اشعار عرفانی

[casper]

موجيم و وصل ما از خود بريدن است
ساحل بهانه ايست رفتن رسيدن است

 

[mona_serendipity]

[FONT=&quot]دوش مرغی به صبح می‌نالید [/FONT][FONT=&quot]/ عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش /
یکی از دوستان مخلص را / مگر آواز من رسید به گوش /
گفت باور نداشتم که ترا / بانگ مرغی چنین کند مدهوش /
گفتم این شرط آدمیت نیست / مرغ تسبیح گوی و ما خاموش [/FONT]

 

[mary.a.m.n]

خرقه پوشی من غایت دینداری نیست
پرده ای بر سر صد عیب نهان میپوشم

 

[rabin_huood]

هرگز حسد نبردم ، بر منصبی و مالی
الا بر آنکه دارد ، با دلبری وصالی

 

[Data_art]

خواهي آمد، اي سوار سبزپوش!
فصل‌هايم را بهاري مي‌كني
با نگاه خويش در متن زمين
عشق را هر لحظه جاري مي‌كني
خواهي آمد، خوب مي‌دانم، هنوز
مي‌نشينم روزها چشم انتظار
خيره بر بي انتهاي جاده‌ها
مي‌نشينم، با نگاهي اشكبار
اي بهار آخرين! كي مي‌رسي؟
من غريب و خسته اين‌جا مانده‌ام
در عبور بي دريغِ لحظه‌ها
در كنار خويشتن، جا مانده‌ام
لحظه‌ها را باز هم پُر مي‌كند
گريه من، شيون من، سوز من
تا ببينم لحظه موعود را

 

[Data_art]

دستگیری نتوان داشت توقع ز غریق
اهل دنیا همه درمانده تراز یکدگرند

[FONT=&quot] ( ازصائب)
[/FONT]​

 

[chem_s]

دل داده بسی بینم و دلدار یکی .....................جوینده یار بی عدد ، یار یکی