نتایح جستجو

واي... باران... باران... شيشه ي پنجره را باران شست... از دل من اما... چه كسي نقش تو را خواهد شست

مولانانان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد آواره عشق ما آواره نخواهد شد آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد آن را که منم منصب معزول کجا گردد آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد از اشک شود ساقی...

آنچه را که اسمش غرور گذاشته ام برایت به زمین بکوبم... احساس من قیمتی داشت که تو برای پرداخت آن فقیر بودی

آدمــــــــا گاهی اوقات گریه می کنن .. نه بخاطر اینکه ضعیفـــــــ هستند بلکه به این خاطر، که برای مدت طولانی قــــــــــوی بوده انـد . . .

دلتنگیــــ ـــ عینــــ آتشــــ زیر خاکستر استــــ گاهیــــ فکر میکنیـــ تمامــــ شدهــ اما یکــــ دفعهــــ همهـــ اتـــــ را آتشــــــ میزنـــد

53 54 55 56 57 58 59 60

او در صحر سپیده بودو من در آغوش شب در آغوش آسمان چون ابر بودو من در آغوش کویر موج بود در آغوش دریا من در آغوش غم ها چون تبسم بود بر لبها من بغضی جانکاه هر دو در آغوشیم او چون قبله در آغوش منا من در کفر در ایستگاه گناه هر دو در آغوش اما من کجا او کجا شاعر احمد البرز ................. تقدیم...

شهر من اینجا نیست اینجا… آدم که نه آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند و جالب تر اینجا هر کسی هفتاد رنگ بازی میکند تا میزبان سیاهی دیگری باشد . شهر من اینجا نیست اینجا… همه قار قار چهلمین کلاغ را دوست می دارند! و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد شهر من اینجا نیست...

شهر من اینجا نیست اینجا… آدم که نه آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند و جالب تر اینجا هر کسی هفتاد رنگ بازی میکند تا میزبان سیاهی دیگری باشد . شهر من اینجا نیست اینجا… همه قار قار چهلمین کلاغ را دوست می دارند! و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد شهر من اینجا نیست...

چه معادله ی نابرابری، وقتی که من برای دیدنت چشمهایم را می بندم و تو برای ندیدنم

مثل خارم رو زمین توی صحرا تو مثل بارون تندی داری سبزم میکنی اگه تنهام رو زمین توی شبها تو مثل ماه بزرگی که نگاهم میکنی توی شنزارای خالی اگه بارون نگیره نمی مونه خار تنها توی خشکی میمیره چی بگم من تکو تنها وقتی تاریکی میاد توی تاریکی میترسم اگه مهتاب بمیره

گاه گاهی دل من دوست دارد که برای تو فقط تنگ شود می زند شور دلم گاه برای تو فقط دوست دارد نگرانت باشد و برای گذر از هر خطر و حادثه ای ديده بانت باشد

مقصر نبودی عاشقی یاد گرفتنی نیست هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی دهد عاشق که بودی دستِ کم تشری که با نگاهت می زدی دل آدم را پاره نمی کرد مهم نیست من که برای معامله نیامده ام اصل مهم این است که هنوز تمام راه ها به تو ختم می شوند وتو در جیب هایت تکه هایی از بهشت را پنهان کرده ای نوشتن فقط...

در برکه اشکم همه دم نقش تو دیدم این هدیه خوبیست که از اب گرفتم هرگز نتوانی که زمن دور بمانی چون در دل خود عکس تو را قاب گرفتم

صفحه 136 – آیات 69 تا 73 – سوره انعام صفحه 137 – آیات 74 تا 81 – سوره انعام

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را برو از خانه گردون به در و نان مطلب کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من