احمدی نژاد دو اخطاره شد
اما کیست که نداند رئیسجمهور روز سهشنبه هفته پیش، دلگیر از نمایندگان مجلس، صحن را ترک کرد. آنگاه که نمایندگان با فریادهای دو-دو وزیر پیشنهادیش را از حضور در کابینه بازداشتند و آنقدر دو-دو کردند که او در پاسخ به نمایندگان گفت: من هم به دو-دوهای شما دو میگویم! اما آنقدر این دو-دو کردنها ادامه یافت که رئیسجمهور خطاب به نمایندگان گفت: وقتی کسی میگوید که نوکر مردم است اینقدر با او ور نروید.
عدم حضور رئیس جمهور در مجلس مشابه غیبتش در جلسات استیضاح علی کردان و حمید بهبهانی بود که آن دوبار هم نشان از ناخرسندی وی داشت. هربار هم گلایه رئیس جمهور از نحوه برخورد نمایندگان با وزرایش بود که چرا به مرحوم کردان و بهبهانی اتهاماتی زدند و چرا این بار آنقدر سروصدا کرند که سخنان او و سجادی دست کم دوبار قطع شد. استقبال سرد نمایندگان از احمدی نژاد و اینکه تنها محمدرضا باهنر و شهاب الدین صدر به پیشوازش رفتند، هم مزید بر علت شد. برای اولین بار بود که در مجلس، نمایندگان گرداگرد احمدی نژاد حلقه نزدند و او را در ورود و خروجبه صحن، مشایعت نکردند.
این گلایهها پنهان نماند. اینکه چگونه به گوش هیات رئیسه رسید، مشخص نیست اما هرچه که بود علی لاریجانی صبح دیروز در جلسه غیرعلنی کوتاهی به نمایندگان گفت که بیشتر مراقب عملکردشان باشند و مخالفتهایشان را در رای نهاییشان اعلام کنند نه در فریادهایشان. او حتی در جلسه علنی هم پیش و پس از سخنان نیکزاد بار دیگر به نمایندگان تذکر داد و آنها هم به حق به توصیه رئیسشان گوش دادند.
چنانکه در جلسه دیروز هیچ فریاد دو-دویی شنیده نشد، هیچ کس در مخالفت با نیکزاد حرفی نزد و رئیس جدید راه و شهرسازی دست پر، خانه ملت را ترک گفت. اما آنچه که هیات رئیسه توقعش را نداشت؛ عدم حضور رئیس جمهور بود. چه انکه بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی را از نخستین دستور جلسه دیروز به دستور دوم تغییر دادند تا نیکزاد که از صبح برای حضور در جلسه فراکسیون اصولگرایان به مجلس آمده بود، با بدرقه رئیس جمهور وارد صحن علنی شود. اما احمدی نژاد نیامد و آقای وزیر با همراهی معاونین رئیس جمهور (رحیمی و میرتاج الدینی) وارد صحن علنی مجلس شد.
رعایت متانت نمایندگان در جلسه دیروز و رای اعتمادشان به نیکزاد، با تشکر رئیس مجلس همراه شد که گفت: درست است که شما در روز بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی ورزش با دو-دو گفتن، نظر مخالفتان را می گفتید اما ممکن است که در بیرون از مجلس تصور اساعه ادب بشود و مقامات ارشد نظام از جمله رئیس جمهور از این موضوع دلگیر شوند.
رئیس مجلس از مقامات ارشد، تنها به نام رئیس جمهور اشاره کرد اما یکی از نمایندگان حامی دولت، در خلال تذکری درجلسه دیروز گفت که مقام معظم رهبری از رویکرد پیشین مجلس گلایه کرده اند و تذکرات دیروز لاریجانی هم در ادامه ان بوده است.
اما نمایندگان در ادامه جلسه دیروز نشان دادند که جانب مراعات گلایه مندی رئیس جمهور را تا مرز رای اعتماد به وزیر پیشنهادش، حفظ می کنند و نه تا حد چشم پوشی از تخلفات قانونی وی. شاهد این مدعا قرائت دو گزارش کمیسیون اصل نود از تخلفات رئیس جمهور بود که یکی با رای نمایندگان مصوب شد و به قوه قضاییه رفت و برای دومی رای گیری نشد. شاید این عدم رای گیری هم نوعی کمک به دولت بود تا سه اخطاره نشده و رسما رئیس جمهور در معرض سوال قرار نگیرد.
