نتایح جستجو

صفحه 468.......آیه 8 تا 16 سوره غافر صفحه 469.......آیه 17 تا 25 سوره غافر

با تشکر از نغمه عزیز:gol::gol::gol: 5و6

ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشاد است جانم آن لحظه که غمگین تو باشم شاد است

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

تا عیان شد رخ زیبای تو از چنبر زلف صبح امید من از شام غریبان سر زد(فروغی)

من با تو نگویم که تو پروانه من باش چون شمع بیا روشنی خانه من باش

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم گفت کو زنجیر تا تدبیر آن مجنون کنم

مرا خود با تو سری در میان است و گرنه روی زیبا در جهان است

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ عشقبازان چنین مستحق هجرانند مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار ورنه مستوری و مستی همه کس نتوانند

این زمان یا رب مه محمل نشین من کجاست آرزو بخش دل اندوهگین من کجاست؟

چه یکدست و مرتب بود باران.......................دلی از غم لبالب بود باران رها، یکریز، با احساس، انگار........................دو قطره اشک زینب بود باران از شعرهای حبیب نظاری [IMG]

رخ سوی خرابات نهادیم دگر بار در دام خرابات فتادیم دگر بار

تا کی غم دنیای دنی ای دل دانا حیف است ز خوبی که شود عاشق زشتی

شکوه ای نیست ز طوفان حوادث ما را دل به دریا زدگان خنده به سیلاب زنند

تا ابد معمور باد آن خانه کز خاک درش هر نفس با بوی رحمان می وزد باد یمن