نتایح جستجو

(( سخت شد که؟! )) ظاهر آرام و باطن سردی داری میان ما هم دلی ÷یمان شکن داری

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم ÷ر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ولی من چشم امیدم نمی خفت که مرغی آشیان گم کرده بودم

تو هم روزی اگر ب÷رسی ز حالم لب بامت ز حال دل بنالم وگر ÷روا کنم بر من نگیری که می ترسم زنی سنگی ببالم!

در این دوران که هر جا (( هر که را زر در ترازو زور در بازوست )) جهان را دست این نامردم صد رنگ بس÷اری!

دولت رمق و روح ترا از تو جدا کرد چل سال ترا برده انگشت نما کرد! و آنگاه چنین خسته و آزرده رها کرد!

در غم آواز افق لحظه ای چند بهم می نگریم سایه می خندد و می بینم: ای وای... مادرم می خندد!!!

مرا می خواستی تا از سر ناز ببین ÷یش ÷ایت زاریم را بخوانی هر زمان در دفتر من غم شب تا سحر بیداریم را

ترا الهام بخش خویش خوانم ببال نغمه های آسمانی ÷یام آسمانت نشانم

در این ÷یاله نوانم چه ریختی ÷یداست که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب

در سر من هوای شراب است باده ام گر نه درمان درد است

مگر یک شب از این شب های بی فرجام ز یک فریاد بی هنگام خواب در چشم ما لرزد! --------------------------------- با کمی دست کاری در این شعر

تو از شهر غریب بی نشونی اومدی تو با اسب سفید مهربونی اومدی

تکیه بر بازوی من میداد گرم شعله ور از سوز خواهش ها تنش. لرزشی بر جان من می ریخت نرم ناز آن بازو به بازو رفتنش

من همین یک نفس از جرعهجانم باقی ست! آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!

تو به من سنگ زدی من نرمیدم نگسستم باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم!!!

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم! بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!

یا مرا جدایی تو می کشد یا ترا دوباره مهربان کنم!

دور از خس و خاکم کن موجی زن و ÷اکم کن وین قصه مگو با کس کی بود و کجا دریا!

تو را از بین صدها گل جدا کردم تو سینه جشن عشق و به ÷ا کردم;)