سلام هم باشگاهیای عسیسم

من دانشجوی شهرستانم(خونمون مشهده،دانشگاه بجنورد)، چون وضعیت خوابگاها خوب نبود خونه گرفتم، خودم تنها، هیچ فامیل و آشنایی هم اینجا ندارم
تو کلاسمون 3 تا دختریم بقیه پسر...
اون 2تا دختر دیگه ، یکیشون ک مث من از ی شهر دیگه اومده،همون اول با یکی از پسرا دوس شد و همیشه با اونه
اون یکی هم اهل همین جاست و حتی کلاسارو خط درمیون میاد
پسرا هم ک هیچکدومشونو مناسب دوستی ندیدم

مشهد ک بودم هرآخر هفته با خونواده میرفتیم خارج شهر،هفته ای حداقل 2 شب پارک ملت بودیم،خواهرم ک ازدواج کرده هرشب ب ما سر میزد(همه تفریحم با خونواده عزیزم بود

) اما الان ک بیشتر از 2 ماهه اومدم اینجا هنوز جز دانشگاه و گاهی خرید از خونه نرفتم بیرون...
خیلی اجساس تنهایی میکنم، حیلی دلم میگیره،یکی 2 تا از پسرا ک ماشین دارن به من گفتن ک باهاشون برم گردش،چندتا پیشنهاد دوستی داشتم اما راستش دوس ندارم واسه اینکه تنهام با کسی ک حتی واسه دوستی مناسب نیس بگردم،تربیت خونوادگیم اجازه نمیده...
خودمو با درس و نقاشی و رقص و باشگاهمونو وبگردی سرگرم کردم اما حس میکنم دارم افسرده میشم...

بنظرتون چیکار کنم؟چطوری تنهایی رو تحمل کنم؟

شما همتون دانشجو بودید یا هستید،بنظرتون چطوری خودمو با این شرایط وفق بدم؟...