نتایح جستجو

برج ویرانم غبار خویش افشان کرده ام تا به پرواز آیم از خود ،جسم را جان کرده ام

ناز آن چشمان نازت نازنین ناز آفرید نـاز داری نـاز كن نـازت بنازم نازنیــن

در حریم عشق نتوان زد دم از گفت و شنید زان که آن جا جمله اعضا چشم باید بود و گوش

سرزمین من خسته خسته از جفایی سرزمین من دردمند بی‌دوایی سرزمین من بی سرود و بی صدایی سرزمین من ... سرزمین من مثل چشمِ انتظاری سرزمین من مثل قلب داغداری سرزمین من مثل دشت پُرغباری سرزمین من

شمع و پروانه منم مست ميخانه منم رسوای زمانه منم ديوانه منم رسوای زمانه منم ديوانه منم يار پيمانه منم از خود بيگانه منم رسوای زمانه منم دیوانه منم چون باد صبا در به درم با عشق و جنون همسفرم شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم رسوای زمانه منم ديوانه منم تو ای خدای من شنو نوای من زمين و آسمان تو...

در کوی خرابات، کسی را که نیاز است هشیاری و مستیش همه عین نماز است

رنگ سال گذشته را دارد ، همه ی لحظه های امسالم سيصد و شصت و پنج حسرت را ، همچنان می کِشَم به دنبالم قهوه ات را بنوش و باور کن ، من به فنجان تو نمی گُنجم ديده ام در جهان نما چشمی ، که به تکرار می کشد فالم : «يک نفر از غبار می آيد»! مژده ی تازه ی تو تکراری ست يک نفر از غبار آمد و زد ، زخم های...

با کوچه آواز رفتن نیست فانوس رفاقت روشن نیست نترس از هجوم حضورم چیزی جزء تنهایی با من نیست ... ترسم نیست بی تردید از جاده ، از سایه تاریکِ تاریکم ، من از من می ترسم من از سایه های شب بی رفیقی من از نارفیقانه بودن می ترسم ...

تو با عیش و طرب خوش باش ، من با ناله و زاری مرا کان نیست این بهتر، شبت خوش باد من رفتم

دوست گرامي تولدت مبارك [IMG]

بسکه غم خوردم ز جان سیر آمدم چند بر خوان غمم مهمان کنی؟

دهش (بخشش )، آنگاه که از ثروت است و از مکنت ، هر چه بسیار ، باز اندک باشد ، که واقعیت بخشش ، ایثار از خویشتن است.

ميدوني وقتي خدا داشت بدرقه ات مي کرد بهت چي گفت ؟جايي که ميري مردمي داره که مي شکننت نکنه غصه بخوري من همه جا باهاتم . تو تنها نيستي . توکوله بارت عشق ميزارم که بگذري، قلب ميزارم که جا بدي، اشک ميدم که همراهيت کنه، ومرگ که بدوني برميگردي پيشم

آدم یک درجه از فرشته بالاتر به دنیا می آید حیف است صد درجه پایین تر از شیطان از دنیا برود.

بهترين كارها در پيش خدا نگهداري زبان است

خوشبختی توپی است که وقتی می‌غلتد به دنبالش می‌رویم و وقتی توقف می‌کند به آن لگد می‌زنیم

زندگی کسالت بار نیست، کسالت در مردمی است که از پشت عینکهای تیره نگاه میکنند. زندگی نه عادت میخواهد نه خاطره! شور میخواهد..

گوش كردن را یاد بگیر !فرصتها گاهی با صدای بسیار اهسته ای در میزنند...

غرضها تيره دارد دوستي را غرضهارا چرا از دل نرانيم

غنچه از خواب پريد و گلي تازه به دنيا آمد خار خنديد و به گل گفت سلام و جوابي نشنيد خار رنجيد ولي هيچ نگفت ساعتي چند گذشت گل چه زيبا شده بود دست بي رحم كه آمد نزديك گل مغرور ز وحشت پژمرد ليك ناگاه ! خار در دست خليد و گل از مرگ رهيد ! صبح فردا خار با شبنمي از خواب پريد ! گل صميمانه به او گفت سلام...