نتایح جستجو

به چشمان پريرويان اين شهر به صد اميد مي بستم نگاهي مگر يک تن ازين ناآشنايان مرا بخشد به شهر عشق راهي به هر چشمي به اميدي که اين اوست نگاه بي قرارم خيره مي ماند يکي هم زينهمه نازآفرينان اميدم را به چشمانم نمي خواند غريبي بودم و گم کرده راهي مرا با خود به هر سويي...

دین و دل به یک دیدن باختیم و خرسندیم در قمار عشق ای دل کی بود پشیمانی

بوي باران بوي سبزه بوي خاک شاخه هاي شسته باران خورده پاک آسمان آبي و ابر سپيد برگهاي سبز بيد عطر نرگس رقص باد نغمه شوق پرستو هاي شاد خلوت گرم کبوترهاي مست نرم نرمک مي رسد اينک بهار خوش به خال روزگارا خوش به حال چشمه ها و دشت ها خوش به حال دانه ها...

هیچ جا قبول نمی‌شی حتی شبانه هم نمیاری نمی‌دونم پیام نور تا چند بگیره ولی سراسری نمیاری من خودم ادبیات انگلیسی می‌خونم نهایتش تا 7000 شبانه بگیره دیگه نمی‌گیره

تا چند همچو شمع زبان آوری کنی پروانه‌ی مرا در سیدای محب خموش

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

یغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند چنگ صبحی بدر پیر مناجات بریم

پنجره را به پهناي جهان مي گشايم جاده تهي است درخت گرانبار شب است نمي لرزد آب از رفتن خسته است تو نيستي نوسان نيست تو نيستي و تپيدن گردابي است تو نيستي و غريو رودها گويا نيست و دره ها ناخواناست مي آيي : شب از چهره ها بر مي خيزد راز از هستي مي پرد...

انجير کهن سر زندگي اش رامي گسترد زمين باران را صدا مي زند گردش ماهي آب را مي شيارد باد ميگذرد چلچله مي چرخد و نگاه من کم مي شود ماهي زنجيري آب است و من زنجيري رنج نگاهت خاک شدني لبخندت پلاسيدني است سايه را بر تو فرو افکنده ام تا بت من شوي...

لب ها مي لرزند شب مي تپد جنگل نفس مي کشد پرواي چه داري مرا در شب بازوانت سفر ده انگشتان شبانه ات را مي فشارم و باد شقايق دوردست را پر پر مي کند به سقف جنگل مي نگري ستارگان درخيسي چشمانت مي دوند بياشک چشمان تو ناتمام است و نمناکي جنگل نارساست...

بام را بر افکن و بتاب که خرمن تيرگي اينجاست بشتاب درها را بشکن وهم را دو نيمه کن که منم هسته اين بار سياه اندوه مرا بچين که رسيده است ديري است که خويش را رنجانده ايم وروشن آشتي بسته است مرا بدان سو بر به صخره برتر من رسان که جدا مانده ام به...

ممنون عزیزم تو هم همین‌طور

تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

ای دل آندم که خراب از می گلگون باشی بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی

خواهش می‌کنم عزیزم همین که به یادمی کلی رام ارزش داره

گوش كن دورترين مرغ جهان مي خواند شب سليس است و يكدست و باز شمعداني ها و صدا دار ترين شاخه فصل ماه را مي شنوند پلكان جلو ساختمان در فانوس به دست و در اسراف نسيم گوش كن جاده صدا مي زند از دور قدمهاي تو را چشم تو زينت تاريكي نيست پلكها را...

به تماشا سوگند و به آغاز كلام و به پرواز كبوتر از ذهن واژهاي در قفس است حرفهايم مثل يك تكه چمن روشن بود من به آنان گفتم آفتابي لب درگاه شماست كه اگر در بگشاييد به رفتار شما مي تابد و به آنان گفتم سنگ آرايش كوهستان نيست همچناني كه...

به سراغ من اگر مي آييد پشت هيچستانم پشت هيچستان جايي است پشت هيچستان رگ هاي هوا پر قاصدهايي است كه خبر مي آرند از گل واشده دورترين بوته خاك روي شنها هم نقشهاي سم اسبان سواران ظريفي است كه صبح به سرتپه معراج شقايق رفتند پشت هيچستان چتر خواهش...

رفته بودم سر حوض تا ببينم شايد عكس تنهايي خود را در آب آب درحوض نبود ماهيان مي گفتند هيچ تقصير درختان نيست ظهر دم كرده تابستان بود پسر روشن آب لب پاشويه نشست و عقاب خورشيد آمد او را به هوا برد كه برد به درك راه نبرديم به اكسيژن آب...