یادمه کوچیک که بودم وقتی فامیلی آشنایی, کسی زنگ خونمون رو میزد و میومد خونمون کلی ذوق میکردم و برام فرقی نمیکرد این شخص دایی بزرگم باشه یا پسرخاله همسایمون. کلا خوشحال میشدم و می رفتم جلو با خنده سلام و عرض ادب میکردم. البته فقط من اینطور نبودم و همه هم سن و سالهام تقریبا همینطور بودن
اما بچه های الان اصلا اینطور نیستند. اصلا چیزی از احترام به بزرگتر حالیشون نیست. خیلی کم پیش میاد واقعا از لطف کسی ممنون باشند یا از اتفاقی به اون صورت خوشحال بشن.
سوالم اینه که نسل قبلی که ما بودیم شدیم این! این نسل جدید چی میخواد بشه خدا میدونه...
اما بچه های الان اصلا اینطور نیستند. اصلا چیزی از احترام به بزرگتر حالیشون نیست. خیلی کم پیش میاد واقعا از لطف کسی ممنون باشند یا از اتفاقی به اون صورت خوشحال بشن.
سوالم اینه که نسل قبلی که ما بودیم شدیم این! این نسل جدید چی میخواد بشه خدا میدونه...