اين يکي از شعرهاي پر احساس و زيباي اخوان است... براي نخستين بار، سالها پيش با صداي محزون "فروغ" با آن مواجهه شدم:
اي تکيهگاه و پناهِ
زيباترين لحظههاي
پر عصمت و پر شکوهِ
تنهايي و خلوت من!
اي شط شيرين پر شوکت من!
اي با من گشته بسيار،
در کوچههاي بزرگ نجابت
ظاهر نه بنبست عابر فريبنده...