به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[eksir]

چون مرغکان گلشن تصویر شیونم
هرگز به گوش آن گل خرم نمی رسد
با آن که همچو آینه ام در غبار غم
گردی ز من به خاطر همدم نمی رسد

​

 

[گلابتون]

خدا گويد:
تو اي زيباتر از خورشيد زيبايم، تو اي والاترين مهمان دنيايم، بدان آغوش من باز است، شروع كن!
يك قدم با تو ، تمام گامهاي مانده اش با من.

 

[eksir]

تو لحظه های شعر مرا ،‌ در خویش تجربه کرده
یعنی مرا در بدترین و بهترین دقایق بودن تکرار می کنی
یا با ترانآهای من بر لب
به رویا رویی جلادان به مسلخ خویش می شتابی
یعنی که با منی
دیروز
امروز
تا هنوز و همیشه

 

[گلابتون]

[FONT=&quot]وقتي از تو مينوشتم چيزي توي دلم جوونه ميزد...مثل يك حادثه..مثل يه قسمت..مثل يه شوق نيمه كاره[/FONT]
[FONT=&quot]اما حالا وقتي از تو مينويسم...فقط موج موج خاطره است كه بيداد ميكنه[/FONT].​

 

[eksir]

پيوند عمر بستهبه موي است هوش دار
غمخوار خويش باش ، غم روزگار چيست ؟​

***********************
جام مينايي مي سد ره تنگ دلي است
منه از دست كه سيل غمت از جا ببرد​

 

[banoo12]

باز من دیوانه ام مستم
باز می لرزد دلم دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
لحظه دیدار نزدیک است
های نخراشی به غفلت گونه ام را تیغ
های نپریشی صفای زلفکم را دست
و آبرویم را نریزی دل ای نخورده مست
لحظه دیدار نزدیک است...................

 

[blue bee]

باز من دیوانه ام مستم
باز می لرزد دلم دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
لحظه دیدار نزدیک است
های نخراشی به غفلت گونه ام را تیغ
های نپریشی صفای زلفکم را دست
و آبرویم را نریزی دل ای نخورده مست
لحظه دیدار نزدیک است...................

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست
بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم

هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت
تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم

عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم
کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم

 

[software_eng]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به سایه آن درختی رو که او گل های تر دارد

 

[Nazanin07]

همه عمر بر ندارم سر ازین خمار مستی
که هنوز من نبودم،که تو در دلم نشستی

 

[Comet1986]

دستم را اگر نگرفته بودي
چگونه مي آموختم
در غيبت خورشيد هم
مي شود خنديد ؟!

 

[گلابتون]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]دنیا ایستاد[/FONT][/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif] دنیا به نظاره ایستاد و من[/FONT][/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]
در آغوشت سبز شدم[/FONT][/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]
و زندگی ِ از یاد رفته را[/FONT][/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]
زندگی کردم ..


و آغوشت[/FONT][/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]
اندک جایی برای زیستن[/FONT][/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=times new roman, times, serif]
اندک جایی برای مردن . .[/FONT][/FONT]​

 

[محـسن ز]

چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی

 

[software_eng]

دلی شکسته و چنگی گسسته گیسوم
ولی به زخمه غیبی هنوز می مویم

خمیده تاکم و آشفته بید مجنونی
که سرنگون و سر افکنده بر لب جویم

نهفته قند و سخن پشت آبگینه و من
به شوق طوطی تصویر خود سخنگویم

به سحر غمزه جانان به جان زنندم تیر
که داستان به فسون و فسانه می گویم

...

