موش کلا بخاطر اینکه دندوناش به سرعت مدام در حال رشد و دراز شدن هستن مجبورن دائم یه چیزیو بجون که این دندونا کوتاه بشن..در واقع این چیزایی رو که گفتین نمیجورن فقط میجون! برا همینم بهشون جونده گفتن.بیشترین عامل خسارت زاییشون هم همینه.
یه چیز بگم شاید جالب باشه. چند سال پیش یه جایی دوره آموزشی مبارزه با همین وامونده رو داشتم میگذرونم. اونجا مدرس محترم ماده ای رو بهمون معرفی کرد که فکر کنم توی ایران نباشه...لااقل من ندیدم و متاسفانه اسم اون ماده رو هم فراموش کردم. این ماده یا ترکیب موشو نمیکشه! فقط باعث میشه موش در ظرف چند روز به اندازه تقریبا 2سال پیر بشه!
دلیل ساخت این نوع ترکیب هم اینه که موش ها معمولا گروهی زندگی میکنن.و وقتی موشی پیر میشه اونو ترد میکنن!و از جمع خودشون بیرون میکنن! حالا هر موشی این ماده رو بخوره زودی پیر میشه و بقیه موشا بیرونش میکنن!!
البته برای مزارع استفاده نمیشه. بیشتر برای اماکن کاربرد داره که سطح عملیات مبارزه وسیع نیست.یه خوبی دیگه ای هم این ماده داره که موشو نمیکشه...تصور کنید اگه موش در اثر سم توی خونه یه جای غیر قابل دسترس و نامعلوم بمیره و لاشه اون بو بگیره!...چه شود!
خب اگه موافقین و سوالی ندارین از بحث ساخت طعمه خارج بشیم و بریم به بحث نحوه استقرار طعمه...چجوری طعمه در اختیار موش قرار بگیره؟
عجب موش های بی معرفتی !! پیر که میشن نوه هاشون ولشون میکنند میرند
سوراخ های فعال شناسایی هموجا طعمه را بگذاریم ؟!؟ (هوم ؟! از خودم درآوردم )