نتایح جستجو

تو همچون گل ز خندیدن لبت با هم نمی آید روا داری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم

ما را سریست با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم برآن سریم

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

برای فرخباد یکم مهر زاد روز استاد محمد رضا شجریان برای فرخباد یکم مهر زاد روز استاد محمد رضا شجریان ببار ای بارون ببار با دلُم گریه كن، خون ببار در شبای تیره چون زلف یار بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون دلا خون شو خون ببار بر كوه و دشت و هامون ببار دلا خون شو خون ببار بر كوه و دشت و هامون...

نرسد ناله ی سعدی به کسی در همه عالم که نه تصدیق کند کز سر دردیست فغانش

تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

با این همه دلواپسی وین درد بی هنگام من جان می دهم جان می دهم تا برنیاید کام من از رشته ی دیبای جان وز دانه ی یاقوت دل دامی فراهم ساختم آخر نگشتی رام من کرم قلاوند

آخر نه منم تنها در بادیه ی سودا عشق لب شیرینت بش شور برانگیزد

ز دور دست امیدم کمی نمی کاهی عیار فاصله ها را شکسته می خواهی همیشه خاطره هایت نیاز پروازند به آسمان خیالت نمی برم راهی بیا به بام نسیم و چهان معطر کن بخوان ترانه ی مهرت به گوش من گاهی صدای زنگی زهره در آسمان پیجید به موی بسته نگارت نمی زنی راهی شود که زخمه ی زخمی به عود دل بزنی ز...

دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید مه مصور یار و مه منور عید

کبوتر کرکر آواز کم کن چنین جنگاوری با باز کم کن تو می دانی که بال من شکسته کمی از اوجی پرواز کم کن *** چنین پر می کشی تا اوج در اوج معلق می زنی چون موج در موج همه مرغان عالم را به چرخی به دنبالت کشانی فوج در فوج *** برای خواندن آواز با من گریزی نیست جز پرواز با من بگیر ازمن دل و...

دلم از غمت زمانی نتواند از ننالد مژه یکدم آب حسرت نشکیبد ار نریزد

راه عشق تو دراز است ولی سعدی وار می روم وز سر حسرت به قفا می نگرم

درمان درد عاشفان صبرست و من دیوانه ام نه درد ساکن می شود نه ره به درمان می برم

یارب که تو در بهشت باشی تا کس نکند نگاه در حور

یک روز عنایت کن و تیری به من انداز باشد که تفرج بکنم دست و کمانت

تو گاو فربه حرصت به روزه قربان کن که تا بری به تبرک هلال لاغر عید درود بر مدیر تالار اشعار و صناعات شعری ، نغمه ی شیرین

درود به مریم گلی عزیز دگر به گوش فراموش عهد سنگین دل پیام ما که رساند مگر نسیم شمال

پری دختی پری بگذار ماهی به زیر مقنعه صاحب کلاهی شب افروزی چو مهتاب جوانی سیه چشمی چو آب زندگانی به مروارید دندانهای چون نور صدف را آب دندان داده از دور دو شکر چون عقیق آب داده دو گیسو چون کمند تاب داده شده گرم از نسیم مشک بیزش دماغ نرگس بیمار خیزش رخش نسرین و بویش نیز نسرین لبش...

درود بر فهیمه ی عزیز در انتهای شعری که لطف کرده و فرستاده اید تاریخی درج شده است پنجم تیرماه هزار و سیصد و سی و چهار !!؟ اگه امکان توضیح داشته باشید ممنونم .