چرا که احمدی نژاد پیش از این به خاطر عدم تعیین سرپرست برای وزارت نفت، یک کارت زرد از مجلس گرفته بود. دیروز هم برای تخصیص بودجه به یارانه صنعت در قالب اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها از محل غیرقانونی فروش فولاد هرمزگان، دو کارته شد. اگر برای تخلف در عدم تشکیل وزارت ورزش و تاخیر در تعیین سرپرست هم رای گیری می شد قطعا نمایندگان به ان رای موافق می دادند و به این ترتیب رئیس جمهور با دریافت سه کارت زرد، ناگزیر از پاسخگویی به مجلس در قالب سوال نمایندگان از وی بود. بویژه اینکه رئیس جمهور در این گزارش متهم به سوء استفاده از مقامش شد.
بر اساس ماده 233 آییننامه داخلی مجلس، «هرگاه حداقل 10نفر از نمایندگان و یا هرکدام از کمیسیونها، عدم رعایت شؤونات و نقض یا استنکاف از اجراء قانون یا اجراء ناقص قانون توسط رئیس جمهور و یا وزیر و یا مسؤولین دستگاههای زیرمجموعه آنان را اعلام نمایند، موضوع بلافاصله از طریق هیأت رئیسه جهت رسیدگی به کمیسیون ذی‌ربط ارجاع می‌گردد. کمیسیون حداکثر ظرف مدت ده‌روز موضوع را رسیدگی و در صورت وارد بودن با اظهارنظر صریح، گزارش خود را از طریق هیأت‌رئیسه به مجلس ارائه می‌دهد».
این همان مسیری است که 12 نماینده مجلس با ارائه درخواست بررسی 50 مورد تخلف دولت به هیات ئیسه طی کرده و منتظر گزارش نهایی کمیسیون اصل نود هستند. گزارشی که با تاخیر قابل ملاحظهای هنوز ارائه نشده است.
اما نکته مهمتر در تبصره های ماده 233 است که تاکید دارد: «در صورتی که مجلس در مورد رئیسجمهور یا هریک از وزیران سه نوبت رأی به وارد بودن گزارش بدهد طرح استیضاح درصورت رعایت مفاد اصل هشتاد و نهم قانون اساسی در دستورکار مجلس قرار خواهد گرفت.»
اصل 89 قانون اساسی نیز حاکی از این است که « در صورتی که حداقل یک سوم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی رییس جمهور را در مقام اجرای وظایف مدیریت قوه مجریه و اداره امور اجرایی کشور مورد استیضاح قرار دهند، رییس جمهور باید ظرف مدت یک ماه پس از طرح آن در مجلس حاضر شود و در خصوص مسایل مطرح شده توضیحات کافی بدهد. در صورتی که پس از بیانات نمایندگان مخالف و موافق و پاسخ رییس جمهور، اکثریت دو سوم کل نمایندگان به عدم کفایت رییس جمهور رای دادند مراتب جهت اجرای بند ده اصل یکصد و دهم به اطلاع مقام رهبری می رسد.»
به این ترتتیب محمود احمدینژاد تنها یک کارت زرد دیگر تا استیضاح فاصله دارد. این در حالی است که نمایندگانی چون احمد توکلی که گفته میشود از امضا کنندگان طرح سوال از رئیسجمهور است، دیروز اعلام کرد که ارائه گزارش از تخلفات رئیسجمهور موثرتر از سوال از وی است و هزینه سیاسی کمتری دارد. اگر دیگر نمایندگان نیز چنین نظری داشته باشند، به جای طرح سوال از رئیس جمهور، از این پس شاهد گزارشات متعدد صحن علنی در اثبات تخلفات قانونی دولت خواهیم بود.
