نتایح جستجو

چه لطیف است حس آغازی دوباره، و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای آغاز تنفس... و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن! و چه اندازه شیرین است امروز... روز میلاد... روز تو! روزی که تو آغاز شدی! تولدت مبارک مريم جان تولدت مبارك...با ارزوي بهترينها براي شما دوست خوب

در کشت گمان هر سبزه لگد کردم از هر بیشه شوری به سبد کردم بوی تو می آمد به صدا تیرو به روان پر دادم آواز درآ سردادم پژواک تو می پیچد چکه شدم از بام صدا لغزیدم و شنیدم یک هیچ ترادیدم و دویدم آب تجلی تو نوشیدم و دمیدم

درآ که کران را بر چیدم خاک زمان رفتم آب نگر پاشیدم در سفالینه چشم صد برگ نگه بنشاندم بنشستم آیینه شکستم تا سرشار تو من باشم و من جامه نهادم رشته گسستم

از زندگانیم گله دارد جوانیم ..... شرمنده ی جوانی از این زندگانیم دارم هوای صحبت یاران رفته را ...... یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم گوش زمین به ناله ی من نیست آشنا ........ من طایر شکسته پر آسمانیم گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند ...

می رفتیم و درختان چه بلند و تماشا چه سیاه راهی بود از ما تا گل هیچ مرگی در دامنه ها ابری سر کوه مرغان لب زیست می خواندیم بی تو دری بودم به برون و نگاهی به کران وصدایی بهکویر می رفتیم خاک از ما می ترسید و زمان بر سر ما می بارید خندیدم : ورطه پرید از خواب و نهان آوایی افشاندند ما خاموش و بیابان...

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد کس جای درین خانه ی ویرانه ندارد دل را به کف هرکه دهم باز آرد کس تاب نگهداری دیوانه ندارد در بزم جهان جز دل حسرتکش ما نیست آن شمع که می سوزد و پروانه ندارد گفتم مه من از چه تو در دام نیفتی گفتا چه کنم دام شما دانه ندارد در انجمن عقل فروشان ننهم پای دیوانه سر...

می رفتیم و درختان چه بلند و تماشا چه سیاه راهی بود از ما تا گل هیچ مرگی در دامنه ها ابری سر کوه مرغان لب زیست می خواندیم بی تو دری بودم به برون و نگاهی به کران وصدایی بهکویر می رفتیم خاک از ما می ترسید و زمان بر سر ما می بارید خندیدم : ورطه پرید از خواب و نهان آوایی افشاندند ما خاموش و بیابان...

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان برداشتمی من این فلک را زمیان از نو فلکی دگر چنان ساختمی کآزاده به کام دل رسیدی آسان

يلدا بر شما هم مبارك

يلدا بر شما هم مبارك

يلدا بر شما هم مبارك

يلدا بر شما هم مبارك

يلدا بر شما هم مبارك

اوه چقدر خشن؟ خوبم ...خودت چطوري؟

سلام روز به خير ....سرعت گرفتيد؟

لب را با لب در این سکوت در این خاموشی گویا گویاتر از هرآنچه شگفت انگیزتر کرامت ِ آدمی به شمار است در رشته ی بیانتهای معجزتی که اوست...

گفتی سر زلف مشگسایی دارم روی خوش و لعل جان فزایی دارم داری همه چیز بی وفایی امّا من هیچ ندارم و وفایی دارم

آن غنچه که نشکفت به گلشن لب ماست کامی که روا نمی شود مطلب ماست در عشق دو چیز است که پایانش نیست اول سر زلف یار و آخر شب ماست

چون ننالم که در این سینه دل زاری هست راحتی نیست در آن خانه که بیماری هست دلم از سینه به تنگ است خدایا برهان هر کجا در قفسی مرغ گرفتاری هست

سلام.....بفرماييد