نتایح جستجو

دگــــر تــــــقــدیــــر را بـــرای نــیـــامــد نــت بـــهانـه نـــکـــن !!!! مـرد بـــاش… و بـگـو نــخـــواســــتـــــی…. و نــیـــامـــــدی….!

گاهی باید بی جهت لبخند زد تا زندگی گذر کند گاهی باید بی جهت شاد بود تا جهان پا بر جا بماند لبخندهای بی جهتم را جهت می بخشم شادی هایم را می پرورانم چون کسی را دارم که بی نهایت است چون هر گاه شروع کنم دستم را می فشارد و در گرمای لطفش راهی ام می کند میدانم او بهترین برای...

خاکم نکنید بذارید اونم برسه بذارید اونم ببینم وقتی به حرفم میرسه خاکم نکنید هنوز عشقم رو ندیدم این همه آماده شدم یه کفن دورم کشیدم تابوت منو بذارید اونم بگیره حس کنم عاشقمه وقتیکه گریش می گیره اشکای اونو کی بجای من کنه پاک خداحافظ عشقم که منو بردن زیر خاک خاکم نکنید بذارید...

می دانی ؟ انگار چرخ و فلک سوارم. انگار قایقی مرا می برد. انگار روی شیب برفها با اسکی می روم ! مرا ببخش ! ولی آخر چگونه می شود عشق را نوشت؟ در گذر این لحظات پرشتاب شبانه که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم نمانده است. وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی...

خوش به حال اونایی که تو مشهد رندگی می کنند یا امام رضا .....................

جام جم آنلاين: گرفتار تو شدن هم عالمي دارد براي خودش! هر كه اسيرت شود، بختش بلند است. گرفتار مي شود اما نه آن گرفتاري كه گمان مي كنيم. از آن گرفتاري هاي روزمره رها مي شود. تازه جان مي گيرد با عشق تو. تو كه خود رها بودي. گرفتار جاي ديگر. كس ديگر. معشوق و معبود ديگر. دنيا براي تو بسيار كوچك...

من به خود آهسته میگویم باز هم رویا آن هم اینسان تیره و درهم باید از داروی تلخ خواب عاقبت بر زخم بیداری نهم مرهم می فشارم پلکهای خسته را بر هم

او شراب بوسه مي خواهد ز من من چه گويم قلب پر اميد را او به فكر لذت و غافل كه من طالبم آن لذت جاويد را من صفاي عشق مي خواهم از او تا فدا سازم وجود خويش را او تني مي خواهد از من آتشين تا بسوزاند در او تشويش را

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش آتش طور کجا موعد دیدار کجاست هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد در خرابات بگویید که هشیار کجاست

تو ای غریب سفر کرده جان من به لب آمد سفر بسست ندارم توان و تاب جدایی دمی فرود بیاتا به بام بنشینی تو ای پرنده ی ابر آشیان بال طلایی چگونه ره بگشایم به سویت ای همه بشکوه که در کجاوه ی رفعت به دوش ابر سواری تو دلفروز تر از غنچه های باغ خیالی تو زهره ای تو فروغی تو ناهتاب بهاری ز عطر هر نفست...

تو ای آهوی وحشی کجایی که در بند منی خواهی نخواهی حديث عشق تو زیباست جانا به پيش من چرا امشب نيايی لبانت بر لبانم بوسه ميزد دو چشمان سياهت رقص ماهی تن زيبایت ای خنیاگر مست مرا طوفان عشق است در نگاهی دو گیسوی کمندت اسب وحشی شدی تو رام من با مهربانی تو ای دلبر کجايی مردم از تو بمان با من...

دل من میل تو دارد,چه بجوئی چه نجوئی دیده ام جای تو باشد , چه بمانی چه نمانی من که بیمار تو هستم, چه بپرسی ,چه نپرسی جان به راه تو سپارم , چه ندانی چه بدانی می توانی به همه عمر دلم را بفریبی , ور بکوشی ز دل من بگریزی , نتوانی دل من سوی تو آید , بزنی یا بپذیری بوسه ات جان بفزاید , بدهی یا...

گفتم به دام اسيرم گفتا که دانه با من گفتم که آشيان کو ؟ گفت آشيانه با من گفتم که بي بهارم شوق ترانه ام نيست گفتا بيا به گلشن شور ترانه با من گفتم بهانه يي نيست تا پر زنم به سويت گفتا تو بال بگشا راه بهانه با من گفتم به فصل پيري در من گلي نرويد گفتا که من جوانم فکر جوانه با من گفتم که خانمانم...

آخر به کجایی تو؟" پرسید و ندانستم با این همه دلتنگی درطرح نمی گنجم! هربار قلم رقصید از سایه خود ترسید یک نقش و همه خالی درگوشه تنهایی از بوسه و صد بوسه یک لحظه به خود لرزید ترسید ودلش ترسید یک شب زشبی شاید بی بوسه تو یکبار درخواب بماند خواب

تو ای آهوی وحشی کجایی که در بند منی خواهی نخواهی حديث عشق تو زیباست جانا به پيش من چرا امشب نيايی لبانت بر لبانم بوسه ميزد دو چشمان سياهت رقص ماهی تن زيبایت ای خنیاگر مست مرا طوفان عشق است در نگاهی دو گیسوی کمندت اسب وحشی شدی تو رام من با مهربانی تو ای دلبر کجايی مردم از تو بمان با من...

صدایم باز می لرزد من امشب باز هم مستم تو گفتی هر کجا باشی من اما در دلت هستم * ولی پایان گرفت امشب سقوط و گریه و ناله کنار پنجره ، دیگر نه گلدانی ، نه آلاله * همان بهتر که من امشب ندیدم اشک چشمانت زدم یک بوسه بر عکست خدا یار و نگهدارت

نیا باران ! عاشقانه اش نکن من و او ، ما نشدیم ............

هـــر شـــب ... بـــه خـــودم قـــول میدهـــم كـــه ... فـــراموشـت كنـــم !.. وقتی عکســـت را می بینم!.. تـــو را كـــه نـــه .. قولـــم را فرامـــوش می كنـــم ......

ای که روشنگر تاريکي شب هاي مني با دلازاري خودباز دلاراي مني دوري از ديده ودر منظر دل پيدايي روز وشب همره بيداري و رؤياي مني تو بهاري؛به لطافت همه تن مهتابی نفس صبحي و روشنگر شب هاي مني بوسه ي گرمم و بر سرخي لب هاي توام واژه ي ‌عشقي ودر شعر محبوب مني لب جانبخش گل آميزينه بر لب من در تنم...

در مصرع بعد هم تو را مي بوسم ايراد ندارد !به کسي چه!اصلن شعر خودم است من تو را مي بوسم! بي دغدغه همچنان تو را مي بوسم بي بوسه عزيز!در خودم مي پوسم آنقدر به بوسه ي تو معتادم که يک قافيه در ميان تو را مي بوسم دل مي شود از تو قرص با يک بوسه احوال مرا بپرس با يک بوسه لبهاي تو نسخه ي مرا...