محمود احمدی نژاد به مجلس نیامد تا از وزیر پیشنهادی جدیدش دفاع کند. غیبتی که ظاهرا برای سخنرانی در همایش سراسری 20 هزار نفری بهبود یافتگان گروه های همتا بود.
اما کیست که نداند رئیسجمهور روز سهشنبه هفته پیش، دلگیر از نمایندگان مجلس، صحن را ترک کرد. آنگاه که نمایندگان با فریادهای دو-دو وزیر پیشنهادیش را از حضور در کابینه بازداشتند و آنقدر دو-دو کردند که او در پاسخ به نمایندگان گفت: من هم به دو-دوهای شما دو میگویم! اما آنقدر این دو-دو کردنها ادامه یافت که رئیسجمهور خطاب به نمایندگان گفت: وقتی کسی میگوید که نوکر مردم است اینقدر با او ور نروید.
عدم حضور رئیس جمهور در مجلس مشابه غیبتش در جلسات استیضاح علی کردان و حمید بهبهانی بود که آن دوبار هم نشان از ناخرسندی وی داشت. هربار هم گلایه رئیس جمهور از نحوه برخورد نمایندگان با وزرایش بود که چرا به مرحوم کردان و بهبهانی اتهاماتی زدند و چرا این بار آنقدر سروصدا کرند که سخنان او و سجادی دست کم دوبار قطع شد. استقبال سرد نمایندگان از احمدی نژاد و اینکه تنها محمدرضا باهنر و شهاب الدین صدر به پیشوازش رفتند، هم مزید بر علت شد. برای اولین بار بود که در مجلس، نمایندگان گرداگرد احمدی نژاد حلقه نزدند و او را در ورود و خروجبه صحن، مشایعت نکردند.
این گلایهها پنهان نماند. اینکه چگونه به گوش هیات رئیسه رسید، مشخص نیست اما هرچه که بود علی لاریجانی صبح دیروز در جلسه غیرعلنی کوتاهی به نمایندگان گفت که بیشتر مراقب عملکردشان باشند و مخالفتهایشان را در رای نهاییشان اعلام کنند نه در فریادهایشان. او حتی در جلسه علنی هم پیش و پس از سخنان نیکزاد بار دیگر به نمایندگان تذکر داد و آنها هم به حق به توصیه رئیسشان گوش دادند.
چنانکه در جلسه دیروز هیچ فریاد دو-دویی شنیده نشد، هیچ کس در مخالفت با نیکزاد حرفی نزد و رئیس جدید راه و شهرسازی دست پر، خانه ملت را ترک گفت. اما آنچه که هیات رئیسه توقعش را نداشت؛ عدم حضور رئیس جمهور بود. چه انکه بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی را از نخستین دستور جلسه دیروز به دستور دوم تغییر دادند تا نیکزاد که از صبح برای حضور در جلسه فراکسیون اصولگرایان به مجلس آمده بود، با بدرقه رئیس جمهور وارد صحن علنی شود. اما احمدی نژاد نیامد و آقای وزیر با همراهی معاونین رئیس جمهور (رحیمی و میرتاج الدینی) وارد صحن علنی مجلس شد.
رعایت متانت نمایندگان در جلسه دیروز و رای اعتمادشان به نیکزاد، با تشکر رئیس مجلس همراه شد که گفت: درست است که شما در روز بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی ورزش با دو-دو گفتن، نظر مخالفتان را می گفتید اما ممکن است که در بیرون از مجلس تصور اساعه ادب بشود و مقامات ارشد نظام از جمله رئیس جمهور از این موضوع دلگیر شوند.
رئیس مجلس از مقامات ارشد، تنها به نام رئیس جمهور اشاره کرد اما یکی از نمایندگان حامی دولت، در خلال تذکری درجلسه دیروز گفت که مقام معظم رهبری از رویکرد پیشین مجلس گلایه کرده اند و تذکرات دیروز لاریجانی هم در ادامه ان بوده است.
