می توان در یک روز زیبا ودلگیر پاییزى در لابهلاى خِش خِش برگهاى هزار رنگ، در سکوت سرد آسمانِ کبود، از قلب دلْتنگ یک درخت دلشکسته و پیر، قصّه کوچ را شاخه شاخه شنید و رجعت سبزِ هزاران هزار پرنده مهاجر را آرزو کرد...اگر آسمان آبىِ دل را خیس اشک عشق کنیم، مىتوان در پسِ تمام روزهاى مِه گرفته...