 

[گلابتون]

و صدایم را نمی شنود در فریاد سکوتم
و نگاهم را نمی بیند در تلالو مردمک خاموشم
و لبخند بغض مرا نمی فهمد
آنگاه که دلم از غروب زخم می خورد
و فریاد یک پرستو از دور می آید
که به من می گوید هر گاه خواستی بروی
دلت را از هر چه نرفتن است خالی کن
و آنگاه که دلت از غروب زخم خورد
نعش ستاره ای طلایی را خواهی دید
و این ها آثار رفتن است
ولی من می دانم
رفتن هم چیزی شبیه اشتباه آمدن است

 

[blue bee]

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن
تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن

غم دل چند توان خورد که ایام نماند
گو نه دل باش و نه ایام چه خواهد بودن

 

[گلابتون]

پرده را برداريم :
بگذاريم كه احساس هوايي بخورد .
بگذاريم بلوغ ، زير هر بوته كه مي خواهد بيتوته كند .
بگذاريم غريزه پي بازي برود .
كفش ها را بكند . و به دنبال فصول از سر گل ها بپرد .
بگذاريم كه تنهايي آواز بخواند .
چيز بنويسد و
به خيابان برود .
ساده باشيم .
ساده باشيم چه در باجه يك بانك چه در زير درخت .

 

[eksir]

آه اي يقين گمشده، اي ماهي گريز
در بركه هاي آينه لغزيده تو به تو!
من آبگير صافيم، اينك! به سحر عشق؛
از بركه هاي آينه راهي به من بجو!

 

[*** s.mahdi ***]

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتوانم

شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه
گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم

چون پرتو ماه آیم و چون سایه ی دیوار
گامی ز سر کوی تو رفتن نتوانم

دور از تو من سوخته در دامن شبها
چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم

فریاد ز بی مهریت ای گل که درین باغ
چون غنچه ی پائیز شکفتن نتوانم

ای چشم سخنگوی تو بشنو ز نگاهم
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم​

 

[j0o0o0o0o0di]

باید ببخشیدم اگر از عشق سیرم
قسمت نشد تا دستهایت را بگیرم

دیگر برایم راه برگشتی نمانده
بین دو راه رفتن و رفتن اسیرم

امید در رگهای من جریان ندارد
من سرنوشت تلخ باران در کویرم

 

[fatemeh-r]

حیرت زده ام,تشنه یک جرعه جوابم
ای مردم دریابرسانیدبه آبم
آیاپس ازاین دشت,دهی هست؟رهی هست؟
یااینکه به بیراهه دویدست شتابم؟
من کوزه به دوش آمده ام,چشمه به چشمه
شایدکه توراای عطش گنگ,بیابم

 

[mahboobeyeshab]

ما را تمام لذت هستي به جستجوست
هرگز نگرد ، نيست
سزاوار مرد نيست...

 

[*** s.mahdi ***]

یاد باد آنکه ز ما وقت سحر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نـکرد

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد​

 

[mahboobeyeshab]

خدايا باز هم پا در مياني كن ميان شمع و پروانه
كه يا عشق از دل پروانه برگيرد
و يا بادي رسد بر شمع ديوانه
خدايا مهرباني كن
كمي پا در مياني كن...

 

[majid13]

زرد و سرخ و ارغوانی، برگ درختان پاییز می ریزد بر زمین آرزوهای ما نیز...

 

[haunt]

لاله از سوز عطش بنهاده سر بر زیر خاک
ابر بی انصاف را بنگر که بر دریا گریست

 

[گلابتون]

به مژگان سيه كردي هزاران رخنه در دينم
بيا كز چشم بيمارت هزاران درد برچينم.

 

[Lord Kevinz]

من اين همه دردو نخواستم // وقتي دستمو تو دستت گذاشتم
باتو تنها ترسي نداشتم // ترسم ترک و از تو گذشتن...گذشتن

 

[mahyam68]

زندگی رویا نیست
زندگی زیبایی ست
می توان
بر درختی تهی از بار ، زدن پیوندی
می توان در دل این مزرعه ی خشک و تهی بذری ریخت
می توان
از میان فاصله ها را برداشت
دل من با دل تو
هر دو بیزار از این فاصله هاست “

 

[گلابتون]

تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دلهای خستــه
تو را می سپارم به مینـای مهتاب
تو را می سپارم بـه دامـــان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکستــه
تو را می سپارم بـه رویـــای فردا
به شب می سپارم تو را تا نسوزد
به دل می سپـارم تو را تا نمیـــرد

 

[Ekram]

از عطر تنت چنار احساس گرفت
​

در دست هزار شاخۀ یاس گرفت
​

بیدی که تو در سایۀ آن خوابیدی

ناگاه شکوفه داد و گیلاس گرفت ​