من پسرم همونطور که از اسمم معلومه. پول برای زندگی و حفظ آرامش و آبرو خیلی خیلی مهمه واین مقدار پول در این دوره و زمانه برای جوانان خیلی زیاده اگر کمکی دریافت نکنن واقعا نشدنیه که خانه دار بشن.شاید از پس عروسی و ماشین بر بیان بعد از چند سال کار ولی خونه نه
اما آقای زنگی آبادی خیلی قشنگ سوال رو عوض کردن.نظر من برای زندگی:
من که خودم چون درسم توپه و عزمم برای رفتن به دانشگاه های تاپ آمریکا و کانادا (یعنی دنیا) کاملا جزمه (توهم و خیال نه هاااااا،میشه همین سال دیگه به لطف خدا) نمیتونم کار کنم و پول دربیارم و باید با شدت انگلیسی و درس بخونم و تحقیاتم رو ادامه بدم و با کسی مثل خودم که بخواد دکترا بگیره ازدواج کنم و طبعا دختری در این سطح نباید اینقدر ظاهربین باشه چون پر واضحه که ما بدون نیاز به هیچکس و با تکیه به مغز و همدلی خودمون (ایشالا) میتونیم با تلاش برای گرفتن پذیرش با بورسیه به موقعیت مالی راحتی در دوران تحصیل و موقعیت بسیار عالی بعد از تحصیل برسیم. ولی هنوز همچین کسی پیدا نشده
اما باید الان من رو درک کنهههههههه و از من فلان و بصار نخواد و به جاش برنامه ریزی کنیم برای آینده ای خوب و خاص.