افرینش
افرینش
مرا کسی نساخت ، خدا ساخت: نه آنچنان که «کسی می خواست»، که من کسی نداشتم ، کسم خدا بود،کس بی کسان.
او بود که مرا ساخت ، آنچنان که خودش خواست ، نه از من پرسید و نه ازآن «من دیگر»م . من یک گل بی صاحب بودم . مرا از روح خود در آن دمید و بر روی خاک ودر زیر آفتاب تنها رهایم کرد. «مرا...