نتایح جستجو

نشانه های عشق شدید مردان به زنان در زندگي همه ما بارها پيش آمده كه از خودمان مي‌پرسيم آيا همسرم يا نامزدم مرا واقعا دوست دارد؟ اما رسيدن به پاسخ اين سؤال براي خيلي از ما دشوار است. آقايان بيشتر با رفتارهاي‌شان به شما نشان مي‌دهند كه چقدر شما را دوست دارند...

ترسم خدا نکرده کشد از تو انتقام آهی که عاشقان به سحرگاه می*کشند این است اگر صعوبت عشق تو، رهروان در اولین قدم، قدم از راه می*کشند

سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت سپید کرد مرا دیده تا دمید سپیده

دیده ام می جست گفتندم نبینی روی دوست عاقبت معلوم کردم کاندرو سیماب داشت

من به باغی باغبانی می*کنم با چشم تر کز درختش دیگران گل های رنگین می*برند من به بزمی باده می*نوشم که مستانش مدام مایهٔ مستی از آن چشم خمارین می*برند

بانو نغمه کاریکلماتوررا تایید می کنی

ترک جان می*بایدم گفتن که این شیرین*لبان بوسه می*بخشند، اما جان شیرین می*برند تنگ شد کار شکر امشب مگر میخوارگان نقل مجلس را از آن لب های نوشین می*برند

همت طلب از باطن پیران سحرخیز زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند زنهار مزن دست به دامان گروهی کز حق ببریدند و به باطل گرویدند

در مردن آن شمع برافروخته ما را الا نفس شعله*فشان هیچ ندادند تیری به نشان دل ما هیچ نینداخت انصاف بدان سخت کمان هیچ ندادند

رخ زردم نشود سرخ فروغی از عشق مگر آن دم ز خم بادهٔ رنگین آرند

آنان که در محبت او سنگ می خورند خون را به جای بادهٔ گل رنگ می خورند من تنگ دل ز رشک گروهی که در خیال تنگ شکر از آن دهن تنگ می خورند

روز روشن ندهد کاش فلک جمعی را کز مه روی تو شمعی به شب تار آرند کشتگان تو کجا زندگی از سر گیرند که نه بر تربتشان مژدهٔ دیدار آرند

تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد عطار صبا مشک ختن در دهنش کرد تا گل به هواخواهی روی تو درآمد نقاش چمن صاحب وجه حسنش کرد

از پی آن را که شب پردهٔ راز من است خواهم کز دود دل پرده کنم روز را

تو به هر جا که روی سنبل پر چین بر دوش خاک مشکین شود و مشک به خروار بود زین تطاول که دل از طرهٔ طرار تو دید گر بدادش برسد شاه سزاوار بود

باز این خط خوب و رقم تازه بلایی*ست این تازه رقم را چه بلا خوب نوشتست بر نامه سیاهی طلبد آیت رحمت ما طالب آنیم که مطلوب نوشتست

یاری که به من نامه نوشتست، هلالی عیسی*ست، شفانامه به ایوب نوشتست

مه ز جور فلک دو تا شده است؟ یا ز مه پاره ای جدا شده است؟ دل ز دستم شد و نیامد باز تا به دست که مبتلا شده است؟

دل چه شناسد که چیست قیمت سودای تو قدر تو چه داند صدف در شب*افروز را

تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را