اما نمایندگان در ادامه جلسه دیروز نشان دادند که جانب مراعات گلایه مندی رئیس جمهور را تا مرز رای اعتماد به وزیر پیشنهادش، حفظ می کنند و نه تا حد چشم پوشی از تخلفات قانونی وی. شاهد این مدعا قرائت دو گزارش کمیسیون اصل نود از تخلفات رئیس جمهور بود که یکی با رای نمایندگان مصوب شد و به قوه قضاییه رفت و برای دومی رای گیری نشد. شاید این عدم رای گیری هم نوعی کمک به دولت بود تا سه اخطاره نشده و رسما رئیس جمهور در معرض سوال قرار نگیرد.
چرا که احمدی نژاد پیش از این به خاطر عدم تعیین سرپرست برای وزارت نفت، یک کارت زرد از مجلس گرفته بود. دیروز هم برای تخصیص بودجه به یارانه صنعت در قالب اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها از محل غیرقانونی فروش فولاد هرمزگان، دو کارته شد. اگر برای تخلف در عدم تشکیل وزارت ورزش و تاخیر در تعیین سرپرست هم رای گیری می شد قطعا نمایندگان به ان رای موافق می دادند و به این ترتیب رئیس جمهور با دریافت سه کارت زرد، ناگزیر از پاسخگویی به مجلس در قالب سوال نمایندگان از وی بود. بویژه اینکه رئیس جمهور در این گزارش متهم به سوء استفاده از مقامش شد.
بر اساس ماده 233 آییننامه داخلی مجلس، «هرگاه حداقل 10نفر از نمایندگان و یا هرکدام از کمیسیونها، عدم رعایت شؤونات و نقض یا استنکاف از اجراء قانون یا اجراء ناقص قانون توسط رئیس جمهور و یا وزیر و یا مسؤولین دستگاههای زیرمجموعه آنان را اعلام نمایند، موضوع بلافاصله از طریق هیأت رئیسه جهت رسیدگی به کمیسیون ذی‌ربط ارجاع می‌گردد. کمیسیون حداکثر ظرف مدت ده‌روز موضوع را رسیدگی و در صورت وارد بودن با اظهارنظر صریح، گزارش خود را از طریق هیأت‌رئیسه به مجلس ارائه می‌دهد».
این همان مسیری است که 12 نماینده مجلس با ارائه درخواست بررسی 50 مورد تخلف دولت به هیات ئیسه طی کرده و منتظر گزارش نهایی کمیسیون اصل نود هستند. گزارشی که با تاخیر قابل ملاحظهای هنوز ارائه نشده است.
اما نکته مهمتر در تبصره های ماده 233 است که تاکید دارد: «در صورتی که مجلس در مورد رئیسجمهور یا هریک از وزیران سه نوبت رأی به وارد بودن گزارش بدهد طرح استیضاح درصورت رعایت مفاد اصل هشتاد و نهم قانون اساسی در دستورکار مجلس قرار خواهد گرفت.»
اصل 89 قانون اساسی نیز حاکی از این است که « در صورتی که حداقل یک سوم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی رییس جمهور را در مقام اجرای وظایف مدیریت قوه مجریه و اداره امور اجرایی کشور مورد استیضاح قرار دهند، رییس جمهور باید ظرف مدت یک ماه پس از طرح آن در مجلس حاضر شود و در خصوص مسایل مطرح شده توضیحات کافی بدهد. در صورتی که پس از بیانات نمایندگان مخالف و موافق و پاسخ رییس جمهور، اکثریت دو سوم کل نمایندگان به عدم کفایت رییس جمهور رای دادند مراتب جهت اجرای بند ده اصل یکصد و دهم به اطلاع مقام رهبری می رسد.»
به این ترتتیب محمود احمدینژاد تنها یک کارت زرد دیگر تا استیضاح فاصله دارد. این در حالی است که نمایندگانی چون احمد توکلی که گفته میشود از امضا کنندگان طرح سوال از رئیسجمهور است، دیروز اعلام کرد که ارائه گزارش از تخلفات رئیسجمهور موثرتر از سوال از وی است و هزینه سیاسی کمتری دارد. اگر دیگر نمایندگان نیز چنین نظری داشته باشند، به جای طرح سوال از رئیس جمهور، از این پس شاهد گزارشات متعدد صحن علنی در اثبات تخلفات قانونی دولت خواهیم بود.
