نتایح جستجو

دیدی آنرا که تو خواندی به جهان یار ترینچه دل آزارترین شد چه دل آزارترین

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود /که خنجر غمت ازین خراب تر نمی زند

تا نگردی اشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

در عشق تو صد گونه ملامت بکشم/ ور بشکنم این عهد غرامت بکشم.گر عمر وفا کند جفاهای تو را / باری کم از انکه تا قیامت بکشم

کسی دیگر نمی کوبد در_ این خانه ی متروک و ویران را کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای_تنهایم و من چون شمع می سوزم ودیگر چیزی از من نمی ماند ومن گریان ونالانم ومن تنهای_تنهایم درون_کلبه ی خاموش_خویش... اما..... کسی حال_من_غمگین نمی پرسد ومن دریای اشکم که طوفانی به دل دارم درون_سینه ی پر جوش_خویش...

تیمار غریبان سبب ذکر جمیل است/جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست؟

تنها مسير مانده براى عبور من پس کوچه هاى مبهم این شعر آهنى است این جا که از نگاه حریصانه مملو است یك عشق ناشناخته مى خواستم، و نيست

دورى، مرا اسير شب انجماد کرد باید که التماس به آن شعله زاد کرد یك عمر، سایه روشن احساس او مرا مهمان لحظه هاى غم انگيز و شادکرد

هنگام تقسيم توفيق، منهاى ما پر کشيدى اى ضرب شستت زبان زد، در جمع بالانشين ها

هواى باران داشت، نگاهِ غمگينم چه تلخ مى رفتى، چه تلخ، شيرینم! شب جدایى با تمام محجوبى تو را صدا مى زد، سكوت سنگينم

مرا گرداب تنهایى چنان در خود کشد آخر آه از دست نجاتت دست من شد نااميد آخر دلم دور از تو کم کم در سياهى داشت گم مى شد شبى فانوس چشمت را خدا را شكر دید آخر خيالت آن پرستویى که با من بود از اول وجودت فرصت نابى که از دستم پرید آخر چنين بر پيكر روحم مزن زخم زبان اى شعر ! آه را گویم که شمشيرت امانم...

تا تورا آن بو کشد سوی جنان/ بوی گل باشد دلیل گلستان

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد / دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد .

شهره ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه / شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

در این دریاى وحشتناك شب دارند مى بلعند دلم را جمعى از مرغان ماهى خوار، آهسته

شب ها شبيه طفل، در آغوش مادرش چشمت ميان چشم من آرام مى گرفت طبعم روان نبود، اگر شاعر دلم از غير اشك هاى تو الهام مى گرفت

ای که از کوچه ی معشوقه ی ما می گذری/ بر حذر باش که سر می شکند دیوارش

یکی درد و یکی درمان پسندد /یکی وصل و یکی هجران پسندد/ من از درمان و درد و وصل وهجران/ پسندم انچه را جانان پسندد.

آسمان بار امانت نتوانست کشید/قرعه ی کار به نام من دیوانه زدند

هر روز دلم در غم تو زار تر است /وز من دل بی رحم تو ، بی زار تر است /بگذاشتیم ،غم تو ، نگذاشت مرا /حقا که غمت از تو وفادار تر است