مرد قبیله
عضو جدید
تفاوت ذی نفعی و ذی حقی:ذی نفعی یکی از شرایط اقامه دعوا می باشد که در آن دادگاه برسی می کند اگر دعوا تمام مراحل خود راسپری کند آیا سودی متوجه خواهان می شود یا نه.واین برسی در هنگام شروع به رسیدگی است و اگر او را ذی نفع تشخیص ندهد دعوای او را با قرار رد مواجه می کند در حالی که ذی حقی خواهان در مرحله صدور حکم روشن می شود جایی که دادگاه رای خود را صادر می کند.در صورتی که دادگاه حکم به نفع خواهان صادر کند او رادر دعوا ذی حق تشخیص داده است.
نکته ظریفی که وجود دارد این است که دادگاه در هنگام شروع به رسیدگی جهت تشخیص ذی نفعی خواهان برسی می کند اگر خواهان به فرض در دعوا پیروز شود چه سودی عاید او می شود درحالی در تشخیص ذی حقی دادگاه از مرحله فرض خارج شده و خواهان را در دعوا پیروز می بیند.
2) تفاوت شاهد ومطلع موضوع ماده66 قانون آیین دادرسی کیفری:شاهد کسی است که واقعه را به چشم خود دیده در حالی که مطلع حادثه و واقع را به چشم ندیده بلکه شرح واقعه را از دیگران که شاید آنها هم حادثه را ندیده باشند شنیده و در این حالت امکان اینکه در حین نقل دیده و شنیده چیزی کم و زیاد شود هم وجود دارد.حال می خواهیم اثرات حاکم بر این دو را از دید قانون آیین دادرسی کیفری برسی کنیم. درماده66قانون آیین دادرسی کیفری آمده اگر اعلام کننده شاهد قضیه بوده و جرم جنبه عمومی داشته این اظهار برای شروع به رسیدگی کافی است ام اگر اعلام کننده شاهد قضیه نبوده به صرف اعلام نمی توان شروع به تحقیق نمود مگر اینکه دلایل صحت ادعا موجود باشد.بنابراین شاهد وقوع جرم بودن آنهم از نوع عمومی برای شروع به رسیدگی کافی است اما مطلع بودن نه مگر تحت شرایط مقرر شده در ماده.
نکته ظریفی که وجود دارد این است که دادگاه در هنگام شروع به رسیدگی جهت تشخیص ذی نفعی خواهان برسی می کند اگر خواهان به فرض در دعوا پیروز شود چه سودی عاید او می شود درحالی در تشخیص ذی حقی دادگاه از مرحله فرض خارج شده و خواهان را در دعوا پیروز می بیند.
2) تفاوت شاهد ومطلع موضوع ماده66 قانون آیین دادرسی کیفری:شاهد کسی است که واقعه را به چشم خود دیده در حالی که مطلع حادثه و واقع را به چشم ندیده بلکه شرح واقعه را از دیگران که شاید آنها هم حادثه را ندیده باشند شنیده و در این حالت امکان اینکه در حین نقل دیده و شنیده چیزی کم و زیاد شود هم وجود دارد.حال می خواهیم اثرات حاکم بر این دو را از دید قانون آیین دادرسی کیفری برسی کنیم. درماده66قانون آیین دادرسی کیفری آمده اگر اعلام کننده شاهد قضیه بوده و جرم جنبه عمومی داشته این اظهار برای شروع به رسیدگی کافی است ام اگر اعلام کننده شاهد قضیه نبوده به صرف اعلام نمی توان شروع به تحقیق نمود مگر اینکه دلایل صحت ادعا موجود باشد.بنابراین شاهد وقوع جرم بودن آنهم از نوع عمومی برای شروع به رسیدگی کافی است اما مطلع بودن نه مگر تحت شرایط مقرر شده در ماده.
