نتایح جستجو

دوستت دارم را من به دلاویز ترین شعر جهان یافته ام این گل سرخ من است دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق که بری خانه دشمن! که فشانی بردوست راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست.

مولوی مولوی اندردل بي وفاغم باد آنكس دردلش وفانيست زعالم كم باد ديدي كسي جزغم مرا ياد نكرد، كه هزارآفرين برغم باد

عشق به خداوند دشوارتر از ایمان به اوست. درعوض، برای مردمان این عصر باور به وجود شیطان دشوارتر از دوست داشتن اوست.

سرنوشت آدمی معطوف به نبردی بر ضد بدی است که در آن بشر هرگز نمی تواند خود را فاتح بخواند.

دکتر شریعتی دکتر شریعتی پروردگارم، مهربان من، از دوزخ اين بهشت، رهايي ام بخش! در اينجا هر درختي مرا قامت دشنامي است و هر زمزمه اي بانگ عزايي و هر چشم اندازي سكوت گنگ و بي حاصلي،رنج زاي گسترده اي.در هراس دم مي زنم.در بي قراري زندگي مي كنم. و بهشت تو براي من بيهودگي رنگيني است.اين حوران زيبا و...

ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمم .کاین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت.کودکی بی حاصل ، نوجوانی باطل وقت پیری غافل ، به زبانی دیگر کودکی در غفلت ، نوجوانی شهوت ، در کهولت حسرت

هم نشین نیک از تنهایی بهتر است و تنهایی از هم نشین بد بهتر ، مالی را به امانت بسپاری بهتر از آن است که مهر و موم کنی و مهر و موم کنی بهتر از آن است که کسی را متهم سازیم .

خدایا : خودخواهی چندان در من بکش یا چندان بر کش تا خود خواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم . دکتر شریعتی

خدایا : خودخواهی چندان در من بکش یا چندان بر کش تا خود خواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم .

دلا گر دوستی داری به ناچار بباید بردنت جور هزاران

دیرگاهیست که هر روز به تنهایی خويش بر سر جاده ي هجرت که وداعم دادی، منتظر می مانم و در این تنهایی ، به دلم می گویم:که تو بر می گردی جان من می سوزد ، از حقیقت آری که تو دیگر هرگزنزد من باز نخواهی آمد در وجودم دیگر ،شوق و امیدی نيست خنده ام می گرید که چرا این همه سهل باورم شد که تو میگفتی :"دوستت...

ای کاش می شد فهمید در دل آسمان چه می گذرد که امشب با ناله ای بغض آلود بر دیار این دل خسته اشک می ریزد

من شکوفایی گل های امیدم را در رویاها میبینم؛ و ندایی که به من می گوید: گرچه شب تاریک است دل قوی دار سحر نزدیک است:gol:

مردم زندگی می کنند برای آنکه زندگی کنند، و ما افسوس! زندگی می کنیم برای دانستن...روان خود را می کاویم، چون دیوانگانی که می کوشند تا دیوانگی خود را دریابند و هر چه بیشتر در این مقصود پای می فشارند جنون آنان افزونتر می گردد....

شايد هبوط شايد هبوط عشاق فواحش شادند بشاش‌اند و چاق بازوهاي من اما، تاول زده‌اند ازبغل‌کردن ابرها شکر می‌گذارم ستاره‌های بی همتای شعله‌ور در اعماق آسمان را چرا که چشمانحريص‌ام فقط خاطرات خورشيدها را می‌بينند به عبث آرزو داشتم که بيابم مرکز و انتهای فضا را هنوز هم نمی‌دانم کهزير کدام چشم آتشين...

نیایش...دکتر شریعتی

شهریار از سخن خلق نیابم خللی که بنای سخن بی خللی ساخته ام

ای کاش می شد فهمید در دل آسمان چه می گذرد که امشب با ناله ای بغض آلود بر دیار این دل خسته اشک می ریزد

این شب ها چشم های من خسته است گاهی اشک ، گاهی انتظار این سهم چشم های من است:cry::cry:

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند مثل آسمانی که امشب می بارد.... و اینک باران بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند و چشمانم را نوازش می دهد تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم