نتایح جستجو

مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق راه مستانه زد و چاره مخموری کرد

روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار چرخ فيروزه طربخانه از اين کهگل کرد

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بين کس واقف ما نيست که از ديده چه‌ها رفت

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بين کس واقف ما نيست که از ديده چه‌ها رفت

يار اگر ننشست با ما نيست جای اعتراض پادشاهی کامران بود از گدايی عار داشت

اشکم احرام طواف حرمت می‌بندد گر چه از خون دل ريش دمی طاهر نيست

چه انتظار عظيمي نشسته در دل ما هميشه منتظريم و كسي نمي آيد صفای گمشده آيا بر اين زمين تهي مانده باز مي گردد ؟

تمام مزرعه از خوشه هاي گندم پر و هيچ دست تمنا دريغ سنبله ها را درو نخواهد كرد دروگران، همه پيش از درو درو شده اند حمید مصدق

رشته صبرم به مقراض غمت ببريده شد همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

وقتی بودی هم ما پاس میداشتیم خوشگل:d درسا چطورن؟پاس میکنی؟

ياد باد آن که ز ما وقت سفر ياد نکرد به وداعی دل غمديده ما شاد نکرد

در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود می ده که عمر در سر سودای خام رفت

سر تسليم من و خشت در ميکده‌ها مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

تيمار غريبان اثر ذکر جميل است جانا مگر اين قاعده در شهر شما نيست

رفتم قدري در آفتاب بگردم. دور شدم در اشاره هاي خوشايند: رفتم تا وعده گاه كودكي و شن، تا وسط اشتباه هاي مفرح، تا همه چيزهاي محض. رفتم نزديك آب هاي مصور، پاي درخت شكوفه دار گلابي با تنه اي از حضور. نبض مي آميخت با...

من نخواهم کرد ترک لعل يار و جام می زاهدان معذور داريدم که اينم مذهب است

ما را ز خيال تو چه پروای شراب است خم گو سر خود گير که خمخانه خراب است

بيائيد از سايه - روشن برويم بر لب شبنم بايستيم، در برگ فرود آييم . و اگر جا پايي ديديم، مسافر كهن را از پي برويم . برگرديم، و نهراسيم، در ايوان آن روزگاران، نوشابه جادو سر كشيم . شب بوي ترانه ببوييم، چهره خود گم كنيم . از روزن آن...

مست بگذشتی و از خلوتيان ملکوت به تماشای تو آشوب قيامت برخاست

تو خود ای گوهر يک دانه کجايی آخر کز غمت ديده مردم همه دريا باشد