نتایح جستجو

[IMG]

[IMG]

خواب كه نيستي [IMG]

خوبي؟ [IMG]

سلام از بنده است صبح شما بخير و شادي باشه انشاالله

شاید برای بعضی ها عبارت "گلابی های درون شیشه ای" عجیب و ناآشنا باشه و شاید هم برای خیلی ها این سوال پیش اومده باشه که این گلابی ها رو چطور داخل این بطریهای دهان تنگ و فانتزی می كنند؟! چیزی که در تصاویر زیر می بینید حاصل این واقعیت است که در حقیقت گلابی ها را در این بطری های شیشه های جورو واجور...

تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز کوته نکنم ز دامنت دست نیاز هرچند که راهم به تو دورست و دراز در راه بمیرم و نگردم ز تو باز

مرغ شب آمد و در لانه ی تاریک خزید نغمه اش را به دلم هدیه کند بال نسیم آه … بگذار که داغ دل من تازه شود روح را نغمه ی همدرد فتوحی ست عظیم

در گذرگاه زمان خیمه شب بازی دهر با همه تلخی و شیرینی خود می گذرد ... عشق ها می میرند رنگ ها رنگ دگر می گیرند:( و فقط خاطره هاست که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جا می مانند :cry:

من سرودی را که عطری کهنه در گلبرگ الفاظش نهان باشد نمی خواهم من سرودی تازه خواهم خواند کش گوش کسی نشنيده با شد.

گر دست دهد دولت ایام وصال ور سر برود در سر سودای محال یک بوسه برین نیمه خالی دهمش از رویش و یک بوسه بران نیمهٔ خال

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود وین راز سر به مهر به عالم سمر شود گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولیک به خون جگر شود خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو...

سعدی این گفت و شد از گفته ی خود باز پشیمان که مریض تب عشق تو هدر گوید و هذیان به شب تیره نهفتن نتوان ماه درخشان " کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان"

هفت خوان را زاد سروِ مرو، آن که از پیشین نیاکان تا پسین فرزند رستم را به خاطر داشت، وانچه می جستی ازو زین زُمره حاضر داشت، یا به قولی ماخ سالار، آن گرامی مرد، آن هریوه ی خوب وپاک آیین ـ روایت کرد؛ خوان هشتم را من روایت می کنم اکنون ، من که نامم ماث آری خوان هشتم را ماث راوی توسی روایت می کند اینک.

زندگی با ماجراهای فراوانش، ظاهری دارد به سان بیشه ای بغرنج و در هم باف ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست؛ چیست اما ساده تر از این، که در باطن تار و پود هیچی و پوچی هم آهنگ است؟

جان از الم هجر تو بی صبر و سکوت گشت تن از ستم عشق تو بی تاب و توان شد ● هم قاصد جانان سبک از راه نیامد هم جان گرانمایه به تن سخت گران شد

به اندیشیدن خطر مکن روزگار غریبی است نازنین آنکه بر در می کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

ميان ماندن و رفتن حكايتي كرديم كه آشكارا در پرده كنايت رفت مجال ما همه اين تنگمايه بود و دريغ كه مايه خود همه در وجه اين حكايت رفت

معلومه....از خلال كردن

خب خدا را شكر