نتایح جستجو

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد و او هنوز شکوفاست بین آدمها کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند غروب زمزمه پیداست بین آدمها چه می شود همه از جنس آسمان باشیم طلوع عشق چه زیباست بین آدمها تمام پنجره ها بی قرار بارانند چه قدر خشکی و...

خدایا...!اندكی نفهمی عطا كن،كه راحت زندگی كنیم! مردیم از بس فهمیدیم و به روی خودمون نیاوردیم...!

از خانه که می آیی یک دست مال سفید پاکتی سیگار گزیده شعر فروغ و تحملی طولانی بیاور احتمال گریستن ما بسیار است ....

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم با اشک شرم خویش بریزم به پای تو بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب

يك عمر جدايي به هواي نفسي وصل گيرم كه جوان گشت زليخا به چه قيمت

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی اب است

نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود که آستین به کریمان عالم افشانی صواعق سخطت را چگونه شرح دهم نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی

تخت تو رشک مسند جمشید و کیقباد تاج تو غبن افسر دارا و اردوان تو آفتاب ملکی و هر جا که می‌روی چون سایه از قفای تو دولت بود دوان

دارای دهر شاه شجاع آفتاب ملک خاقان کامگار و شهنشاه نوجوان ماهی که شد به طلعتش افروخته زمین شاهی که شد به همتش افراخته زمان

نیاز من چه وزن آرد بدین ساز که خورشید غنی شد کیسه پرداز به یاد رفتگان و دوستداران موافق گرد با ابر بهاران

پرسپولیس . . . . . . . . . . . . . . . . . . . توقع داری چی بنویسم تابلوء دیگه پرسپولیس سوررررررررررررررررررررررررررررررررررراخه:biggrin:

مغنی نوای طرب ساز کن به قول وغزل قصه آغاز کن که بار غمم بر زمین دوخت پای به ضرب اصولم برآور ز جای

مگر وقت وفا پروردن آمد که فالم لا تذرنی فردا آمد چنینم هست یاد از پیر دانا فراموشم نشد، هرگز همانا

شرابم ده و روی دولت ببین خرابم کن و گنج حکمت ببین من آنم که چون جام گیرم به دست ببینم در آن آینه هر چه هست

در این خونفشان عرصه‌ی رستخیز تو خون صراحی و ساغر بریز به مستان نوید سرودی فرست به یاران رفته درودی فرست

مرا با عدو عاقبت فرصت است که از آسمان مژده‌ی نصرت است مغنی نوای طرب ساز کن به قول وغزل قصه آغاز کن

نکرد آن همدم دیرین مدارا مسلمانان مسلمانان خدا را

سر فتنه دارد دگر روزگار من و مستی و فتنه‌ی چشم یار یکی تیغ داند زدن روز کار یکی را قلمزن کند روزگار حافظ

تو گوهر بین و از خر مهره بگذر ز طرزی کن نگردد شهره بگذر چو من ماهی کلک آرم به تحریر تو از نون والقلم می‌پرس تفسیر