نتایح جستجو

عطار عطار ای در درون جانم و جان از تو بی خبر وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب نام تو بر زبان...

حافظ حافظ آن جام طرب شکار بر دستم نه وان ساغر چون نگار بر دستم نه آن می که چو زنجیر بپیچد بر خود دیوانه شدم بیار بر دستم نه

حاکم شهر که قورباغه بود یا حالا غورباقه بود یا نه مرغابی بود یا حالا مرقابی بود (بلاخره آدم نیست دیگه) عاقبت شهرهمین میشه که میبینید.:cool: فک کنم منظورمو رسوندم نه؟؟؟؟:cry:

مگه تو قران ساناز و بهناز و مهناز داریم :surprised: منم مخالف اسمای عربی هستم... من میگم بذارید رها

حافظ حافظ لب باز مگیر یک زمان از لب جام تا بستانی کام جهان از لب جام در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است این از لب یار خواه آن از لب جام

سلام... خب منم از شیراز :w08::w18:

شب بخیر به همگی میخواستم بدونم این تاپیک " خود ارضایی گناه داره " کجا رفت؟؟؟قفل شد آیا:surprised:؟؟؟؟:mad:

شعر ” آزار ” اثر سیمین بهبهانی: یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم در پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبری از رشک آزارش دهم ، وز غصه بیمارش کنم بندی به پایش افکنم ، گویم...

حافظ حافظ اول به وفا می وصالم در داد چون مست شدم جام جفا را سر داد پر آب دو دیده و پر از آتش دل خاک ره او شدم به بادم بر داد

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

حافظ حافظ ننگرد دیگر به سرو اندر چمن هر که دید آن سرو سیم اندام را

حافظ حافظ من با کمر تو در میان کردم دست پنداشتمش که در میان چیزی هست پیداست از آن میان چو بر بست کمر تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

حافظ حافظ دلا منال ز بیداد و جور یار که یار ترا نصیب همین کرد و این از آن داده است

خیام خیام گر آمدنم به خود بدی نامدمی ور نیز شدن،به من بدی کی شدمی به زان نبدی که اندر این دیر خراب نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

حافظ حافظ برگیر شراب طرب انگیز و بیا پنهان ز رقیب سفله بستیز بیا مشنو سخن خصم که بنشین و مرو بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا

پریشان کن سر زلف سیاهت, شانه اش با من سیه زنجیـر گیسـو باز کن, دیوانـه اش با من که میگوید که مِی, نتوان زدن بی جام و پیمانه شـراب از لعل گلگونت بده, پِِیمانه اش با من مگـر نشنیده ای گنجینـه در ویرانـه جـا دارد عیان کن گنج حُسنت ای پری, ویرانه اش با من ز سـوز عشق لیـلی در جهان مجنون شد افسانه...

حافظ حافظ با شاهد شوخ و شنگ و با بربط و نی کنجی و فراغتی و یک شیشه ی می چون گرم شود ز باده ما را رگ و پی منت نبریم یک جو از حاتم طی

حافظ حافظ چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس مرغان وحشی را ازین خوشتر نمی گیرد...

درود درود...بسیار زیبا. چشمم آن روز مبیناد که خاموش درین ساز تو بینم. نغمه ی توست بزن آنچه که ما زنده بدانیم...