نتایح جستجو

Eminence (n): Michelangelo's eminence as an artist is undisputed. Eminent (adj): He was an eminent painter and sculptor. Eminently (adv): He is eminently deserving of our admiration.

Notorious (adj): He was notorious for his actions. Notoriously (adv): He is notoriously dishonest. Notoriety (n): His notoriety was spread by the newspapers.

Conspicuous (adj): My bright red car is very conspicuous. Conspicuously (adv): It shines conspicuously in the sunlight. Conspicuousness (n): It conspicuousness makes it easy to find.

Intrude (v): He intruded on their privacy. Intrusion (n): They resented his intrusion. Intruder (n): The intruder was asked to leave. Intrusive (adj): His manner was intrusive. Intrusively (adv): He walked into the room intrusively. Intruding (adj): The intruding sounds disturbed us.

Distinction (n): He makes no distinction between those two birds. Distinguish (v): He cannot distinguish between them. Distinct (adj): They are distinct to me though. Distinctly (adv): I can hear the difference distinctly. Distinctive (adj): That man has a distinctive voice...

سلام زشتو کلاس زبانه؟

ای ساربان آهسته رو کارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

معذرت میخوام ولی به غیر از یه نفر کسی حق نداره منو به این اسم صدا کنه

دست گلت درد نکنه خیلی خیلی ممنون

این چه سوداست کز تو در سر ماست وین چه غوغاست کز تو در بر ماست از تو در ما فتاده شور و شری این همه شور و شر نه در خور ماست تا تو کردی به سوی ما نظری ملک هر دو جهان مسخر ماست پاکباز آمدیم از دو جهان کاتشت در میان جوهر ماست آتشی کز تو در نهاد دل است تا ابد رهنمای و...

عاشقی و بی نوایی کار ماست کار کار ماست چون او یار ماست تا بود عشقت میان جان ما جان ما در پیش ما ایثار ماست جان مازان است جان کو جان جان است جان ما بی فخر عشقش عار ماست عشق او آسان همی پنداشتم سد ما در راه ما پندار ماست کار ما چون شد ز دست ما کنون هرچه درد و دردی است...

چون مرا مجروح کردی گر کنی مرهم رواست چون بمردم ز اشتیاقت مرده را ماتم رواست من کیم یک شبنم از دریای بی‌پایان تو گر رسد بویی از آن دریا به یک شبنم رواست گر رسانی ذره‌ای شادی به جانم بی جگر هم روا باشد چو بر دل بی تو چندین غم رواست چون نیایی در میان حلقه با من چون نگین...

تا درون عالمم دم با تو نتوانم زدن چون برون آیم ز عالم با توام آن دم رواست

چو تخم سوخته کز ابر تازه شد داغش ز باده شد غم و اندوه بیشتر ما را

اگر غفلت نهان در سنگ خارا می‌کند ما را جوانمردست درد عشق، پیدا می‌کند ما را

هوس هر چند گستاخ است، عذرش صورتی دارد به یوسف می‌توان بخشید تقصیر زلیخا را

سلااااااااااااااااااااااااام خوبی عجیجم؟

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا

چون گنهکاری که هر ساعت ازو عضوی برند چرخ سنگین‌دل ز من هر دم کند یاری جدا

عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت مرغ جان را نیز چون پروانه بال و پر بسوخت عشقش آتش بود کردم مجمرش از دل چو عود آتش سوزنده بر هم عود و هم مجمر بسوخت زآتش رویش چو یک اخگر به صحرا اوفتاد هر دو عالم همچو خاشاکی از آن اخگر بسوخت خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم پیش دستی...