منم یه روزی مثل تو بودم. هی می گفتم آخه برای چی خلق شدم؟ هدف از آفرینشم چیه؟ از خدا می پرسیدم و خدا تا چند سال جوابم رو نداد. ولی آخرش جوابم رو داد. خود خودش جوابم رو داد. مطمئنم که راهم رو پیدا کردم. صبوری کن! خدا از شوخی کردن با ما لذذذذذذذذت می بره. دوست داره اول که با کلی اعتماد به نفس می ریم پیشش، آخرش به دست دو پاش بیفتیم و بگیم. باشه بابا تسلیم! تو بردی! تو قدرت مطلقی و من بی ناتوان مطلق. وقتی به این جا رسیدیم، لبخند شیرینی میزنه و دستمون رو می گیره و به آغوش می کشوندمون! من بارها و بار ها این مراحل رو تجربه کردم.
انشاءالله شما هم شیرینی اون لحظه ی تسلیم شدن رو بچشی.
واقعا شیرینه. واقعا! 
