نتایح جستجو

دفتر کاغذی دفتر چهل برگ من چهل تا باغچه داره مداد من همیشه گل توی اون می کاره این باغچه کاغذی گل هاش همیشه سبزه نه آب می خواد نه آفتاب هرچی بگی می ارزه شاعر: ناصر کشاورز

سلام خیلی خوش اومدی!!

آسمان امشب را تو پاک کرده ای....! حتی یک ستاره ، یک ستاره کوچک در آسمان نیست حالا به من بگو تا صبح با این آسمان خالی چه کار کنم؟؟؟!!!

[IMG]

[IMG]

[IMG]

پیش‌تر و در زمان ورود نخستین موبایل‌ها به بازار در هر مکان و هر فاصله‌ای امکان ارتباط با این دستگاه تلفن بی‌سیم مقدور نبود و کاربران این دستگاه مجبور بودند در فضاهای خاصی به گفت‌وگو با افراد دیگر از طریق تلفن همراه بپردازند. اما با پيشرفت تكنولوژي به‌ويژه در عرصه ساخت آنتن‌هاي تلفن همراه امكان...

[IMG] باشه میام قهر نکن :)

آب از اتفاق گذشته و ما... یادم نیست خواب گریه را می بینیم یا گریه را خواب می کنیم...

الهم صلی علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم.

به زودی باران می‌بارد و من دیوانه وار بدون چتر راه برگشت تو را اندازه خواهم گرفت ...

جایی در قلب من کودکی، بهانه های کوچک می گیرد برای شادی هایی که فراموش شدند لبخندهایی که بی هوا پریدند جایی در قلب من بغضی گره خورده است با تیک تاک دقیقه هایی که سخت چسباک اند چقدر باید رفت؟؟ در جاده هایی که حتی پرنده هایش، خسته از پرواز شده اند؟؟!! و جغدهایش شب هارا دوست ندارند و می خوابند؟...

خورشید ، می خزد پشت کوه شب می رسد کم کم تو به یادم قدم می گذاری من از تو پر می شوم!

گیر افتاده ام میان پرانتزهای بسته ی دنیا!! دلم یک پنجره ی روشن می خواهد رو به تمامیت آسمان. کاش یک چلچله از عبور بهار جا مانده بود همه ی پنجره های گشوده برای توست همه ی درهای بسته برای من دلم می خواهد دریا را بکشم رویم تا ابد بخوابم و فقط خواب ترا ببینم...

سلام کمندی.. :smile: چطوری تو دخمل مرسی از اینکه بهم سر میزنی مهربون [IMG]

مکث کن و مرا دوباره بخوان! هنگامی که بهار فرا برسد تا زیر باران در باغ های پردرخت معشوقه اش را ملاقات کند برف ها آب می شوند رودخانه ها ترانه سرمی دهند من اشتیاق خویش را با معیار زمان اندازه نمی گیرم عمق صدایم را با آن منعکس نمی کنم مرا دوباره بشنو مرا دوباره بخوان! زمانی که دست فصل ها گلویم را...

بر درخت اقاقیا تکیه می دهی و برگها می ریزند برگهای کوچک و زرد پناهت می دهند ابرها می آیند و تو باران را خواهی دید و پنجره هایی که هر روز با حجم تنهایی آدم شکلی دوباره می گیرند با شانه های خمیده تکیه می دهی و نگاه می کنی صدای تابی که آرام ، می آید و می رود می آید و می رود.... کودکی تاب خورده است...

این جایم بر تلی از خاکستر پابرتیغ می کشم و به فریب هر صدای دور دستمال سرخ دلم را تکان می دهم

می گویی دوستت دارم و من از زمین می رویم مست می شوی موج بر می دارم شعری می نویسی من با دهان زنی زیبا می خندم اما هر شب که می خوابی تکه هایم را از میان روزهای تو جمع می کنم و با چشم های زنی خسته به خواب می روم...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم