نتایح جستجو

دست افشان بسر کوی نگار آمـده ام پای کوبان ز پـِی نغـمۀ تـار آمده ام

ميوه بر شاخه شدم سنگ‌پاره در کف کودک طلسم معجزتی مگر پناه دهد از گزند خويشتنم

میر من خوش می​روی کاندر سر و پا میرمت خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت *** گفته بودی کی بمیری پیش من تعجیل چیست خوش تقاضا می​کنی پیش تقاضا میرمت *** عاشق و مخمور و مهجورم بت ساقی کجاست گو که بخرامد که پیش سروبالا میرمت *** آن که عمری شد که تا بیمارم از سودای او گو نگاهی کن که پیش چشم شهلا...

كاش مي دانست در خزاني كه از اين باغ گذشت سبزه ها باز چرا زرد شدند خيل خاكستري لك لك ها در افق هاي مسي رنگ غروب تا كجا هاي كجا كوچيدند كاش مي فهميدي زندگي محبس بي ديواريست و تو محكوم به حبس ابدي و عدالت ستم معتدليست كه درون رگ قانون جاريست كاش مي فهميدي زندگي آش دهن سوزي نيست عشق بازار...

مردان عشق را به هیاهو چه حاجت است رنـدان روزگـــار خمـوشی گـزیـده انـد

عليك سلام خب ميشه گفت كم سعادتي بنده است كه شما تشريف بياوريد و من نباشم ..... تشكراز عكسهاي زيبايتان بنده نوازي فرموديد باز هم ممنون........شاد باشي

روز خوش عزيز تا دگر بار بدرود......متشكر از همراهيت

گفتم آهن‌دلی کنم چندی ندهم دل به هیچ دلبندی وان که را دیده در دهان تو رفت هرگزش گوش نشنود پندی خاصه ما را که در ازل بوده‌است با تو آمیزشی و پیوندی به دلت کز دلت به در نکنم سخت تر زین مخواه سوگندی ** یک دم آخر حجاب یک سو نه تا بیاساید آرزومندی همچنان پیر نیست مادر دهر که بیاورد چون تو فرزندی...

تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز کز سر صدق میکند شب همه شب دعای تو

اي بس كه نباشيم و جهان خواهد بود ني نام ز ما و ني نشان خواهد بود زين پيش نبوديم و نبد هيچ خلل زين پس چو نباشيم همان خواهد بود

در راه عشق هرچه قدم بیشتر زدم از خار غم به جان و جگر نیشتر زدم از عشق او نصیب من این شد که در غمش گه پیرهن دریدم و گاهی به سر زدم

در حیرتم از مرام این مردم پست این طایفه زنده کش مرده پرست تا هست به ذلت بکشندش ز جفا تا مرد به عزت ببرندش سر دست

حـــــــالیــا مصلحت وقت در آن مــــی بینــــم که کشــم رخت به میخــــانه و خوش بنشینم جــــــام مـــــی گیرم و از اهـــل ریا دور شوم یعنی از اهـــــــل جهـــان پاک دلــــی بگزینم جز صراحـــــــــی و...

جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان که بحر تلخ بود جای گوهر و مرجان

بیا ساقی آن می که حال آورد کرامت فزاید کمال آورد

لئونیداس داسیلوا نخستین مهاجم افسانه ای تیم ملی برزیل بود. داسیلوا در سال 1913 در ریودوژانیرو به دنیا آمد. علت اصلی شهرت داسیلوا، ابداع ضربه برگردان ( قیچی ) از سوی وی است. داسیلوا نخستین کسی بود که در فوتبال با ضربه برگردان یا همان قیچی عقب، دروازه حریفان را می گشود. انجام این حرکت از سوی...

من از کجا پند از کجا، باده بگردان ساقیا آن جام جان‌افزای را برريزبر جان ساقیا

جان بی جمال جانان، میل جهان ندارد هرکس که این ندارد، حقا که آن ندارد

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست