خسته و پریشانــــم،،،، در غم تو گریانــــم،،،، از همه گریزانــــم،،،، تا رود زتن جانــــم
تو که گفتی زپیش من بمان،،،، چرا چنین نهان،،،، مرا به حال خود رها کــــردی
چرا ندیده ایی،،،، که از غمت بهار،،،، رود به آسمان،،،، چه گویمت مرا فدا کــــردی
مگر که جان به لب رسد،،،، که یادت از نظر رود،،،، چرا...