نتایح جستجو

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که درطریقت ما کافریست رنجیدن

دست بردار ازین در وطن خویش غریب قاصد روزان ابری داروگ کی میرسد باران!؟

باز هم خدا و رحمت و لطف و مهربانی بار هم شب و مناجات و اشک های پنهانی

مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم تو را می بینم و میلم زیادت می شود هر دم

سیزده را همه عالم بدراز شهر امروز من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم

نام تو دعای مستجاب باران هر بار که تو را خوانده ام، باریده ام

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

من نه آنم که دو صد مصرع رنگین گویم من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

هست از پس پرده گفتگوی من و تو چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم ویران شود این شهر که میخانه ندارد

می نوش که عمر جاودانی این است خود حاصلت از دور جوانی این است هنگام گل و مل است و یاران سرمست خوش باش دمی که زندگانی این است

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم جرس فریاد بردارد که بربندید مهــــــــمل ها

;) من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان ایوان مداین را آیینه ی عبرت دان شهریارو خیام تلپاتی داشتند باهم .کلا زندگی که چه! دم را غنیمت شمار:surprised:

هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند سالها دل طلب جام جم از ما میکرد آنچه خود داشت زبیگانه تمنا میکرد

سرو چــمان من چرا میل چمن نمی کند همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند

شب است و شاهدو شمع و شراب و شیرینی غنیمتست این دم که دوستان بینی

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا یار تویی غارتویی خواجه نگهدار مرا

فک کنم "میازار" باشه. تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

تا توانی دفع غم از خاطری غمناک کن در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن