کامل خورشید را دوست دارد. نیازمند گردش کامل هوای خوب در اطراف خود است.
​

​

خاک :
خاکش باید خوب زهکشی شده باشد . در زمین های ماسه ایی و شنی نیز رشد می کنند ، ولی در خاک سنگین رسی ، که پوسیدگی ریشه را سبب می شود ، پایداری نمی کند.
​

​

تکثیر :
اقلامی از یاس درختی کالیفرنیا را میتوان از طریق بذر تکثیر کرد ، اما بیشتر اقلام آن از طریق قلمه های نیمه خشبی در اوایل تابستان تا اواسط پاییز از گیاه می رویند.
​

​

آبیاری :
در موقعیت طبیعی در سرزمین های بومی ، بر طبق عادت باران یا آب مورد نیاز خود را فقط در زمستان دریافت می کند و به تابستان های خیلی خشک عادت کرده است. اما در محل کشت ، در صورتی که زمستان خشک باشد ، باید هر 2 تا 3 هفته آنها را آبیاری کرد و شاید در فصل تابستان ماهی یک بار به آبیاری نیاز داشته باشد.

کوددهی :
در اواخر زمستان آرد استخوانی یا کود مرغی به زمین بدهید.​

​

مشکلات :
این گیاه بسیار مستعد ابتلا به گندیدگی ریشه اند ، ولی مشکلاتی از لحاظ آفت یا بیماری خاص دیگر ندارد.​

​

فصل گلدهی :
در فاصله اواسط تا اواخر بهار گل می دهند ، اما اقلامی هم هست که گلدهی آنها تا ماه های تابستان ادامه یابد.
​

​

هرس ( پیرایش ) :
پس از پایان دوره گلدهی به قطع سرشاخه ها بپردازید ، ولی شاخه های نورسته و سرکش و نا به جا را در هر موقع از سال می توانید حذف کنید.​

​

　
　​

 

[زهرا فرشید]

گلایه

گلایه

بی وفاها چرا به این تایپیک یه سری نمی زنید؟
اگر افسون نبود دیگه امیدم رو از دست می دادم ، کجااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااایییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییید؟

 

[نارون]

مهندس جون مطالبت خیلی عالیه.من همه اینها رو ذخیره کردم بخونم
میشه از این ها عکس هم بذارید ممنون میشم.

یه درخواست دیگه هم دارم اگر براتون امکان داره اطلاعاتی راجع به انواع سرو کاج همره با عکس بذارید

ممنون .موفق باشید

 

[محسن88]

با سلام
باغبان 65 عزیز مطالبت بسیار جالب هستن و من همه شون رو میخونم حقیقتشو بگم منم به خاطر وجود دوستانی مثل افسون و ............... میام و اگر اونا نباشن منم دیگه نمیام
دستت درد نکنه

 

[زهرا فرشید]

یاس درختی کالیفرنیا

یاس درختی کالیفرنیا

این عکس یاس درختی کالیفرنیا است .
قشنگه.............خیلی قشنگه...........

 

[afsoon6282]

بی وفاها چرا به این تایپیک یه سری نمی زنید؟
اگر افسون نبود دیگه امیدم رو از دست می دادم ، کجااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااایییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییید؟

زهرا جان خیلی زحمت میکشی عزیز
ممنونت هستم
شما ادامه بده بچه ها وقتی ببینن تو داری فعالیت میکنی خودشونم میان