نتایح جستجو

بانو میشه اشعار سیف رو هم ببینی اگه خوبه خاقانی رو هم همون سبکی ادامه بدم منظورم لینک هایی که گذاشتم اونم ویرایش شد اجرای دستور

بانو نغمه می تونم یه تاپیک بزنم بنام شعر های لعنتی مانند دوباره حرف دلم در گلوی لعنتی است تمام ترسم از این آبروی لعنتی است شبی می‌آیم و دل می‌زنم به دریاها و این بزرگترین آرزوی لعنتی است زمین چه می‌شود ... آه ای خدای جادوگر! بگو چه در پی این کهنه‌گوی لعنتی است زمان به صلح و صفا ختم...

[IMG]

هر آتشین گلی که بر اطراف خاک ماست از آتش دل و جگر چاک چاک ماست دامن کشان ز خاک شهیدان گذشته ای گردی که دامن تئو گرفته ست خاک ماست

تنها در بی چراغی شبها می رفتم دستهایم از یاد مشعل ها تهی شده بود همه ستاره هایم به تاریکی رفته بود مشت من ساقه خشک تپش ها را می فشرد لحظه ام از طنین ریزش پیوندها پر بود تنها می رفتم می شنوی ؟ تنها من از شادابی باغ زمرد کودکی به راه افتاده بودم ایینه ها انتظار تصوریم را می کشیدند درها...

هر آتشین گلی که بر اطراف خاک ماست از آتش دل و جگر چاک چاک ماست دامن کشان ز خاک شهیدان گذشته ای گردی که دامن تئو گرفته ست خاک ماست ساقی برو که بادهٔ گل رنگ بی لبش گر آب زندگی ست زهر هلاک ماست پاک ست همچو دامن گل چشم ما ولی دامان یار پاک تر از چشم پاک ماست درمان دل مجوی هلالی که درد عشق خاص از...

[IMG]

روی نی، شمس غیب با تو نمود بوسه نی، عمر جاودان به تو داد آن حیاتی که روح زنده بدوست از دو لعل شکر فشان به تو داد

من به سيبي خوشنودم و به بوييدن يك بوته بابونه. من به يك آينه، يك بستگي پاك قناعت دارم. من نمي خندم اگر بادكنك مي تركد. و نمي خندم اگر فلسفه اي ، ماه را نصف كند. من صداي پر بلدرچين را ، مي شناسم، رنگ هاي شكم هوبره را ، اثر پاي بز كوهي را. خوب مي دانم ريواس كجا مي رويد، سار كي مي آيد، كبك كي مي...

غزل شمارهٔ ۲۱ آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت بی رخش آیینهٔ دل، زنگ داشت و آن هلال ابرو که چون ماه تمام غره*ای در طرهٔ شبرنگ داشت یک نظر کرد و مرا از من ببرد جادوی چشمش چنین نیرنگ داشت چون نگین بر دل نشان خویش کرد یار نام*آور که از ما ننگ داشت دل برفت و خانه بر غم شد فراخ کانده او جای بر دل تنگ داشت...

غزل شمارهٔ ۲۰ چون تو را میل و مرا از تو شکیبایی نیست؟! صبر خواهم که کنم لیک توانایی نیست مر تو را نیست به من میل و شکیبایی هست بنده را هست به تو میل و شکیبایی نیست چه بود سود از آن عمر که بی*دوست رود چه بود فایده از چشم چو بینایی نیست بر سر کوی تو در قید وفای خویشم ورنه نارفتنم ای دوست ز...

غزل شمارهٔ ۱۹ کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست کو کسی کو به دل و دیده خریدار تو نیست دور کن پرده ز رخسار و رقیب از پهلو که مرا طاقت نادیدن دیدار تو نیست در تو حیرانم و آنکس که ندانست تو را وندر آن کس که بدانست و طلب کار تو نیست در طلب کاری گلزار وصالت امروز نیست راهی که درو پای من و...

افضل الدّین بدیل بن علی خاقانی شروانی متخلّص به خاقانی (۵۲۰ قمری در شَروان - ۵۹۵ قمری در تبریز) از جملهٔ بزرگ ترین قصیده سرایان تاریخ شعر و ادب فارسی به شمار می آید. از القاب مهم وی حسان العجم می باشد. آرامگاه او در شهر تبریز است. خاقانی از سخنگویان قوی طبع و بلندفکر و یکی از استادان بزرگ...

لعل تو یک خنده زد، مرده دلی زنده کرد حسن تو یک شعله زد، سوخته*ای درگرفت تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته زحمت هستی ما، از ره ما برگرفت

رفتست عزیز من و مکتوب نوشتست یوسف خبر خویش به یعقوب نوشتست شد نامهٔ محبوب خط بندگی من من بندهٔ آن نامه که محبوب نوشتست

تا کی رقیب دست و گریبان شود به من؟ شوخی که می*گرفت گریبان من کجاست؟ خوش آن که چون به سینه ز پیکان نشان نیافت تیر دگر کشید که پیکان من کجاست؟

در شب وصل از فروغ ماه گردون فارغم این چنین ماهی که من دارم در آن محفل کجاست؟ روزگاری شد که از فکر جهان در محنتم یا رب! آن روزی که بودم از جهان فارغ کجاست؟

الهی از تو شرمنده ام که بندگی نکردم و از خودم شرمنده ام که زندگی نکردم و از مردم شرمنده ام که اثر وجودیم برای ایشان چه بود . الهی از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده ام از انس و جن شرمنده ام حتی از روی شیطان شرمنده ام که همه در کار خود استوارند و این سست عهد ناپایدار . الهی خوشا به...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم