نتایح جستجو

تو بانوی تمام ترانه هامی اما مثل شکستن من بی صدایی...

در کنار چشمه سحر سر نهاده روی شانه های یکدیگر گیسوان خیس شان بدست باد چهره های نهفته در پناه سایه های شرم

دمار از روزگار دل بر آرد دل شاعر ندارد تاب آزار که گاه از شوق هم جان می سپارد بدین سان خاطر ما را شکستند زبان نغمه ساز عشق بستند

روی دشتی دور افتاده آفتاب بال هایم را می سوزاند و من در نفرت بیداری به خاک می افتم

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور مثل خواب دم صبح

در میان دو درخت گل یاس شاعری تابی می بست پسری سنگ به دیوار دبستان می زد

کارت عالی بود و خیلی بدرد بخور!!!! اگه مطالبی در مورد آرایش و پیرایش باز هم داشتی برای من بفرست ممنونم;)

و در تمام این شب تاریک تاریک چون تفاهم من با تو! انسان افسانه مکرر اندوه و رنج را تکرار می کند ((مصدق))

دیدی که عاشقت کردم خودت گفتی که فکر نمی کردم اینجوری عاشقت بشم ولی دیدی که عاشقت کردم

دیدی همه ناپاکی و خو د پاک بماندی آوخ که مرا نیز بدین ورطه کشاندی!!

همه می ÷رسند: چیست در زمزمه مبهم آب؟ چیست در همهمه دلکش برگ؟

مرا می خواستی تا شاعری را ببینی روز و شب دیوانه خویش مرا می خواستی تا در همه شهر زهر کس بشنوی افسانه خویش

تو رو به قیمت جون به همین یه لقمه نون به عشقای بی نشون.....قسمت می دم

یک شب ببال آن دو کبوتر راه ستاره های تو ÷ویم

تبی آنگونه هستی جانسوز و جانکاه که مغز استخوان را آب می کرد!

تا بشویم ز دل ابر غم را در سر من هوای شراب است

نوشخند مهر آب آبشار آفتاب در صفای دشت من کوشیده بود!

هان ای عقاب عشق! از اوج قله های مه آلود دور دست ÷رواز کن بدشت غم انگیز عمر من آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد!!!

دیوانه شهر ما روزها می خوابید و شب ها راه می رفت!!!!!!

در کوره راه زندگی گم کردم او را در خود نمی بینم توان جستجویی می خوانم او را با صدایی ضجه آلود اما جوابی بر نمی خیزد ز سویی