زن ها و مردها در روابط زناشویی خود باید به شدت به این دو مهم پای بند باشند :
مردها از زنان غرغرو متنفرند. بعضی از زن ها زبانشان چون نیش عقرب مایه تخریب مرد است. زنان از مردهای داد و فریاد زن، فحاش و منت گذار متنفرند. اگر این صفت ها در روابط همسری پیدا شود، روابط عاشقانه تبدیل به روابط دشمنانه می گردد. آنان همدیگر را درک نمی کنند و زندگی به سردی گرایش پیدا می کند.
این جملات چه از زن شنیده شود و چه از مرد، شکننده است :
۱ – ما هیچوقت بیرون نمی رویم.
۲ – همه به من بی محلی می کنند.
۳ – می خواهم همه چیزرا فراموش کنم.
۴ – خیلی خسته ام، هیچ کار نمی توانم بکنم.
۵ – خانه همیشه کثیف است.
۶ – هیچ کس دیگر حرف مرا گوش نمی دهد.
۷ – من در این خانه ارزشی ندارم، فقط یک کارگرم.
۸ – دیگر دوستم نداری.
۹ – من که از تو خیری ندیدم.
۱۰ – تو گولم زدی، خواستگاران زیادی داشتم.
۱۱ – حرف هایت برای من دیگر ارزشی ندارد.
۱۲ – زن زیاد است، از تو بترها هم وجود دارد.
۱۳ – نمی خواهی برو طلاقت را بگیر.
۱۴ – حوصله ات را ندارم.
۱۵ – من طلاق می خواهم، از تو متتنفرم.
۱۶ – در خانه پدرت به تو چیزی یاد ندادن.
۱۷ – عجب آدم زبان نفهمی هستی.
۱۸ – خرت که از پل گذشت، دیگر ما را آدم به حساب نیاوردی.
۱۹ – تو هیچی نداشتی، من تو را به اینجا رساندم.
۲۰ – حیف خوبی، حیف از این همه زحمت و تلاش، تو لیاقت نداری، لیاقت تو همین است.
این سخنان مانند ویروسی می ماند که از زبان جاری می شود و روح طرف مقابل را تخریب می کند و اگر اینها مداوم تکرار شود، روابط زن و شوهر روز به روز به سردی می گراید و اگر جواب داده شود و طرف مقابل با او به ستیزه درآید، صحنه نزاع و دشمنی به وجود می آید.
بگو مگوهای تخریبی، هر روز بر سر هم داد و فریاد کردن، منت نهادن و مسخره کردن، در جمع هتک حرمت کردن و شخصیت یکدیگر را نشانه گرفتن، انسان را از زندگی عاشقانه خارج می کند و به زندگی فرسایشی و روزمرگی گرفتار می کند. این سخنان باعث می شود که روی اعصاب یکدیگر راه برویم، پس بیاییم از به زبان آوردن این کلمات پرهیز کنیم.
مردها از زنان غرغرو متنفرند. بعضی از زن ها زبانشان چون نیش عقرب مایه تخریب مرد است. زنان از مردهای داد و فریاد زن، فحاش و منت گذار متنفرند. اگر این صفت ها در روابط همسری پیدا شود، روابط عاشقانه تبدیل به روابط دشمنانه می گردد. آنان همدیگر را درک نمی کنند و زندگی به سردی گرایش پیدا می کند.
این جملات چه از زن شنیده شود و چه از مرد، شکننده است :
۱ – ما هیچوقت بیرون نمی رویم.
۲ – همه به من بی محلی می کنند.
۳ – می خواهم همه چیزرا فراموش کنم.
۴ – خیلی خسته ام، هیچ کار نمی توانم بکنم.
۵ – خانه همیشه کثیف است.
۶ – هیچ کس دیگر حرف مرا گوش نمی دهد.
۷ – من در این خانه ارزشی ندارم، فقط یک کارگرم.
۸ – دیگر دوستم نداری.
۹ – من که از تو خیری ندیدم.
۱۰ – تو گولم زدی، خواستگاران زیادی داشتم.
۱۱ – حرف هایت برای من دیگر ارزشی ندارد.
۱۲ – زن زیاد است، از تو بترها هم وجود دارد.
۱۳ – نمی خواهی برو طلاقت را بگیر.
۱۴ – حوصله ات را ندارم.
۱۵ – من طلاق می خواهم، از تو متتنفرم.
۱۶ – در خانه پدرت به تو چیزی یاد ندادن.
۱۷ – عجب آدم زبان نفهمی هستی.
۱۸ – خرت که از پل گذشت، دیگر ما را آدم به حساب نیاوردی.
۱۹ – تو هیچی نداشتی، من تو را به اینجا رساندم.
۲۰ – حیف خوبی، حیف از این همه زحمت و تلاش، تو لیاقت نداری، لیاقت تو همین است.
این سخنان مانند ویروسی می ماند که از زبان جاری می شود و روح طرف مقابل را تخریب می کند و اگر اینها مداوم تکرار شود، روابط زن و شوهر روز به روز به سردی می گراید و اگر جواب داده شود و طرف مقابل با او به ستیزه درآید، صحنه نزاع و دشمنی به وجود می آید.
بگو مگوهای تخریبی، هر روز بر سر هم داد و فریاد کردن، منت نهادن و مسخره کردن، در جمع هتک حرمت کردن و شخصیت یکدیگر را نشانه گرفتن، انسان را از زندگی عاشقانه خارج می کند و به زندگی فرسایشی و روزمرگی گرفتار می کند. این سخنان باعث می شود که روی اعصاب یکدیگر راه برویم، پس بیاییم از به زبان آوردن این کلمات پرهیز کنیم.
.....
. بعد آشتی کنین ! که از لذت دعوا محروم نباشین
